Bij binnenkomst valt gelijk op dat de opkomst zeker niet tegenvalt, men heeft blijkbaar toch wel zin in een uitje vandaag. Rond kwart over vier gaan de mutsen, handschoenen en sjaals af en verzamelt iedereen zich rond het eerste podium.

Aan Jan Schellink de eer om het festival te starten, met zijn nieuwe project Hemtoe. Zijn projecten kenmerken zich door vreemde beelden en geluiden, eigen gemaakte instrumenten, loops en een sfeer van bevreemding (zie voor meer info firmabeweegreden.nl). Rauwe gitaarnummers met veel galm worden in Hemtoe ondersteund door ritmische backing tracks, loops en bijpassende filmpjes. Schellink praat de nummers met humor aan elkaar en schreeuwt en zingt er soms doorheen. Een fijn begin van de middag.

Na een korte pauze staat Jozef van Wissem op het grote podium. De in Brooklyn gevestigde Nederlandse luitspeler heeft een aantal projecten gedaan met bekende artiesten in de experimentele scene, waaronder Brethren of the Free Spirit met James Blackshaw. Een recent album is de tweede samenwerking met Jim Jarmusch en draagt de titel The Mystery of Heaven. Waar dat album afwisselt tussen rustig spel en uitbarstingen van feedback en distortion, klinkt het vanmiddag erg rustig. Het publiek vindt het niet erg en laat zich hypnotiseren door de dromerige klanken.

Dan Eugene Chadbourne. De man heeft de uitstraling van zo’n gekke professor, die je in foute horrorfilms tegenkomt. Hij deed verschillende, vaak obscure projectjes met onder andere Fred Firth en John Zorn. Al gauw blijkt dat deze uitstraling uitstekend bij de muziek past. De country blues die de man op gitaar en banjo speelt is chaotisch en schizofreen. Waarschijnlijk is hij technisch begaafd genoeg om een rechtlijnig liedje te spelen, maar heeft daar geen zin in. We krijgen rare toonladdertjes en -akkoorden te horen, waar soms flarden van een echt liedje in te herkennen zijn. De vocalen zijn al even bizar, soms relaxt, maar vaak demonisch intens. Het publiek kan er wel om lachen en Chadbourne heeft er zelf zichtbaar lol in. Voor veel mensen is het na een minuut of twintig echter wel genoeg.

Als hoofdact Tape Cut Tape (met ex-dEUS lid Rudy Trouve) aantreedt, zijn er eerst wat geluidsproblemen, maar de band lost dit op door humoristische interactie met het publiek. Hun stijl valt lastig te omschrijven, maar kort gezegd is het experimentele rock met invloeden van jazz, kraut, ambient, folk en noise. Het is een lust voor oog en oor om de band aan het werk te zien. Uitgesponnen jams worden afgewisseld met meer gestructureerde liedjes. Vaak tranceopwekkend en het publiek gaat er grotendeels in mee. Er wordt een lange set gespeeld, maar de tijd vliegt voorbij. Het is zeker geen makkelijke muziek, maar door de vloeiende samensmelting van stijlen blijft het spannend en fijn om naar te luisteren. Als de laatste noot heeft geklonken gaan we met zijn allen massaal terug de kou in. Brrrrr!

Er kan teruggekeken worden op een geslaagd, spannend en vooral relaxt minifestival. Deze experimentele zondagmiddag is zeker voor herhaling vatbaar.

Gezien: Outsider Music Festival met Hemtoe, Jozef van Wissem, Eugene Chadbourne en Tape Cuts Tape, Zondag 10 maart 2013 @ dB’s