“Tien jaar geleden stond ik aan het begin van wat later Aestrid zou worden. Samen met mijn vrienden van Taxi To The Ocean en Sallyskunk namen we zelf alles op in de schuur bij mijn ouders omdat we geen geld hadden om een studio te huren. We leenden een 8- of 16-sporen tapemachine en hingen er onze gitaarpedaaltjes aan om effecten erbij te mixen. Niet echt state of the art, maar het was ook geen bewuste keuze om het lo-fi te laten klinken. Alles klonk zoals het klonk en dat accepteerden we. En ja, het was gruizig en er zaten foutjes in, maar het was wie we waren met al onze imperfecties. Super leerzaam. Dat avontuurlijke gevoel tijdens het opnemen is er nog altijd. Ogen dicht en gooi die versterker maar open… Die gevoelens zijn voor mij nog altijd de criteria tijdens het opnemen. Het feit dat ik nooit de behoefte heb gehad om in andere bands te spelen komt doordat ik in Soest jarenlang vrij geïsoleerd van alles heb kunnen uitproberen en ontdekken wat ik met muziek kon. Voor mij is het ook geen keuze om muziek te maken. Het is het enige dat ik wil en kan. Er is geen plan B en werken is een manier om rond te kunnen komen en muziek te maken op de voorwaarden die bij mij passen. Dit is wat ik als tiener al sterk voelde en gelukkig vervaagt dat gevoel niet.”
Interview: Tien jaar met… Bo Menning (Aestrid)
“Het optreden van Motorpsycho was verpletterend en mijn beleving van muziek is voor altijd veranderd door die avond”
3voor12/Utrecht vraagt in 2014 aan diverse muzikanten hoe zij de afgelopen tien jaar ervaren hebben. Dit keer is het de beurt aan Bo Menning, de voorman van Aestrid. We volgen de oorspronkelijk uit Soest afkomstige band al vanaf het prille begin. Zo was Aestrid een van de bands die in 2005 speelde op het 1-jarige verjaardagsfeest van 3voor12/Utrecht in Tivoli de Helling. Nadat de demo verscheen duurde het zo’n zes jaar voordat het echte debuutalbum The Echo Resistance uitkwam begin 2011. Inmiddels heeft Menning het perfectionistische van zich afgeschud en is hij aan een inhaalrace begonnen. In 2013 verscheen tweede album BOX en iets meer dan anderhalf jaar later staat No Map Or Address op de rol. Dit album is in zes dagen opgenomen in Canada en wordt op woensdag 1 oktober gepresenteerd met een release-show in EKKO.
In hoeverre was je tien jaar geleden al bezig met muziek?
Wat zijn belangrijke momenten voor jou als muzikant geweest?
“Een belangrijk moment dat ik me nog goed herinner is een concert van Motorpsycho rond 2000 in Tivoli Oudegracht. Mijn vrienden van Taxi To The Ocean kochten een kaartje voor me. Ik wist niet precies wie Motorpsycho waren en wat ze deden. Het was verpletterend en mijn beleving van muziek is voor altijd veranderd door die avond. Het opende mijn ogen om een trio zo intens te zien spelen. Het was droney, onvoorspelbaar, luid en de bassen lieten de hele vloer van het oude Tivoli vibreren. De zaal stond echt te schudden op zijn grondvesten tijdens de minutenlange opbouwen en climaxen. Na die avond zag ik hoe muziek ook anders kon zijn dan slechts liedjes wegspelen tijdens een set. Een set tot een beleving maken vind ik veel interessanter om te doen.”
“Een ander belangrijk moment was het opnameproces in Canada in maart van dit jaar. We besloten alles wat we voorheen deden, qua opnemen, over boord te gooien en alles in het moment te doen. Accepteren dat het een momentopname zou zijn was moeilijk, maar ook heel bevrijdend. Alles in lagen opnemen doet me nog maar bijzonder weinig. Het vangen van een moment en de energie daarvan vind ik interessanter. Het moet draaien om een performance. De engineers daar in Canada, Glen Marshall en Bob Lanois, hebben ons dat opnieuw laten ontdekken. Het gevoel moet kloppen met de mensen waarmee je speelt, anders werkt het niet en je moet durven los te laten. Ogen dicht en gaan!”
Waar hoopte je tien jaar geleden dat je nu zou staan? En is dat gelukt?
