Vanaf 2003 zijn talloze bands naar Utrecht afgezakt om op Summer Darkness hun kunstje te vertonen. Een aantal daarvan heeft dermate veel indruk gemaakt dat zij door de organisatie van Summer Darkness werd teruggevraagd. Diorama en Grendel speelden voor het laatst in 2010 op het festival, maar dit jaar staan zij wederom op de poster. Maar is dit wel de juiste keuze geweest?

Het Duitse Diorama staat sinds 1996 garant voor een melancholieke mix van electropop en darkwave. Dit jaar verscheen hun achtste album, genaamd Even The Devil Doesn’t Care en Summer Darkness is natuurlijk de ideale plek om deze plaat aan het Nederlandse publiek te presenteren. Diorama trapt de avond af met ‘Maison du tigre’, de magnifieke opener van hun nieuwe album. Dit lang uitgesponnen nummer blijkt een goede keuze te zijn, aangezien het publiek last heeft van de zomerse hitte en voorzichtig op stoom moet worden gebracht. Zodra deze taak is volbracht, gaat het tempo een paar tandjes omhoog en mogen de voetjes van de vloer.

Qua setopbouw valt er weinig aan te merken op dit concert. De nadruk ligt op nummers van het nieuwe album en hun succesvolle plaat A Different Life (2007), aangevuld met klassiekers als ‘Advance’ en ‘Ignite’. Deze nummers zitten zonder uitzondering goed in elkaar en kunnen qua popgevoeligheid moeiteloos een brug slaan naar een breder publiek.

Grootste manco bij Diorama is het charisma van de band. Zanger/bandleider Torben Wendt is een ietwat schuchtere volksmenner en de overige bandleden kijken liever naar hun instrument dan naar het publiek. In dit soort gevallen kan een uitgekiende videoshow uitkomst bieden, maar de videoman krijgt zijn Macbook niet aan de praat waardoor de band op zichzelf is aangewezen. Torben Wendt baalt hier zichtbaar van, hetgeen zijn nonchalante en weinig geïnspireerde voordracht zou kunnen verklaren. Eeuwig zonde, want Diorama had met dit optreden een hoop zieltjes kunnen winnen. Nu is het maar afwachten of Torben & co. in de toekomst nog een keer voor dit festival zullen worden uitgenodigd.

Waar Diorama het hoofd en hart van de SD-bezoeker probeert te raken, richt Grendel zich onbarmhartig op de lagere regionen van het menselijk lichaam. Onder aanvoering van zanger/cyberhooligan [VLRK] (aka Jos Tucker) wordt een spervuur van aggrotech-krakers op de onderbuik afgevuurd waarbij stilstaan domweg onmogelijk is. In de drie jaar dat Grendel SD heeft overgeslagen, is er een hoop veranderd. De band heeft regelmatig in het buitenland getourd en dit betaalt zich uit in een geoliede liveshow. Daarnaast verscheen in 2012 het album Timewave Zero Ltd. (2012). Van deze plaat heeft een aantal nummers de setlist gehaald (‘Out of my mind’, ‘EPR//EPD’) en deze kunnen zich moeiteloos meten met klassiekers als ‘Soilbleed’ en ‘Hate This’.

Een van de hoogtepunten van de avond is de 2012-versie van ‘Chemicals + circuitry’. Dit nummer wordt deels gezongen door zangeres/toetseniste Mel Allezbleu, die met haar blonde extensions en Lolita-outfit een onvervalste blikvangster blijkt te zijn. De Australische Allezbleu blijkt in het dagelijkse leven angle grinding stage performer te zijn, maar jammer genoeg heeft zij haar slijptol in het berghok laten liggen. Geen nood, want haar kompanen zorgen voor genoeg vuurwerk om de hele tent in lichterlaaie te zetten.

Met de Kernkraft 400-cover ‘Zombie Nation’ laat Grendel de Helling in opperste gelukzaligheid achter. Grendel heeft zijn lidmaatschap bij SD succesvol verlengd en hopelijk speelt de band de volgende keer in het nieuwe Muziekpaleis. Kunnen we meteen zien of het gebouw ‘Grendel-proof’ is!

Gezien: Diorama & Grendel (SD 2013), 26 juli 2013 @ Tivoli de Helling, Utrecht