'Jongens waren we – maar aardige jongens. Al zeg ik ’t zelf'.
Wij van 3voor12/Utrecht zijn echt niet de erudieten waarvoor we vaak gehouden worden, maar we mogen - als de situatie erom vraagt - graag iets citeren uit een vaderlandse klassieker. ‘Titaantjes’ van Nescio in dit geval.
En jongens zijn het letterlijk, allevijf de Titaantjes van The Clash Of The Titans-editie 2012. In 2011 zagen we Rachèl Louise en RUA nog hoge ogen gooien, maar dit jaar zijn de vrouwen zelfs niet doorgedrongen tot de halve finales. Dat is spijtig en dat hopen we volgend jaar (kom op dames!) toch echt anders te zien. Variatie in de muziek is er echter wel. De jury (voor deze finale bestaande uit Daniel Rose, Ingmar Griffioen, Guus Blijerveld, Aram Haagsman en juryvoorzitter Hans Vrijmoed) heeft wat te kiezen.
Bodypolitics opent de avond met een andere set liedjes dan in de halve finale. De band speelt deze keer wel de troefkaart ‘Completely Absent’, maar het songmateriaal weet desondanks onvoldoende indruk te maken op de jury. “Het blijft niet hangen”, luidt het oordeel. Bodypolitics is nog zoekende naar een eigen geluid, maar is muzikaal erg sterk. We kunnen dus gerust stellen dat we van de band in de toekomst nog wat bijzonders kunnen verwachten.
The Brave doet waar het voor is gekomen: inpluggen en rammen. De band profiteert vooral van de energie in hun punkrockliedjes en van de krachtige strot van Erik Korstmans. Niet elk liedje is even uniek, maar The Brave zet met ‘Soaring Vengeance’ zonder twijfel de beste rocksong van de avond neer. Er blijven ook wel wat vragen in de lucht hangen. Als punk een uiting van verzet en frustratie is, waarom zijn deze jongens dan zo boos? En op wie? Wij kwamen er niet achter.
Er is geen boosheid te bekennen bij Sur Nilsson, maar vooral gezelligheid. Die gezelligheid (lees: meligheid) ging in de halve finale nogal ten koste van de concentratie. Daar is in de finale geen sprake van. Dat maakt Sur Nilsson echter nog niet tot het Zwitserse precisie-uurwerk van de Utrechtse gitaarpop. En enige precisie is wel vereist als je je liedjes volstopt met breaks, bruggen, tempowisselingen, koortjes, kortom: afstemmomentjes. En dat doet deze band vermoeiend vaak en veel. We wensen Sur Nilsson voor de toekomst veel goede ideeën toe maar vooral ook de beheersing om ze niet allemaal in één liedje te persen.
“Het systeem is er voor ons, wij zijn er niet voor het systeem.” De hiphoppers van Kern Revolutionaire Zaken adresseren de zaken die hen niet aanstaan bij de naam. De privacyschendende overheid moet het ontgelden, net als reclamemakers die geen middel onbenut laten om hun producten aan de man te brengen. En natuurlijk de sociale media als ‘weapons of mass distraction’. Het is de heren dodelijke ernst, maar ze tekenen – misschien juist daarom - voor een sympathieke en vermakelijke set old-skool-hiphop. Wellicht weinig vernieuwend voor zulke jonge gasten, maar daar zullen ze niet wakker van liggen. De boodschap is overgebracht, het doel is bereikt.
De uitslag van de finale blijkt, achteraf, net zo onvoorspelbaar als de winnaar zelf. Want eerlijk is eerlijk, wij hadden ons kratje bier niet ingezet op Guy Corneille. De grootste aantrekkingskracht van de man is het onberekenbare karakter van zijn set, wat de nodige spanning erin brengt. Een stuk dat op het ene moment lieflijk en onbezorgd lijkt, kan een moment later veranderen in iets grilligs en agressiefs. Als luisteraar ben en blijf je dus op je hoede, ook al zijn sommige nummers een beetje langdradig. Verder is bijzonder knap dat Corneille in het korte tijdsbestek een indrukwekkende spanningsboog op- en afbouwt. Het publiek wordt meegenomen, maar ook weer thuisgebracht. Dat zagen en hoorden we niet eerder deze avond.
De winst van Guy Corneille maakt dat jij als nieuwsgierige muziekliefhebber binnenkort ook (weer) de kans krijgt om hem live aan het werk te zien, bijvoorbeeld op het Bevrijdingsfestival, maar ook als deelnemer aan de Utrecht Popprijs. De jury adviseert Corneille in haar juryrapport om vlieguren te maken. Dat gaat zo wel lukken. Guy Corneille, onthoudt die naam.
Gezien: finale The Clash Of The Titans, 31 maart 2012 @ Tivoli De Helling, Utrecht