Van zijn verre reizen kwam Emil Landman thuis met een gitaar vol verhalen. In zijn thuisbasis Utrecht staat het publiek te popelen om hem te verwelkomen. De sfeer is ontspannen. Als voorprogramma speelt Yorick van Norden een aantal liedjes die ook op Landmans debuutalbum zal staan. Wanneer Van Norden begint te spelen, doet hij in de eerste instantie denken aan Syd Barret (Pink Floyd). Met een '70s popgeluid en een trage vibratie in zijn stem weet hij het publiek mee terug in de tijd te nemen. Hij brengt mooi opzwepende nummers ten tonele die veelbelovend klinken voor de toekomst.

Emil Landman begint zijn avond in een zweem van mystiek. Zonder aankondiging ontpopt zich het eerste nummer op slidegitaar, drums en bas. Het tekent meteen de sfeer van Colours and Their Things. Als een moderne Eddie Vedder neemt Landman ons op een lichtvoetige manier mee into the wild. Terugkerende onderwerpen zijn onder andere heimwee en eenzaamheid. Gedurende deze reis schuwt hij geen stilte en bevatten zijn liedjes lange, sfeervolle composities. Ieder nummer is nauwkeurig opgebouwd en lijkt naar een climax te worden gespeeld, dat maar gebeurt zelden. Wat enerzijds een onbevredigend gevoel geeft, maar wat anderzijds de muziek in je onderbuik laat broeien. Dit is zowel typerend voor de muziek als voor zijn podiumpresentatie.

Landman oogt bescheiden en laat niet veel los over de totstandkoming van het album of de twee muzikanten die hem begeleiden. Wellicht valt daar nog wat te halen, maar net als met zijn muziek weet hij daarmee een prettige mystiek te creëren die doet verlangen naar meer. Het was een mooie start voor zijn debuutalbum dat Landman nu in de rest van het land zal presenteren. En de melancholische en kleurrijke herfst lijkt daarvoor het ideale seizoen.

Gezien: albumrelease Emil Landman, vrijdag 3 oktober 2014 @ De Helling, Utrecht 

Te zien: Emil Landman bij Het Werfkelderconcert, zondag 26 oktober 2014 @ De Kargadoor