De Utrechtse postrockband Forsophie heeft na drie jaar oefenen eindelijk een debuutalbum afgeleverd. Sophie, het personage op de plaat, ontwaakt uit haar droom. Met de tijd leert zij omgaan met tegenslagen voordat zij in rust opgaat in de natuur. Je volgt deze zoektocht van Sophie.
Met deze gedachte wordt de plaat in de speler gestopt. Ik denk direct dat er iets verkeerd is met de cd; het eerste nummer The Meeting begint met een irritante piep. Ik haal de cd uit de speler, maakt ‘m schoon en stop de ‘m er nog een keer in. De piep blijft aanhouden. Het zal wel in het nummer zitten.
Na ruim drie minuten rustgevende, warme klanken begint er iemand te zingen. Beter gezegd: er worden vage geluiden uitgestoten. Het is onverstaanbaar wat zanger Jesse Brouwer zingt. Of is dit juist de bedoeling? Moet je als luisteraar zelf invullen wat Sophie op dat moment denkt?
Na zeven minuten slaat de muziek opeens 180 graden om. Het klinkt wild, je hoort hard gitaarwerk. Het is een verrassende uitspatting na het voorgaande ingetogen werk. Enerzijds past de combinatie niet bij elkaar. Anderzijds weet je dat Sophie nu een tegenslag heeft en het probeert te winnen.
Het tweede nummer Lucide sluit mooi aan bij het voorgaande nummer. Dit doen overigens alle nummers. Helaas heeft ook dit nummer weinig pit en blijft het hangen in zwevende melodieën. De muziek is traag, slepend en het klinkt allemaal wat zwaar.
The Spychiatrist daarentegen begint verrassend met een vrolijk deuntje. Zou Sophie op dat moment een leuke man tegenkomen? Maar volgens mij verdwijnt de prins op het witte paard snel en maakt Sophie weer iets engs mee. Het nummer vervalt snel in het ritme van de vorige nummers en het verschil tussen de nummers onderling is niet te horen.
Is er niks positiefs aan de plaat? Jawel. De gedachte achter de plaat is mooi. Er is met een verhaal gestart en dat heeft Forsophie verder vertaald naar muziek. Er zijn maar weinig bands die op deze manier hun muziek componeren. Het nadeel is alleen dat mensen eerst de achtergrond moeten weten alvorens het luisteren. Is dat handig? Het zou wel eens kunnen van niet; de mensen van tegenwoordig zijn best ongeduldig.
In totaal bevat het album vier nummers waarvan twee nummers van ruim acht minuten. Helaas weet Forsophie de ontvanger niet te boeien; het is niet bijzonder genoeg om er naar te blijven luisteren. Volgende keer graag een Sophie in een wereld vol blijheid en vrijheid.
Te zien: Forsophie & Artificial Audio, zaterdag 13 maart @ Zomaar, Amersfoort
Wil je zelf eens luisteren of je het met onze recensent eens bent? Mail voor 19 maart 11.57 wie jouw favoriete Sophie is en waarom! Dan komt er binnenkort een exemplaar van dit album jouw kant op!