De wereld van Into the Woods

Openhartig onderonsje met de organisatoren

Tekst: Jelle Talsma / Foto’s: Paul van Dorsten ,

11 juni 2013. Om acht uur ’s avonds start de kaartverkoop van Into the Woods festival. De vijf organisatoren van het festival hebben een avondje gepland, volledig ontspannen, met een kratje bier en onderlinge weddenschappen over hoe snel het festival zal uitverkopen. (vorig jaar was dit binnen een paar uur) Dan slaat het noodlot toe – de site vliegt eruit. Paniek, chaos en woedende uitlatingen op Facebook. Later zou blijken dat 16,5 duizend mensen tegelijk meerdere kaartjes wilden kopen – terwijl er 2500 beschikbaar waren. De overige 2000 werden verloot in een ticketbingo en offline verkocht. Alhoewel de heren wisten dat er veel belangstelling zou zijn, had niemand hierop gerekend. Onlangs werden we uitgenodigd om een avond met ze te borrelen en te praten over hun festival. We reizen af naar Amersfoort, in de hoop erachter te komen wat Into the Woods zo’n waanzinnig succes maakt.

Het begon zo’n zes jaar geleden in een Amersfoortse achtertuin. Tim Hogenboom en Timo Spruitenburg zaten bij te komen van een oninspirerend festival en besloten dat ze het beter konden. Als twee kippen zonder kop gingen ze aan de slag: ze bedachten de naam Flatlander, boekten dj Radial voor zevenhonderd euro - en twijfelden plotseling of ze geen vergunning nodig hadden voor een buitenfeest. Timo: "we kwamen tot de conclusie dat we het niet gingen redden met zijn tweeën. Toen zijn we in Amersfoort gaan kijken wie wel wist waar hij mee bezig was. Zo zijn we bij Paul Niezen en Sijmen Stronks terecht gekomen: die hadden net het festival Fabeltjesstrand in het leven geroepen en organiseerden al een tijd feesten genaamd Minimaal Kabaal in Amersfoort. In Siep, de broer van Sijmen, zagen we een ideale creatieve geest. Zo is hij erbij gekomen." Samen met Sijmen, Siep en Paul werd de conclusie al vrij snel getrokken dat het niet haalbaar was om Flatlander datzelfde jaar nog te organiseren. Radial werd afgezegd, en een jaar later deden Timo en Tim, ditmaal met vergunning en de expertise van Sijmen, Siep en Paul, nog een poging. Tim: "we hadden de locatie geregeld: het Openluchttheater Amersfoort. Op dit moment wilden we het festival nog Flatlander noemen. Aangezien de datum van het festival 11 september was, vonden we deze naam echter een beetje scheef. Na even brainstormen zei iemand: "Paul zei 'het is in een bos. Laten we het Into the Woods noemen.' Zo is het begonnen."

Nu, zes jaar later en drie zeer succesvolle Into the Woods edities later, zitten de vijf vrienden die elkaar gekscherend collega’s noemen bier te drinken aan een krakkemikkige picknicktafel op het grasveldje voor hun kantoor in Amersfoort. Ondanks het feit dat ze dit jaar in theorie vijftigduizend kaarten hadden kunnen verkopen, kiezen ze er bewust voor klein te blijven. Timo: "Wat ik tof vind aan Into the Woods is dat we groeien, maar niet door op dezelfde stage de hekken naar achter te verschuiven en meer mensen toe te laten. We zijn alleen gegroeid door steeds weer een extra festivalletje binnen het festival te bouwen, met kleine creatieve projecten erbij. Als we groeien doen we dat in de breedte in plaats van in capaciteit." Paul: "Ik denk dat de groei altijd organisch moet blijven, je kan niet ineens alles verdubbelen, dan ga je op je bek."

