The Maureens: van zonnige westcoastpop naar hoopvolle nedericana

“Met dit album begint het voor ons pas echt”

Tekst: Karin Spanjersberg/Foto's: Sebastiaan Petiet. ,

Op zaterdag 12 september presenteert de Utrechtse band The Maureens het tweede album Bang The Drum. Dat gebeurt in EKKO, op de kop af twee jaar na de debuutplaat. 3voor12 Utrecht ging op bezoek bij The Maureens in hun landelijk gelegen oefenruimte aan de Lek.

Een hoopvolle plaat

In de aanloop naar de release heeft het nieuwe album al aardig wat lovende recensies mogen ontvangen. “Vier sterren maken ons steeds weer vrolijk,” zegt zanger/gitarist Bas van de Looy. “We hebben veel tijd in de plaat gestoken en we zijn er zelf heel tevreden over. Het is fijn om te merken dat anderen dat ook zijn.” Hendrik-Jan de Wolff – ook zanger/gitarist – vult aan: “Sommigen schrijven heel gericht, over bepaalde sferen of over nummers die voor ons speciaal zijn. Dat weten we erg te waarderen.”

“Met dit album begint het voor ons pas echt”, vervolgt Hendrik-Jan. “Bij het vorige album waren we vooral benieuwd hoe onze muzikale samenwerking zou uitpakken. Dat was een ontspannen plaat, heel bewust allemaal zonnige liedjes over algemene dingen. Bang The Drum is veel persoonlijker. De afgelopen twee jaar is er veel gebeurd. Mijn moeder is overleden, Bas kreeg een zoon. Onze inspiratie kwam nu vooral uit jeugd en herinneringen. De titelsong bijvoorbeeld gaat over het kunnen genieten van dingen die nog gaan komen.” “Het is zeker geen deprimerend album hoor”, zegt Bas. “We klinken nog steeds zonnig. Misschien minder uitgesproken vrolijk… Eerder hoopvol. Bang The Drum is een hoopvolle plaat geworden.” 

Eén geheel

Bij de zonnige westcoastpop van het debuut lagen vergelijkingen met bands als The Beach Boys en The Byrds voor de hand. De wens was om meer richting Crosby, Stills, Nash & Young te gaan. “Dat is gelukt”, zegt Hendrik-Jan. “We zijn natuurlijk geen kopie, maar je hoort de invloeden. Minder oeh’s en ah’s , meer lange partijen.” Bang The Drum is opgenomen in de Mailmen Studio van Martijn Groeneveld. De Utrechtse dichter Ingmar Heytze schreef de bandbiografie van The Maureens. Daarin gebruikte hij de term nedericana. “Americana van Nederlandse bodem. Die benaming past goed bij onze muziek”, vindt Hendrik-Jan. “De snik, de pedal steel…” “…maar ook de toonzetting. Zonder pedal steel herken je het nog steeds als americana”, vult gitarist Martijn Vink aan. 

De band is een aantal keren van bezetting gewisseld, ook vlak voor de opnamen voor het album. “Je moet er dan even opnieuw in komen, maar toch ging dat best snel”, vertelt Hendrik-Jan. “We willen ook graag uitstralen dat we één geheel zijn. We hebben geen frontman, we zijn een band met twee leadzangers en vier zangers. Samen zingen we alle koortjes.” Ook nu wisten The Maureens weer een vrouw te strikken: met Sarah Bettens van K’s Choice nam de band het nummer 'Lonely Trail' op. Hendrik-Jan: “Op onze vorige plaat zong Carol van Dyk van Bettie Serveert mee. We zochten weer een mooie vrouwenstem en dan kom je al snel uit bij Sarah Bettens. We hebben haar gewoon gemaild en we vinden het supertof dat ze het wilde doen.”

In het buitenland

De basis voor The Maureens werd gelegd op de bruiloft van Bas, waar Hendrik-Jan speelde met zijn toenmalige band. Laat op de avond verzamelde Bas al zijn moed om Hendrik-Jan te vragen of die zin had om eens samen te spelen. “Zijn reactie was: we hebben wel contact als we weer nuchter zijn”, lacht Bas. “Kort daarna schreven we 'Outta Sight'. Dat werd het eerste nummer van The Maureens.” Voor de naam van de band lieten de mannen zich lichtjes inspireren door de drumster van Velvet Underground. Een unieke bandnaam, laat Bas weten: “Volgens Google zijn we de enige Maureens ter wereld. Op de social media zijn er trouwens een hoop Maureens die ons volgen en ze willen altijd met ons op de foto.”

Ook in het buitenland weet men The Maureens te vinden. De band speelde al twee keer in de wereldberoemde Cavern Club in Liverpool tijdens The International Pop Overthrow. Op persoonlijke uitnodiging van programmeur David Bash, vertelt Hendrik-Jan. “David heeft een enorm netwerk. Via hem kwamen we in Brazilië hoog in de powerpop-charts terecht en vervolgens in Spanje. Ook daar zijn mensen die onze platen kopen.” Verder hebben The Maureens een label in Japan. Bas: “Degene die daar achter zit had voor ons een tour in gedachten, opgezet door de Japanse boeker van The Posies. Nu is dat nog even een te grote kostenpost, maar we willen zoiets graag eens doen.”

Iets te bewijzen

Een nedericana-band als The Maureens houdt wel van grappen met een landelijk tintje. Dat blijkt als de mannen tegen het einde van het interview roepen dat Dolly nog even in het zonnetje gezet moet worden. Dolly is het schaap dat op officiële bandfoto’s prijkt en ook wel eens mee het podium op is geweest. “Ze is een ode aan onze oefenruimte hier op het platteland tussen de schapen”, vertelt Bas. Dergelijke geintjes zijn ook op het nieuwe album te vinden, vertelt Hendrik-Jan: “Let bijvoorbeeld maar eens op de omdraaikoe aan het eind van 'I Forgot'.”

Voor de komende tijd staan er flink wat optredens op de agenda, waaronder diverse instores en radioprogramma’s. “De release van ons debuutalbum viel destijds samen met de Popronde, deze keer doen we het op eigen kracht”, vertelt Bas. “Persoonlijk heb ik wel het gevoel dat we iets te bewijzen hebben, maar het helpt enorm dat we worden ondersteund door namen als Plato en Concerto. En natuurlijk hopen we op Noorderslag.”

Te zien: The Maureens + Royal Parks, zaterdag 12 september 2015 @ EKKO