‘’Ehhhh… Mag dit af?’’. De gelukzalige glimlach waarmee vriendin Eva enkele minuten eerder de woonkamer was binnenlopen - net terug van yoga en met keurig gladgestreken chakra’s - had plaatsgemaakt voor een enigszins ongemakkelijke blik. Ik gaf een slinger aan de volumeknop. Nu is Eva wel wat gewend, maar ik kan me zo voorstellen dat het inderdaad ietwat unheimisch thuiskomen is met de vervreemdende klanken en industriële dreun van het Utrechtse trio Puin + Hoop.

Toen vriendinlief binnenkwam was ik net aanbeland bij ‘Ceci n'est pas une Puin + Hoop’, het vijfde nummer van het album Door: metaalachtig geklingel, schurende, industriële geluiden, een af en toe opduikende bas en vreemde, rondzoemende klanken - alsof je een door roestige robots georganiseerde hoogmis bijwoont in een buitenaardse fabriekshal. Je chakra’s zouden er spontaan van in de knoop raken.

Achter Puin + Hoop schuilen Roald van Dillewijn, Remco Verhoef en Erik Uittenbogaard. Het drietal timmert al sinds 2006 aan de weg met in eigen beheer uitgebrachte en inventief vormgegeven albums, die zich op het kruispunt van ambient, improvisatie en experiment bevinden. Met Door pakt Puin + Hoop het anders aan: het album is uitgebracht door het Narrominded-label. Dit Nederlandse label heeft zich gespecialiseerd in geïmproviseerde muziek, noise, avant-garde en overige avontuurlijke wazigheid. Roald, Remco en Erik hebben er overigens wel voor gekozen om het ontwerp en de productie van de hoesjes in eigen hand te houden.

Opener ‘Het wondere toeval’ vormt de opmaat tot het intense ‘Bomendocumentaire’, dat wordt gedomineerd door aanzwellende en pulserend rondtollende zaaggeluiden en allerhande intrigerende elektro-akoestische achtergrondgeluidjes. ‘Huidig tijdsgewricht’ en ‘Complotkanaal’ zijn dan weer excursies door verlaten, nachtelijk landschappen, waarbij je verbeelding overuren draait en je brein surrealistische droombeelden projecteert op de binnenkant van je schedel. Na het al eerder genoemde ‘Ceci n'est pas une Puin + Hoop’ sluit het ruim een kwartier durende ‘Zuurstof III’ het album af met rammelende gitaren, piano, geruis, synths en vooral veel knetterend gebliep en gebloep.

De drie heren maken gebruik van alles en nog wat om hun soundscapes vlees en botten te geven (variërend van synths en vervormde pianoklanken tot veldopnames en zelfgebouwde ‘lawaaimakers’). Het resultaat is van een adembenemende gruizigheid. Je zou het album met een beetje goede wil kunnen bestempelen als industriële ambient, maar net als je denkt de muziek enigszins in de oren te hebben slaat Puin + Hoop de hoek om. Het duurt dan een paar tellen voordat je het trio weer hebt ingehaald. Alsof je groepen als Merzbow, Machinefabriek en Faust bij elkaar in de studio zet en de deur pas weer van het slot haalt als de stofwolken van de jamsessies zijn opgetrokken. Gedurfd, fantasievol en eigenzinnig - als je tenminste de rolluiken van je oren haalt.

Nieuwsgierig geworden? Download (en beluister) het album gratis op de site van Narrominded.