De schemering valt in en er wordt een gigantische schaal sushi afgeleverd die Siep eerder bestelde. De sfeer is opperbest: het gesprek is levendig en chaotisch. Als je het vijftal observeert is het soms moeilijk om je voor te stellen hoe ze samen een festival tot stand brengen. Vijf totaal verschillende mensen met de meest uiteenlopende ideeën over wat belangrijk is bij een goed festival. Een mooi voorbeeld hiervan is de totstandkoming van de muzikale programmering, waar niet één iemand, maar iedereen verantwoordelijk voor is. Sijmen: "we beginnen met een document waar iedereen de artiesten op kan zetten die hij wil. Dat zijn er ongeveer tweehonderdvijftig. Na een paar stemrondes hou je nog zo’n zeventig over. Dan kijken we nog naar de prijs en beschikbaarheid." Tim: "Vervolgens begint het gepuzzel: we zitten met vijf haantjes die allemaal hun gelijk willen krijgen. Dat wordt een smerig politiek spel. Zo hebben we Simian Mobile Disco snel geboekt toen Paul op vakantie was." (lacht) Sijmen: "we steken er enorm veel energie in, en het zou veel effectiever zijn om er één gast op te zetten. Maar dan zou niemand er meer in geloven. De mooiste programmeringen krijg je door er met elkaar over te praten. We zijn apetrots op onze line-up: neem iemand als James Holden, hij sluit de laatste drie uur af op de Takkenstage. Er zijn weinig organisaties die dat voor mekaar krijgen."

Het is niet alleen de muziek waar uiteenlopende meningen over zijn. Zo is Siep, de man achter de spraakmakende creatieve invulling van Into the Woods, van mening dat creativiteit op een festival veel belangrijker is dan de muziek. Als het aan hem zou liggen worden er geen acts meer geboekt die duurder zijn dan driehonderdvijftig euro. Siep: "We hebben tweehonderdvierentwintig mensen rondlopen die alleen maar bezig zijn met creatieve zaken. Daardoor wordt het festival vaak ook geroemd. We hebben eenenzestig losse partijen die op het festival hun plannen uitwerken, en we hebben een paar jaar geleden het puntmutsformulier geïntroduceerd waarbij mensen hun plannen kunnen droppen. Iedereen heeft wel een lijp plan dat hij wil uitwerken. Bij ons kan je dat realiseren." Tim: "het is wel bijzonder dat we in de loop van de jaren zoveel toffe mensen om ons heen hebben verzameld die met zoveel passie en liefde iets neer willen zetten. Ik voel me soms bezwaard dat alleen wij verantwoordelijk worden gehouden voor het festival, omdat Into the Woods mogelijk wordt gemaakt door vijfhonderdvijftig kunstenaars en vrijwilligers. Wij zijn ons erg bewust van het feit dat we zonder die mensen nergens zouden zijn."

Alhoewel de jongens ontspannen ogen, komt de dag des oordeels steeds dichterbij en moet er nog een hoop gebeuren om Into the Woods 2013 tot een succes te maken. Hoe zien ze de toekomst? Zal Into the Woods ooit gaan vervelen? Tim: "Nooit! Stel dat Into the Woods over twintig jaar nog bestaat, dan is het nog steeds net zo spannend als de eerste keer. Er zijn nog zoveel grenzen die we kunnen opzoeken met dat festival." Sijmen: "Ons voornaamste visie bij Into the Woods is: een feestje bouw je samen. Dat zie je terug in de creativiteit en de onwaarschijnlijke inzet van vrijwilligers en kunstenaars. Dat houdt het spannend." Siep: "Waar we naartoe werken is dat de mogelijkheden onbegrensd zijn. Alles moet kunnen. Zolang we daar nog niet zijn blijft Into the Woods een uitdaging."

De sushi is op, de heren zijn uitgeput: de avond loopt ten einde. Tim geeft me snel nog even een rondleiding door het kantoor. Als ik in het maniakaal grijnzende gezicht van een tuinkabouter staar die in het kantoor opgesteld staat en een vermanend vingertje naar me opsteekt, concludeer ik dat alhoewel ik bijzonder nieuwsgierig geworden ben, ik nog steeds weinig snap van het fenomeen Into the Woods. Als ik dit met Tim deel, kijkt hij me grijnzend aan en zegt: "Wacht maar. Je moet het meemaken." Na een avond gesproken te hebben met een stel bevlogen figuren met een zeldzame passie voor muziek en creativiteit, merk ik dat het weinig moeite kost om op die woorden te vertrouwen.


Into the Woods festival met o.a James Holden, Simian Mobile Disco, Doc Martin, Sinjin Hawke is uitverkocht, zaterdag 14 september 2013 @ Openluchttheater, Amersfoort