Diftong draait al een aantal jaren mee in de muziekwereld. Hij vormt de helft van het americana-duo The Understate Men en was ooit bassist in een new wave-band. Zijn hart ligt bij de traditionele Amerikaanse muziek met een rafelig randje. Niet de gestroomlijnde Dolly Parton-country, maar de ongepolijste variant die we kennen van Neil Young, niet toevallig het grote voorbeeld van Diftong. In 2007 bracht hij een solodebuut uit: Robot vs Totempole. Drie jaar later verschijnt de opvolger: Heart in a Jar.
Een soloalbum maak je zelden alleen. Diftong laat zich muzikaal ondersteunen op de elektrische gitaar, piano en cello. Hij zingt echter zelf en neemt ook de akoestische gitaar, banjo, mandoline en de toetsen voor zijn rekening. De prachtige vocale ondersteuning van Marit Willers, Wineke van Lammeren en Eva Kokken mag daarnaast niet onvermeld blijven. Zij vullen de zang van Diftong prima aan, op dezelfde manier als Johhny Cash en June Carter in hun beste jaren.
Neil Young is al genoemd als één van de grote invloeden van Diftong. Dit is op Heart in a Jar duidelijk te horen. Toch is het niet alleen Neil Young wat de klok staat. Zeker, een prachtnummer als ‘Hot-shot Superstition’ had zo op After the Goldrush of Harvest kunnen staan. Diftong heeft echter meer in zijn mars, maar zonder dat de cd qua stijl alle kanten uitvliegt; de Amerikaanse folk en country blijven de basis. De ene keer levert dat een ingetogen nummer op als ‘Timberline’, waarin Diftong zichzelf begeleidt op de gitaar. Twee nummers verder treffen we ‘Babel’ aan, wat niets minder is dan een echte countryrocker met drums en overstuurde elektrische gitaar. Door de coherente basis ontpopt Heart in a Jar zich toch als een aangenaam luisteralbum.
Tekstueel laat Diftong zich eveneens van zijn veelzijdige kant zien. Humor en melancholie wisselen elkaar zonder problemen af, bijvoorbeeld in ‘Cold War was Hot’ en het titelnummer van de cd dat daar direct op volgt. ‘Hot-shot Superstition’ komt aan het eind van de cd nog even terug in de vorm van een instrumentale reprise (‘Hot-shot Epilogue’). Een mooi saluut voor het in mijn ogen sterkste nummer van de cd.
Diftong slaagt erin om op één cd te laten horen hoe veelzijdig de traditionele Amerikaanse folk en country is en hij bewijst dat je niet per se uit Tennessee of de Rocky Mountains hoeft te komen, maar dat ook in de klei van de Rijndelta prachtige americana gemaakt wordt. Wie nog steeds met veel plezier naar Neil Young’s After the Goldrust of Harvest luistert, zal zich aan Heart in a Jar zeker geen buil vallen.