De 035-scene (Baarn/Soest) levert al jaren talentvolle acts. Jurriaan JJ Sielcken maakt deel uit van deze scene en was als producer en mixer betrokken bij opnames van onder andere Jett Rebel, Herman van Veen, Lucas Hamming, Coppersky, Mevrouw Tamara, Angelo Boltini en Über-ich. Daarnaast speelt hij bas in de band Aestrid (die het 3voor12 Utrecht album van het jaar scoorde) en brengt hij extra lagen in de muziek met toetsen en electronica. We spreken de bescheiden Sielcken in een tot studio gepromoveerde slaapkamer van zijn woonhuis in Soest.

Hoe ben je begonnen met het produceren van muziek?
"Ik had veel goede muzikanten om me heen - vanaf de middelbare school al. Ik had nooit het geduld om uren te gaan oefenen om een instrument te leren spelen, maar live muziek maken vond ik wel heel tof. Daarom kocht ik een PA en een mengtafel zodat we altijd en overal konden giggen. Ik deed het geluid bij optredens van vrienden en op schoolfeesten, waarmee ik de eerste stap zette naar de techniek-kant. De eerste opnames die ik maakte, waren van de band Like Herring, waar ik zelf in speelde, en Metro Mortale (Willem Wits, Marnix Dorrestein en Jelte Tuinstra). Met Metro Mortale, maakte ik voor het eerst écht een album. We zaten met z'n allen in de huiskamer van de pa van Marnix (Dorrestein) met allemaal geleende spullen. Mensen liepen in en uit, speelden even wat in en vertrokken weer - of bleven hangen, heel gezellig. Overigens typeert die sfeer nog steeds de 035-scene; muzikanten werken veel samen en leren uit elk project weer meer over zichzelf als muzikant en muziek maken. Dat neem je dan weer mee naar een volgend traject. Zo blijf je jezelf continu opnieuw uitvinden."

Sielcken zet wat nummers op van de vroege projecten die de start vormen van de muzikale soundtrack van zijn leven, zoals hij het zelf noemt. Vol overgave praat hij over de muziek; over het verschil tussen een Jelte-nummer (Jett Rebel) en een Marnix-nummer (IX). Over hoe tof deze tijd was.

En toen besloot je om professioneel muziek te gaan produceren?
"Ik heb nooit besloten om producer te worden, maar werd het beetje bij beetje. Ik wist eerlijk gezegd helemaal niet wat dat inhield. Ik besloot een opleiding Productie en Compositie te doen aan de HKU, maar had daar steeds minder tijd voor. Ik leende maximaal studiefinanciering bij, kocht de spullen die ik nodig had en produceerde zoveel mogelijk muziek. Maken, maken, maken en daarvan leren. Daar draaide het om. Ondertussen had ik kutbaantjes als loodgieter of magazijnmedewerker, waarbij ik leerde om met mijn handen te werken, maar ook leerde organiseren. Zo groeide mijn portfolio heel snel. Eerst produceerde ik voor een krat bier, later ging ik er geld voor vragen. Op een gegeven moment kwam ik in aanraking met Herman van Veen, voor wie ik samen met Marnix Dorrestein aan zijn muziek mocht werken. Marnix arrangeerde, waar hij overigens echt een meester in is, en ik produceerde. Eerst stuurde Van Veen ons volledige arrangementen op waarmee we aan de slag gingen. Een paar albums later kregen we alleen nog de piano met een clicktrack. Tijdens een persconferentie besloot Van Veen ter plekke dat wij de muziek voor de theatervoorstelling over Alfred Jodocus Kwak live gingen meespelen - en stond ik drie weken in het DeLaMar theater te spelen. Dan wordt het wel erg lastig om nog tijd aan school te besteden."

Van Herman van Veen naar Aestrid - daar lijkt een enorme afstand tussen te zitten?
"Muzikaal gezien zijn het andere projecten, zeker. Maar in beide gevallen gaat het om zeer getalenteerde en gedreven muzikanten. Muzikanten die hun hele ziel en zaligheid in hun muziek stoppen, zonder compromissen. Dat is zó inspirerend. Ik weet nog goed dat ik Aestrid voor het eerst live zag spelen, dat was echt overwhelming; de sound die zij maakten, de heftigheid van het geluid en het podium dat helemaal vol lag met kabels, synths en versterkers. Alles om het perfecte geluid te kunnen maken. Ik ben een keer langsgegaan bij Bo Menning (frontman van Aestrid). Hij maakte toen muziek ergens in een oude varkensschuur. Ik leerde hem steeds beter kennen, en op een gegeven moment zijn we samen muziek gaan maken voor een project van mijn opleiding en dat klikte. Daarna heb ik een keer een show met Aestrid meegedaan, en ben ik uiteindelijk vast in de band gaan spelen waar ik jaren daarvoor met open mond naar had staan kijken."

