Voordat de alweer vijfde 3VOOR12/Utrecht Selecteert 30 juni op Club 3VOOR12/Utrecht speelt, komt eerst nog hun EP Atlas uit. De EP is grotendeels in alle rust opgenomen in Frankrijk, waar de moeder van toetsenist Friso Schmid een huis heeft. Drummer Koen Olsman: “Dat huis staat in de middle of nowhere, waardoor we ook gewoon midden in de nacht konden opnemen.”

Enkele uren voor de release van Atlas is het vijftal nog niet heel zenuwachtig, al spreekt zanger/gitarist Frank Hurkmans wel van een ‘gezonde wedstrijdspanning’. Friso: “De EP-release is iets waar we met z’n allen naar toe gewerkt hebben. Je kijkt ernaar uit.” Gitarist Morad Bantal weet wel om te gaan met de spanning: “Als Koen aftikt, tikt hij m’n zenuwen weg.” De band barst in lachen uit, maar Bantal is bloedserieus. “Vooraf denk ik ‘als het maar goed gaat’, maar dan hoor ik ‘tik, tik, tik’ en dan zijn de zenuwen weg. Je groeit tijdens het spelen in de set. Na het eerste nummer klinkt het applaus, dan kijken we elkaar even aan en ga je door.”

Kenmerkend voor de muziek van Ear to the Ground is volgens Bantal dat ze veel aandacht besteden aan arrangementen. “We spelen zelden allemaal hetzelfde akkoord, waardoor onze nummers divers klinken. De band is ook niet opgebouwd rond één persoon; het is niet zo dat je zoals bij John Mayer op een solo kunt zitten wachten.” Toch is er wel maar één bandlid dat de teksten van de liedjes schrijft, namelijk Hurkmans. Daarbij is hij ook oprichter van de band, die hij in 2009 - in eerste instantie als soloproject - opzette.

Waar de liedjes over gaan, verschilt: “Ik ga gewoon zitten en dan kom ik er drie maanden later ineens achter waar het nu eigenlijk over gaat. Vaak over iets waar ik toen erg mee bezig was. Ik zit wel eens voor de tv met het geluid uit, en dan komt er vanzelf iets op papier. Of als ik een grappig zinnetje hoor, dan bouw ik daar een liedje omheen.” Hurkmans neemt zijn tekstuele ideeën mee naar repetities, waar de band ze met elkaar uitwerkt tot een nummer.

Muzikale inspiratie wordt geput uit onder meer The Strokes, Arcade Fire en Bright Eyes, maar vooral Bob Dylan blijkt Hurkmans’ grote voorbeeld. “Vroeger wilde ik heel graag Bob Dylan zijn, en nu nog steeds wel eigenlijk. Zijn muziek heeft een zekere eenvoud, met mooie melodieën. Het plaatje van een man met gitaar die een verhaal vertelt spreekt me erg aan. Vroeger zat ik met een woordenboek die teksten te vertalen. Ik hou van dat vrijelijk associëren wat hij op Blonde On Blonde ook doet. Liedjes als schetstekeningetjes: in coupletten steeds hetzelfde gevoel neerzetten vanuit andere invalshoeken.”

Na hun optreden op Club 3VOOR12/Utrecht neemt de band eerst een maandje vrij. Een kleine pauze, om daarna volledig uitgerust door te kunnen pakken. En verdere plannen? Hurkmans: “Nog mooiere liedjes schrijven. En genoeg mensen met onze muziek weten te bereiken om ervan te kunnen leven, dat zou geweldig zijn.”

Te zien: Ear to the Ground tijdens Club 3VOOR12/Utrecht, donderdag 30 juni 2011 @ dB’s, Utrecht.