Gerben Schmidt vormde in de beginjaren in zijn eentje het videoteam. En het fotografenteam. “In het begin waren er nog geen fotografen bij 3voor12/Utrecht. Ik had zelf geen fotocamera, dus filmde ik stukjes van optredens, en daar maakte ik dan screenshots van voor bij de artikelen.” Toen werd begonnen met de Club-avonden bedacht hij direct dat hij van elke band een nummer wilde filmen, met meerdere camera’s. “Omdat er nog geen videoteam was, werd er soms gefilmd door mensen die toevallig die avond aanwezig waren.”

“Ik denk dat we de allereerste Clubs met een paar hele oude handycams filmden, nog op miniDV-tapes.” Schmidt moet daar hard om lachen en legt met aanstekelijk enthousiasme de technische kwaliteiten en tekortkomingen van deze camera’s uit, iets wat hij tijdens ons gesprek vaker zal doen. “Die camera’s konden totaal niet overweg met weinig licht, dus vroegen we steeds aan de lichtman of er wat meer licht bij kon. Daar leed de sfeer in de zaal dan wel onder: zo’n fel verlicht podium.”

Het is bijna niet meer voor te stellen, maar destijds was je met het maken van een video nog niet klaar. “Voor het uploaden van de video’s ging ik op zoek naar een online server á la YouTube. Maar dat bestond toen nog helemaal niet! Die video’s heb ik toen op mijn eigen website zomp.nl gezet, via een eigen server. Dat was gewoon een oude iMac die op de gang stond.” In Amerika bestond al wel een server waar je, tegen betaling, video’s kon uploaden. “Ik heb toen een forumpost geplaatst: ‘op mijn server kun je je video’s gratis uploaden!’ Toen had ik opeens geen internetverbinding meer, omdat te veel mensen tegelijk hun video’s via mijn server op internet zetten. Ik kreeg ook wel eens videobanden van mensen toegestuurd, met briefjes erbij: of ik hun video alsjeblieft online wilde plaatsen.”

“Omdat er in het achteraf monteren van de filmpjes best veel tijd ging zitten, hebben we op een gegeven moment een videomixer aangeschaft, waarmee je een directe montage kon maken.” Met deze videomixer kon je met een hendel handmatig een bepaald camerabeeld ‘voor zetten’ en de video op die manier live monteren. “Tussen de overgangen zat standaard een fade. Die stond soms per ongeluk aan, dus dan kreeg je van die overvloeiers. Ik geloof dat we dat toen écht mooi vonden.”

Het filmen met de videomixer kwam met zijn eigen problemen. “Soms ging er iemand op een kabel staan en viel de verbinding weg, of schoot één van de camera’s plotseling in een demo-modus. Dan had ik ineens alleen nog maar beelden van bloemen op één van de schermpjes.”

“Daarna raakte ik in de ban van de spiegelreflex: camera’s met verwisselbare lenzen en een kleine scherptediepte. Ze waren ook veel beter met weinig licht en hadden prachtige, filmische kleuren. Spiegelreflex fotocamera’s bestonden al natuurlijk, maar ik was totaal overdonderd door de Canon 550D: een fotocamera waarmee je ook kon filmen!” Inmiddels was het videoteam uitgebreid en werd er met drie of vier mensen gefilmd. Schmidt was zo enthousiast over de spiegelreflex dat binnen de kortste keren het hele videoteam er een had.

Nadeel was wel dat deze camera’s niet aan de videomixer aangesloten konden worden. “Daardoor kwam ik op het idee om een online videomixer te bouwen, waarmee de kijker zelf tussen de beelden kan schakelen. Die heb ik toen met mijn beperkte kennis van Flash in elkaar geknutseld. Ik heb het altijd leuk gevonden als mensen zélf iets kunnen doen met video, zelf iets kunnen maken.”

De nieuwste ontwikkeling is het filmen met iPhones, waarvan de beelden live naar een iPad worden gestreamd, en ter plekke tussen de camera’s kan worden geschakeld. “Vroeger sleepten we een hele hoop troep mee. Dan miste er een verloopstekkertje en kon er weer iemand terug naar huis om het op te halen. Nu doen we hetzelfde met een paar telefoons.”

Te zien: Club 3voor12/Utrecht, donderdag 24 september 2015, vanaf 21.00 uur @ dB’s, CAB-Rondom 100 Utrecht