Het is vrijdagmiddag rond vier uur. Plato begint langzaam vol te lopen. Sommige mensen zijn reguliere bezoekers, maar de meeste mensen komen voor het akoestische optreden dat Kensington vanmiddag gaat geven. Iets voor half vijf gaan Casper Starreveld en Eloi Youssef, beiden zanger en gitarist, op hun krukken zitten en begint de akoestische sessie van ongeveer een half uur. Het publiek luistert muisstil naar de mooie, uitgeklede liedjes en knikt zachtjes op de maat mee. Een aantal argeloze bezoekers kijkt even verbaasd rond en besluit dan ook te gaan luisteren. Na het optreden nemen de twee zangers uitgebreid de tijd om wat te kletsen met fans, de nodige foto's worden gemaakt en handtekeningen worden uitgedeeld. Hierna is het tijd voor het interview, waarbij ook bassist Jan Haker aanschuift.

Het optreden in Plato was voor de mannen een bijzondere ervaring: het was namelijk de eerste keer dat het publiek echt stil was tijdens een akoestisch optreden. “Als je akoestisch speelt moet het stil zijn, anders hoor je elkaar niet en verdwijnt de sfeer. Maar vandaag was het heel fijn”, vertelt Eloi. “Nederland heeft een ontzettende praatcultuur bij concerten. Wij zijn dat gewend, maar van buitenlandse bands hoor je wel dat ze Nederlanders eigenlijk een beetje asociaal vinden. Daarom is het een verademing als je ergens speelt waar het echt stil is. Niet omdat we zo arrogant zijn dat we willen dat iedereen op ons let, maar het is een vorm van respect. Als je niet wil luisteren, ga je maar ergens anders heen.”

Na de Youth-EP uit 2008 begon het allemaal te komen voor de vier jongens uit Utrecht. Ze kregen een platencontract, namen hun debuutalbum Borders op in Engeland en hebben flink veel gespeeld. De inspiratie voor Borders haalden ze uit een heleboel dingen, maar het album heeft wel een bepaald thema gekregen. Casper: “Borders is rond het thema geschreven dat mensen steeds banger te zijn om normaal met elkaar te praten in het openbaar. Iedereen heeft wel eens een leuk gesprek gehad in de tram of bus met een persoon die je niet kent, en dan denk je: ‘waarom doe ik dit niet vaker?’ Maar de volgende keer doe je het toch niet. Er is een soort onzichtbare muur tussen mensen ontstaan die eigenlijk nergens op slaat.”

Het gezelschap vindt Borders een echte groeiplaat en volgens hen verklaart dat ook het tempo waarin de band bekend wordt. “Sommige bands staan meteen na het uitbrengen van hun plaat in De Wereld Draait Door en op Noorderslag, maar bij ons was dat allemaal pas later, net zoals met de plaat. Mensen moesten ons nog ontdekken. We komen langzaam binnengedruppeld in de muziekindustrie. We hebben niet een piek en daarna een dal, maar het is een stijgende lijn.” Het artwork voor Borders is ontworpen door Marc van der Holst, een vriend van de band. Kensington wilde graag een strak ontwerp, omdat je jezelf met je artwork al snel in een bepaald hokje plaatst. Deze hoes geeft niet meteen weg wat voor muziek Kensington maakt. Toch vindt Eloi de cover goed bij de muziek passen. “Puntig, strak en zwart-wit.”

Het Kensington-publiek loopt heel erg uiteen. Bij de Plato Instore viel dat ook op. “Voorin zaten de meisjes op de grond, de oudere mensen staan erachter een beetje met hun hoofd mee te bewegen, maar ze zijn er allebei,” zegt Eloi. Casper vult aan: “We zeggen altijd: onze fans zijn de mensen die naar Lowlands gaan. Dus het begint bij een jaar of 15, 16, maar er staan ook mensen van een jaar of 40 die oprecht voor ons komen. We zijn ook niet echt een genreband. Soms is het moeilijk om jezelf te verkopen als je niet duidelijk kan zeggen wat voor genre je speelt. Maar live kunnen we denk ik wel overtuigen. Dat is denk ik ook de reden dat mensen na het eerste Kensington-concert vaker terugkomen. Dat hebben we zelf ook hoog in het vaandel staan.”

Wat opvalt aan de band is dat ze heel veel voor hun fans doen. Bijna elke week verschijnt er wel een actie op hun website. Zo kun je nu bijvoorbeeld een exclusief nummer downloaden als je een foto stuurt met daarop je ticket voor aankomende tour. “De acties op de website werken twee kanten op”, vertelt Casper, “want aan de ene kant is het leuk voor fans, ze worden beloond met bijvoorbeeld een exclusief nummer. Maar je bent meteen ook een band waar altijd wat te halen is, waardoor mensen vaker terugkomen op je site. Het is waarschijnlijk ongeveer sinds een jaar of vijf zo dat mensen meer verwachten van een band dan alleen muziek. We waarderen het enorm dat ze ons leuk vinden en willen daar graag wat voor teruggeven.” Jan wil even zeggen dat de fans ook erg belangrijk voor hem zijn. “Het is heel motiverend voor ons om het respons daarop te zien, waardoor je echt weer zin krijgt om aan de slag te gaan.”

Voor de toekomst heeft Kensington heel wat in petto. Casper: “We zijn nu bezig met een nieuwe single, die we deze week gaan opnemen en daarna gaan we focussen op de headline-tour (vanaf 23 februari, red.). Die shows moeten gewoon helemaal vet worden en daarna gaan we een beetje naar de festivals toewerken en nieuwe nummers spelen.” Hoewel er dus snel een nieuwe single aankomt, is de band nog niet bezig met een nieuw album. Maar hoe gaat dat nieuwe album tot stand komen? “We gaan waarschijnlijk een tijdje naar Berlijn om te schrijven met een producer die we goed kennen. Het werkt voor ons goed om uit je normale wereldje te komen en ergens anders heen te gaan om te schrijven. Dat hebben we ook met Borders gedaan in Leeds”, vertelt Casper.

Niet alleen Nederland krijgt nog veel van de vier mannen te horen, ook het buitenland moet eraan geloven. “We zijn naar buitenlandse labels aan het kijken”, vertelt Casper. “Onze eerste plaat is al te oud om mee naar het buitenland te gaan, maar met het tweede album willen we langzaamaan onze grenzen verleggen.” Kensington heeft al gespeeld in België, Duitsland en Frankrijk en wil nog veel meer optredens buiten Nederland. Jan: “We willen ons niet beperken tot Nederland, ook omdat het veel te leuk is om naar het buitenland te gaan, maar we willen ook graag kijken hoe onze muziek daar valt.” Eloi vult aan: “In Nederland zeggen ze altijd dat we 'internationale allure' hebben, maar het is maar de vraag of ze dat in het buitenland ook vinden. Maar met onze kwaliteiten denk ik wel dat we er klaar voor zijn.”

Te zien: Kensington en The Medics, donderdag 24 februari 2011, Tivoli de Helling