Deerhunter, Tivoli Oudegracht
Hoewel Le Guess Who? May Day zo’n sterke bezetting kent dat van een echte headliner geen sprake kan zijn, zou je Deerhunter als laatste act aan de Oudegracht wel zo kunnen noemen en dat schept verwachtingen. Verwachtingen die slechts gedeeltelijk worden ingelost. De band begint en eindigt met lange instrumentale soundscapes, die (met name aan het eind van het optreden) te lang duren en niet bijzonder spannend zijn. In het tussenliggende uur spelen Bradford Cox en zijn bandleden een gedegen set waarin het zwaartepunt ligt bij nummers van het dit jaar verschenen album Monomania. Gedegen is echter niet een beschrijving waarop je vooraf hoopt als je naar een concert van Deerhunter gaat. Het ontbreekt aan pit, die deze show echt onvergetelijk had kunnen maken. Soms is het ook wat rommelig, zoals bij het begin van ‘Revival’, dat zelfs wordt stilgelegd. Cox wijt het aan een jetlag en het feit dat hij naar eigen zeggen net Brits is geworden. “Good evening, we are The Fall” roept hij, om vervolgens alsnog met het nummer door te gaan. Een prima optreden, maar helaas niet het gedroomde hoogtepunt van deze editie van Le Guess Who? May Day.