“Dat is een lastige. Ik weet het niet. Als je begint in je eerste bandje dan zie je dat ultieme succesverhaal misschien voor je. Ik heb zoiets nooit voor me gezien, want voor mij was het belangrijker om muziek te maken met de voorwaarden die belangrijk voor mij waren en ik heb altijd vraagtekens gehad bij de wegen van de industrie. Om geld is het bijvoorbeeld nooit gegaan. Als ik serieus geld zou willen verdienen met muziek dan zou ik het anders aan moeten pakken, maar dat zou niet bij mij passen. Ik vind dat ik niet iets hoef te doen waar ik niet achter sta. Het hoeft allemaal niet zwart of wit te zijn. Je hoeft nergens onderdeel van te zijn als je dat niet wilt, denk ik. Voor mij is er een hoop veranderd in de laatste 10 jaar. Vooral mijn visie op het maken van muziek, het uitbrengen en ten gehore brengen ervan. Dichtbij je gevoel blijven is altijd de kern geweest bij elke keuze, want aan het eind van de dag heb je alleen maar je muziek. Alle shit eromheen is uiteindelijk niets zonder die muziek.”
“Een plan voor de komende 10 jaar is er ook niet echt, behalve dan de scherpe randen op te zoeken, shows te spelen die een speciale herinnering worden voor de mensen die er naartoe komen en mezelf vooral scherp te houden zodat het nooit saai wordt. Als muziek saai wordt, dan is het klaar. Daar heeft niemand iets aan. Het is een gevaarlijke helling als je je daarop begeeft.”
Wat is voor jou kenmerkend aan de Utrechtse muziekscene?
“Ik vind het moeilijk om mijn vinger te leggen op datgene dat de Utrechts muziekscene zo kenmerkend maakt. Wat ik denk is dat er op dit moment een grote diversiteit is in het indie-genre, maar dat blijft ook veranderen volgens mij. Utrecht trekt volgens mij ook veel singer-songwriters aan. Daar heb ik geen probleem mee, maar het valt op dat er bijna in elk café op elke avond wel een aantal singer-songwriters spelen. Misschien gebeurt er ook wel meer dan ik zie. Ik ben wel benieuwd naar wat er gebeurt op het gebied van hiphop en jazz en of zij aansluiting vinden in Utrecht of daarvoor juist richting Amsterdam of Rotterdam vertrekken.”
“Wat ik af en toe mis in Utrecht is het rauwe van Rotterdam of Groningen. Misschien meer guerilla-shows in werfkelders langs de grachten, fietskelders op het IBB-complex of garageboxen in Overvecht? Dat moet kunnen denk ik. Je eigen podium creëren op een plek die bij jou past. In Soest, waar we vandaan komen, deden we dit vaak. We organiseerden de Aestrid Factory shows en de 035-represent avonden bij Marnix Dorrestein thuis. Daaruit is bijvoorbeeld A Day in the Forest en, volgens mij, ook The Bakery in Kanaleneiland met Max Beekman ontstaan.“
Waar ben je momenteel mee bezig?
"Op dit moment sta ik met Aestrid aan de vooravond van het uitbrengen van een nieuw album dat 1 oktober uitkomt en in Canada is opgenomen. Voor Canada liggen nog een aantal mooie plannen waar we hard aan gaan werken om realiteit te maken. Ook in Nederland staan er nu aardig wat shows op het programma."
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
“Ondertussen komen er alweer nieuwe liedjes naar boven. Dat proces loopt altijd door en wil ik ook niet stoppen. Het is vaak wel een beetje puzzelen qua tijd om dingen echt uit te werken. Wie weet ligt er over een jaar vanaf nu alweer een volgende plaat klaar om uitgebracht te worden. Het leven is te kort om platen uit te werken tot in uiterste perfectie. Verder is ons plan om elke zes maanden een keer naar Canada te vliegen voor shows en misschien wel weer optredens. Het voelt goed om daar te zijn en te spelen. Het doet iets met de muziek en we zijn daar echt iets aan het opbouwen. Of we op een dag onze spullen pakken en daarheen verhuizen? Ik weet het niet. Zolang we hier in Europa en in Canada mooie shows kunnen spelen en wat van de wereld zien, dan is dat tof. Mensen onderdeel laten zijn van een mooie show is het doel voor de komende jaren denk ik.”
Te zien: album-release Aestrid + Stillwave, woensdag 1 oktober 2014 @ EKKO, Utrecht
Wil jij meer weten over 10 jaar Utrechtse popmuziek?
Wil jij weten wat er in de Utrechtse popmuziek de afgelopen 10 jaar nog meer voor moois is gebeurd? Dan is het fotoboek [on]zichtbaar in Utrecht wat voor jou. Met dat fotoboek brengt 3voor12/Utrecht het mooiste van 10 jaar Utrechtse popmuziek in beeld. Het boek wordt in november 2014 uitgebracht. Voor meer informatie over het boek ga naar www.onzichtbaarinutrecht.nl.