Iets na acht uur is het al gezellig druk in het knusse poppodium aan de Bemuurde Weerd. Het wrede lot dat de eerste band van de avond voor een halflege zaal moet spelen blijft Mary Fields dus bespaard. Sterker nog: de zaal is vrijwel vol als het jonge Utrechtse vijftal om half negen het podium beklimt voor een thuiswedstrijd. Het opvallend jonge publiek wordt beloond met een half uur explosieve en freaky mathcore met funk- en jazzinvloeden. De muzikanten stuiteren over het podium en sparen hun instrumenten niet. Zanger Moss Lieveld doet hetzelfde met zijn stembanden en op momenten dat zijn strot even rust krijgt, neemt hij de trompet ter hand. Vorig jaar verscheen ‘Flawless Victory Over Movement’, het sterke debuutalbum van de band. Toch komt de technische en intense muziek op het podium het beste tot zijn recht. Daarom is het jammer dat het optreden geplaagd wordt door technisch malheur. Gitarist Bram Giessen worstelt met zijn apparatuur en besluit uiteindelijk om de gitaar maar rechtstreeks in de versterker te pluggen. Ondertussen heeft toetsenist Chris Geevink al ondersteboven aan het plafond gehangen en trekt de opgewarmde Moss Lieveld steeds meer kledingstukken uit. Het sterke optreden wordt afgesloten met Hoax a Spocus, Please Remain Focused, de eerste single van het debuut.
Na dit sterke begin is het de beurt aan het Vlaamse Oathbreaker. Een hardcoreband die deel uitmaakt van The Church Of Ra, de muziekscene rond het machtige Amenra. Oathbreaker deelt gitarist Lennart Bossu met deze band en stond in 2012 ook al op Le Guess Who?, niet toevallig om te openen voor Amenra. Blikvanger van Oathbreaker is echter zangeres Caro Tanghe. Zij heeft de uitstraling van je verlegen buurmeisje dat zich angstvallig verschuilt achter een gordijn van lang haar, maar ze heeft een strot waar veel mannelijke collega jaloers op zullen zijn. Haar ijzingwekkende gekrijs zorgt voor de perfecte onheilspellende sfeer bij de muziek van Oathbreaker: hardcore met doom- en droneinvloeden, zoals we die ook bij Amenra horen. De snoeiharde sound en de intensiteit van de nummers zorgt ervoor dat je als luisteraar in een soort trance komt. Oathbreaker krijgt gedurende het optreden dan ook steeds meer mensen aan het headbangen en verlaat het podium na een dik half uur onder een welverdiend applaus.
Na twee zeer geslaagde optredens mag The Charm The Fury de avond afsluiten met een portie female fronted metalcore. Deze Amsterdamse band bestaat nog maar net 3 jaar, maar scoorde al wel een mooie platendeal met het Franse Listenable Records, dat vorig jaar het debuut ‘A Shade Of My Former Self’ uitbracht. Dat grunten niet is voorbehouden aan mannen, bewezen Angela Gossow van Arch Enemy en Marloes Voskuil van Izegrim al in het verleden. Caroline Westendorp van The Charm The Fury past moeiteloos in dit rijtje en kan bovendien ook ‘clean’ nog aardig uit de voeten. De metalcore van The Charm The Fury is degelijk, energiek en strak uitgevoerd. Ook het geluid is goed, maar het optreden mist net dat beetje extra om het bijzonder te maken. Hoezeer Caroline Westendorp ook haar best doet om het publiek op te zwepen – ze smeekt bijna om circle pits – echt los komt EKKO niet. Aan de inzet en enthousiasme van de band ligt het niet. Al met al zullen de meeste bezoekers EKKO toch met een positief gevoel verlaten. De tweede editie van The Shape Of Punk To Come mag als geslaagd beschouwd worden en hopelijk zullen er nog veel volgen.
Gezien: The Shape Of Punk To Come met The Charm The Fury, Oathbreaker en Mary Fields, donderdag 20 februari 2014 @ EKKO, Utrecht