Toepasselijk: om bij de sfeervolle filmzaal van ’t Hoogt te komen, moet het publiek de bar door, een hoekje om, een trap op, een bocht nemen, een deur door en opnieuw een aantal treden op. Voor de Stekker-muzikanten is de associatie met doolhof Kytopia niet ver weg.
Studio Stekker Cinema grijpt bezoeker bij de lurven
Het konijnenhol in met Stimming, Pitto en Maarten Vos
De Stekker studioweek in Kytopia, tijdens eerdere edities een van de buitenwereld afgesneden bolwerk, is dit jaar voor het eerst toegankelijk voor publiek. Door middel van vijf bijzondere showcases laat de organisatie zien wat er in Kytemans muzikale speelplaats gebeurt. Woensdag bundelde team Stekker de krachten met filmtheater ’t Hoogt voor het Studio Stekker Cinema Project.
Sounddesigner Richard Devine (1977, Atlanta) is gevraagd zijn expertise te delen. Hij neemt de aanwezigen mee terug naar zijn tienerjaren, naar het moment dat hij in een tweehandswinkel stond en de verkoper smeekte een analoge, vintage synthesizer aan hem te verkopen. Hij vertelt hoe ze bevriend raakten en de man op aandringen van zijn vriendin zijn vinylcollectie aan hem schonk. Hoe er een wereld voor hem openging bij het luisteren van scifi-achtige platen als ‘Silver Apples Of The Moon’ (1967) van Morton Subotnick. Zijn vriend is inmiddels overleden, maar de muziek is blijvend. Devine laat de zaal een fragment horen van ‘Touch’ (1969). Het doet buitenaards aan, een vervreemdend gesprek in bliepjes en tikken die van alle kanten lijken te komen. Geen lichte kost. Devine: “Just imagine you’re listening to this record on acid. It changed my life.”
De Utrechters Pitto en Maarten Vos hebben een nieuwe soundtrack geschreven voor de prachtige animatie ‘Father and Daughter’ en zorgen live voor een muzikale omlijsting. Op drie uur slaap, op de been gehouden door koffie en sigaretten. Ze lopen op adrenaline, opgewekt door de achtbaan die deze studioweek voor de artiesten is.
Het verhaal in het kort: een jong meisje ziet haar vader in een bootje stappen en de horizon tegemoet roeien. Hij komt niet meer terug. Het meisje groeit op en leeft haar leven, maar blijft naar de bewuste oever terugkomen. Als kind fietst ze met fikse tegenwind naar het meer toe, als jonge vrouw trotseert ze stortregens. Ze neemt zelfs haar gezin mee naar de plek. Pitto weet de weersinvloeden perfect te vertalen in geluid. Maarten voegt met zijn cello de emotie toe. En het publiek? Dat voelt tien minuten lang wat het hoofdpersonage een leven lang voelt: een diep verlangen om nog een keer in vaders armen weg te kruipen.
Ook ‘Un Chien Andalou’, de beroemde surrealistische film van Luis Buñuel en Salvador Dalí, krijgt een hedendaagse soundtrack. Deze is gemaakt en wordt live gespeeld door de Duitser Stimming. Kijken naar ‘Un Chien Andalou’ voelt alsof je in een konijnenhol valt en in een absurdistisch en verwrongen Wonderland belandt. Stimming zet dit gevoel nog extra aan. We zien een shot waarin mieren over lichaamsdelen krioelen en krijgen zelf jeuk. Zijn performance grijpt je bij de lurven en laat je pas los als de aftiteling op het scherm verschijnt. Dan zien we ook dat voor de originele soundtrack stukken van Wagner zijn gebruikt. Glad vergeten dat de muziek niet bij het filmpje hoorde – het paste als een handschoen.
Gezien: Studio Stekker Cinema Project met Richard Devine, Stimming, Pitto & Maarten Vos, woensdag 22 juli @ filmtheater ’t Hoogt