Wat voor producer is Jurriaan Sielcken?
"Ik denk dat het voor een producer de belangrijkste taak is om een omgeving te creëren waarin het ontstaan van ideeën en creativiteit het meest aannemelijk is. Daarom neem ik vaak niet in studio’s op; dat geeft tijds- en gelddruk en dat beperkt de muzikanten. Als een muzikant het gevoel krijgt dat hij nú moet presteren, dan is hij daarmee bezig - en niet met zijn muziek. Ik sleep liever al mijn studiospullen naar een huis waarin je 24 uur per dag aan de slag kunt zijn met een band. Dat geeft de band de tijd en ruimte om zich comfortabel te voelen, en mij om te ontdekken hoe een band wil klinken. Als ik twaalf uur per dag productief kan zijn is dat alleen maar mooi. Soms bemoei ik me uitvoerig met arrangementen en met de sound die een band zoekt, soms moet ik een poosje mijn bek houden en de artiest zijn ding te laten doen. Zo ontstaat er een balans tussen de muzikanten en mijzelf en dat geeft ruimte voor experiment, het verkennen van de grenzen. Soms ga je met z'n allen over de grens, maar dan weet je tenminste waar de grens ligt."

"Ik ben niet bezig met commercie of wat het goed zal doen op de radio. Daar moet tijdens opnames ook niet over gesproken worden, want daar gaat het niet om. Sowieso vind ik het nogal schraal wat er tegenwoordig op de radio gedraaid wordt. Een liedje moet kennelijk aan bepaalde voorwaarden voldoen om draaibaar te zijn en de airtime wordt geregeld door pluggers die betaald moeten worden door de band. Dat kan niet de bedoeling zijn van muziek, lijkt mij. Ik vind het zeker tof als door mij geproduceerde muziek op de radio gedraaid wordt, begrijp me niet verkeerd, maar ik ga er mijn manier van werken en muziek maken niet voor veranderen. Ik ben bezig met het verhaal dat een band wil vertellen. Dat is ook de reden dat ik liever een album maak dan een single. Het gaat mij om het vastleggen van een sfeer; eigenlijk is dat nog belangrijker dan het geluid. In één ruimte met de band werken, snel kunnen communiceren, elkaar echt spreken, elkaar tot het uiterste drijven en dan op REC drukken."

Wat zijn je plannen voor de toekomst? 
"Ik ben bezig met het organiseren van een plek waar ik 24 uur per dag kan samenwerken met inspirerende muzikanten. Een eigen plek, zonder beperkingen, met opnamemogelijkheden en met oefenruimtes waar bands hun ding kunnen doen. Er is al Soestvrijstaal vanuit het Kaasschaaf-collectief, dat zich richt op talentvolle jongeren; wij richten ons op de groep die daarna komt. Ik werk daar momenteel aan met Michiel van den Ingh. Hij heeft een businessplan geschreven voor ons project en dat hebben we gepitcht bij de gemeente Soest, die zeer enthousiast was. De insteek was niet om geld te vragen, maar wel om de gemeente achter onze plannen te krijgen. Het zou echt werken voor ons als de gemeente een aanbevelingsbrief zou opstellen. Daarmee kunnen wij weer langs investeerders. Uiteindelijk willen we een zelfstandig draaiend bedrijf worden, onafhankelijk van subsidies. Een plek waar een aantal bands vast repeteert en waar met enige regelmaat een toffe plaat gemaakt wordt. Op het moment zijn we bezig met een pand, waar ik verder nog niets over kan zeggen. Spannend in het zeker! Daarnaast ga ik door met produceren van muziek en het spelen en maken met Aestrid. Er komen een aantal toffe platen aan waaraan ik heb gewerkt, en in 2015 staan nog meer opnames gepland. Ik wil altijd zelf blijven spelen, het werken als muzikant én als producer versterkt elkaar enorm. Ik wil de techniek-taal van de producer én de muzikantentaal blijven spreken."