Al vanaf het begin van de middag zijn de eerste bands te beluisteren. Namen als Tududuh, Fexet en Our Minor Fall spelen op mooie locaties als het KAdE museum en platenwinkel VelvetMusic. Om 19.30 uur start het avondprogramma met Dassuad in het dan al opvallend goed gevulde café Onder de Linde. De band bestaat pas kort, maar daar is live niets van te merken. Het kwartet speelt Amerikaanse indiepop, maar dan net even anders – deels dankzij meerstemmige zang. Het viertal komt zeer geïnspireerd over en krijgt het publiek ondanks het tijdstip al voorzichtig aan het dansen.

Waar meteen al hard gedanst wordt is bij DJ-collectief Hömpfdingå dat speelt bij Kinki Kappers. Kinki heeft de kappersstoelen aan de kant gezet en deelt gratis biertjes uit aan de bezoekers, aangezien er geen horecavergunning is. Aan een tafel vol bananen staan twee Scandinavisch uitgedoste mannen een heerlijke bak beats over het publiek uit te storten. Veel van de sounds die de mannen laten horen, worden live gecreëerd wat het publiek duidelijk op prijs stelt.

De zestienjarige singer-songwriter DÉMIRA staat in Grand Café ’t Filmhuys voor een groot publiek; het café zit ongekend vol. Met haar zelfgeschreven folkpopliedjes, die doen denken aan Selah Sue en Amy MacDonald, en praatjes over haar nummers probeert ze een intieme sfeer te creëren. ’t Filmhuys lijkt net iets te groot om dit optreden echt te laten werken. Een kleinere locatie had haar mooie stem en krachtige nummers waarschijnlijk veel beter tot zijn recht laten komen.

In café Zomaar staat het publiek gespannen te wachten op bluestrio MY BABY. Het trio bestaat uit een drummer, een gitarist en zangeres/gitarist Cato van Dijck, die een grootse entree maakt door als laatste van de bandleden te verschijnen in een lange zwarte jas. Deze goede eerste indruk wordt echter snel weggevaagd door een saai optreden van de band. Er wordt weinig contact gemaakt met het publiek waardoor er weinig wisselwerking ontstaat. De band weet verder de veelbelovende sound van debuutalbum My Baby Loves Voodoo! niet over te brengen en dat is zonde.

Dat gitaren de boventoon voeren tijdens de Amersfoortse Popronde wil niet zeggen dat liefhebbers van elektronische muziek er niets te zoeken hebben. Dat bewijst na Hömpfdingå nu ook J’lectroniq tijdens zijn set in stadcafé De Observant. Beatmaker Jasper Bosgraaf laat het publiek opgaan in de rustige beats die naar eigen zeggen gebaseerd zijn op zijn psyche. Hij doet dat niet alleen; om het live effect te versterken heeft hij een gitarist en een mondharmonicaspeler bij zich. Zij spelen live loops die de set van J’lectroniq naar een hoger niveau brengen. De relaxte sfeer in de Observant is een welkome variatie op de rest van de programmering.

De mannen en vrouw van Herrek lijken van deze relaxte sfeer juist een beetje last te hebben. De band is zichtbaar lekker aan het spelen, maar de dromerige en ietwat esoterische electropop lijkt niet aan te komen bij de bezoekers van De Observant. Jammer, Herrek verdient meer en speelt een prima set.

Dan door naar The Maureens in café van Zanten, dat lekker vol is. De band is met zes man in een hoek van het café weggepropt en speelt volgens eigen zeggen op hun kleinste podium ooit. De muziek van The Maureens is strak - het zijn stuk voor stuk meerstemmige, compacte popliedjes, maar de band komt wel wat plichtmatig spelend over. Het publiek lijkt dat ook te voelen – er wordt tijdens het optreden veel (bij)gepraat.

In Miles is ondertussen My Blue Van begonnen die een verrassend mooie set weggeeft. Zanger Beenackers weet met zijn prachtige soulvolle stem het publiek te raken. De drie bandleden zijn echt verbonden met hun muziek en spelen een ingeleefde set waarmee ze een groot deel van de massaal aanwezige kroeggangers stil weten te krijgen.

De mannen van Lookapony tappen kort daarna uit een heel ander vaatje. We zijn terug bij café Onder de Linde, dat het record van volste kroeg van de avond ruim breekt. Het viertal Eindhovenaren doet waarvoor ze naar Amersfoort gehaald zijn; knalharde, recht in je gezicht britpop-punk spelen. Het kwartet schotelt ogenschijnlijk moeiteloos het ene na het andere lekkere liedje aan het publiek voor en dat wordt zeer gewaardeerd.

Dan door naar Poppodium De Kelder voor de afterparty waar onder andere Adam and the Relevants spelen. Het is inmiddels nacht geworden. De eerste band die speelt is het Friese When We Are Wild. Sommigen zeggen dat hun muziek zoetsappig is en dat er wat meer geëxperimenteerd zou kunnen worden, maar de band speelt een zeer overtuigende set. De band is een geoliede machine die ondanks de wat matige mix in de zaal het publiek met zich mee krijgt. Het duurt overigens wel even voordat de zaal vol begint te raken.

Bij de laatste act van deze Popronde genaamd Seven League Beats is de zaal gelukkig al een stuk voller. De muziek is snoeihard en vol breakbeats en diepe onderbuikbassen. Het duo krijgt de zaal massaal aan het dansen en heeft de Kelder aan hun voeten - een waardige afsluiter.

Amersfoort kreeg een hele mooie en drukke Popronde. Bijna alle kroegen en andere locaties waren afgeladen vol. Lookapony spreekt op Facebook van een hard en sexy einde waarbij Amersfoort laat zien hoe het moet. In de stad waar veel wordt gebakkeleid over een nieuwe locatie van een popcentrum, laat de Popronde zien waar het Amersfoortse publiek behoefte aan heeft: kwaliteit en een brede programmering in verschillende settings.

Gezien: Popronde Amersfoort 2013 met o.a. Lookapony, When We Are Wild, My Blue Van en Tududuh, zaterdag 23 november 2013 @ verschillende locaties, Amersfoort