De avond begint bij Guti, die een drie kwartier durende live-set verzorgd. De Argentijn begon ooit als jazzpianist en staat bekend om housebeats gelardeerd met latin-jazzerige pianosketches. In zijn live-set is er echter weinig klassieke romantiek te bespeuren: Guti speelt harde en rake duistere tech-house, met overweldigende, over elkaar tuimelende bongo’s en vaag mompelende Spaanse vocalen. Na hem draait Tini, een vrouwelijke dj (zeldzaam ras) die de laatste jaren in hoog tempo bekendheid vergaarde en inmiddels tot hoofdautoriteit wordt gezien op het gebied van de kale, funky tech-house. Dat is ook precies hoe haat set klinkt: kaal, funky- maar ook een tikkeltje vlak.
Time Warp Testosteronfuif
Kloppende vorm met ondermaatse inhoud
Time Warp is een elektronisch muziekevenement uit Duitsland. De jaarlijkse editie in Mannheim wordt tot de meest kwalitatief hoogstaande muziekevenementen van de ondergrondse dansmuziek gerekend. Het begrip ‘ondergronds’ wordt overigens elk jaar relatiever: waar techno in 1994 - Time Warp’s geboortejaar - voor een select groepje was, is het nu voor iedereen. Die ontwikkeling heeft ervoor gezorgd dat Time Warp inmiddels een Italiaanse, Chileense, Amerikaanse - en nu dus een Nederlandse editie heeft. Gevechtsterrein: de Utrechtse Jaarbeurs.
We stomen door op verkenningstocht naar al die andere wereldartiesten die Time Warp rijk is. Feesten met line-ups als deze geven de bezoeker luxeproblemen – hartverscheurende dillema’s over waar te zijn op welk moment. De Jaarbeurs is waanzinnig groot, wat op zich geen probleem hoeft te zijn, ware het niet dat het met de grote donkere ruimtes tussen de podia wat hol aanvoelt. Er hangt een penetrante lucht van pillenzweet vermengd met dierenwinkel. Het publiek heeft een hoog tokkiegehalte, vol scheefgetrokken Engelse en Italiaanse rave-kolonialen die zonder het te merken door je heen proberen te dansen, met hun pupillen ver weggedraaid in hun oogkassen, wat zorgt voor een naargeestige, hagelwitte staar.
We stoppen even bij Sterac, het alter ego van Steve Rachmad, misschien wel Nederlands grootste technovirtuoos, zowel qua producties als dj-kunde. Zijn set is diep, snel en eentonig op een geweldige manier. Het geluid is echter waardeloos waardoor de zaal half leeg blijft en Rachmad’s kunsten niet overkomen. Door naar Sluwe Vos, het jonge talent uit Deventer dat voor het eerst op Time Warp draait. Hij brengt ruige, stripped-down house en techno en valt op door zijn naadloze mixtechniek. Ongecompliceerd, op het eenzijdige af, maar wel effectief. Sven Vath, de veteraan die aan de wieg van Time Warp stond, breekt de grote zaal af, en laat door zijn geweldige timing inmiddels grijsgedraaide platen als Bad Kingdom van Moderat klinken alsof ze net nieuw zijn.
Inmiddels is de Duitser Henrik Schwarz bezig met een fantastische live-set. Bij Time Warp lijkt ‘hard’ draaien een belangrijk uitgangspunt, waardoor de nuance soms een beetje ontbreekt. Schwarz’ set is hard, maar ook bijzonder subtiel en swingend, met vleugjes Afrikaanse percussie en wereldmuziek en waanzinnige climaxen. Na hem komt Ricardo Villalobos, die de taak heeft om de avond dicht te timmeren. De Chileen, bekend om zijn onnavolgbare minimalistische producties, begint rustig met onderhoudende, crispy klinkende tracks die allemaal een tot de verbeelding sprekende ‘donkerte’ in zich hebben. Zo bouwt hij zonder enige haast, aan een onwaarschijnlijk coherente set: met elke plaat neemt de hardheid en de groove iets toe. Het getuigt van een onwaarschijnlijk soort meesterschap, dat overigens niet begrepen wordt door de zaal, die in tamelijk rap tempo leegstroomt.
Je kan Time Warp Holland het omschrijven als een testosteronfeest: een teelbal op pootjes. Het geeft de bezoeker alles om schokkerig klaar te laten komen maar niks - en dan ook helemaal niks - om vervolgens gezellig tegenaan te kruipen. Een kloppende vorm met een ondermaatse inhoud. In de wetenschap dat een buslading aan deskundigen weken lang hun nek hebben gebroken over de aankleding van de Jaarbeurs, met de visuals en lasers uit 2030, mag je het bijna niet zeggen maar toch: de locatie ademt weinig uit. De ziel ontbreekt. En dat is jammer, als je bedenkt dat in principe alle ingrediënten aanwezig zijn voor een gedenkwaardig feest. Time Warp Holland is leuk maar niet speciaal, en er moet nog een hoop gebeuren voordat ze ook maar in de buurt komen van moederschip Mannheim.
Gezien: Time Warp, zaterdag 6 december 2014 @ Jaarbeurs Utrecht.