Vakantiegevoel tussen plantenkassen

deBeschaving zet kunst, muziek en wetenschap naast elkaar, maar smeedt geen geheel

Tekst: Eva Assink, Arnold le Fèbre en Mike van Dooyeweert / Foto’s: Jorg Roosma, Edward Bos en Mike van Dooyeweert ,

Kunst-, muziek- en wetenschapsfestival deBeschaving, afgelopen zaterdag voor de tiende keer gehouden, bood vooral een vakantiegevoel op de prachtige festivallocatie Botanische Tuinen - Fort Hoofddijk in het Utrecht Science Park (De Uithof). De podia, met namen als deBekroning en deBevlieging, liggen verspreid over het hele terrein, waardoor de acts onderling geen geluidsoverlast van elkaar ondervinden. Naast muziek biedt deBeschaving theater en film, maar ook spoken word-optredens en wetenschappelijke proefjes. Aangezien het ondoenlijk is om alles te bespreken, hinkstapspringen we door het programma en pikken we de krenten uit de pap.

Case Mayfield heeft de eer om het programma op deBekroning te openen. Nog geen jaar geleden stond hij op het podium als een wat schuchter ogend mannetje met een akoestische gitaar. Nu weet Mayfield te overdonderen met een geheel versterkt optreden. Hier staat niet langer een singer-songwriter die zijn nummers zingt, want dit klinkt als een concert van een volwaardige band. Hier staat Case Mayfield. Dat betekent niet dat het akoestische optreden dat hij later in de Peace Love ’n Caravan gaf, minder de moeite waard was. Het in de caravan samengepropte publiek luisterde namelijk volledig geïntrigeerd.

Een tweede verrassing op het hoofdpodium deBekroning bestaat uit een Mexicaan, twee Italianen, een Oostenrijker en een Brit, samengevoegd in de Londense band Vadoinmessico. Deze kleurrijke samenstelling is goed terug te horen in de meerstemmige indiepop die deze groep ten gehore brengt. Het biedt een onweerstaanbaar vrolijk geluid, waardoor het lastig stil is te blijven staan. Helaas staat het geluid alleen wel erg hard, zoals ook bij een aantal andere podia op het festival.

Nog kleurrijker dan Vadoinmessico is de Nederlandse band Mala Vita, die een paar uur later hetzelfde podium betreedt. Een swingende menigte doet de houten vloerplaten in de tent golven op de energieke mix van balkanpunk, hiphop, rock, latin, soul en ska, door Manu Chao zelf ook wel Mestizo genoemd. En de presentatie en het geluid van de band is net zo onweerstaanbaar als dit klinkt.

De Rotterdammers van Rats On Rafts zijn van het type ‘niet lullen, maar spelen’. Als echte indierockers gaan ze dan ook helemaal op in hun optreden, zonder al te veel interactie. Maar het resultaat mag er zijn. Aan het einde wisselen zanger David Fagan en drummer Joris Frowein met elkaar van plek. En dat is nog niet alles: even later loopt de drummer in zijn boxer over het podium om flink het showbeest uit te hangen. Hij probeert het publiek te moonen, waarna hij over zijn eigen broek struikelt. En zo komt het optreden van Rats On Rafts tot een rock ’n roll-einde. 

Na al dat muzikale geweld is het tijd voor literaire ontspanning met Herman Brusselmans. Op het Vrede van Utrecht-terrein leest de Mooie Oppergod van de Vlaamse Letteren aan een volgestroomd veld geroutineerd een aantal verhalen voor. Met uiteraard hoofdrollen voor zijn favoriete thema’s seks en drank. ‘En het volgende verhaal heet Genitaliën, oftewel twee Frankrijken, drie Duitslanden, maar ‘geen-Italië(n).’  

Na de sfeervolle klanken van de Noorse Einar Stray vormt podium deBevlieging een half uur later het rockende decor van Bombay Show Pig. Ze zijn slechts met z’n tweeën, maar toch weten Linda van Leeuwen (drums,keyboards, zang) en Mathias Janmaat (gitaar) een moddervet geluid neer te zetten. Dan weer groovend en rockend, dan weer psychedelisch en zelfs wat jazzy. En natuurlijk mag single ‘Sancho Panza’ niet ontbreken.

Misschien wel de hipste Engelse band van dit moment: Alt-J. Op hun debuut An Awesome Wave combineert de groep uit Cambridge op knappe wijze elektronica, folk en rock. Live wordt dit helemaal waargemaakt. In ongeveer drie kwartier passeren nagenoeg alle nummers van het debuut de revue, met als uitschieters ‘Breezeblocks’ , ‘Taro’ en het zacht door het publiek meegezongen ‘Matilda’. Frontman Joe Newman is bescheiden, bijna op het verlegene af. Voor de volgende keer graag iets meer pit en show – anders dreigt het wel wat saaiig te worden.

Al met al is deBeschaving door de diverse en experimentele programmering een festival voor de bezoeker die op zoek is naar een nét even wat anders dan alleen ‘bandjes kijken op een grasveld’. Maar het streven van de organisatie om kunst, muziek en wetenschap aan elkaar te smeden tijdens het festival is te ambitieus. Daarvoor staan de geprogrammeerde acts -letterlijk- te ver uit elkaar. Toch is deBeschaving een interessant festivalconcept en is het heel jammer dat dit waarschijnlijk de laatste editie was door het vervallen van gemeentelijke subsidie vanaf 2013.

Gezien: Festival deBeschaving, 30 juni @ Botanische Tuinen - Fort Hoofddijk, Utrecht Science Park (De Uithof)