De beluisteraar van ‘No Ark Dead Eel’ wordt heen en weer geschud, het gaat alle kanten op. Ritmes vliegen in het rond, over en onder elkaar door. Op hun nieuwe cd neemt het Rosa Ensemble je mee op een intensieve, muzikale reis. Intensief omdat het moeilijk is toegang te krijgen tot de muziek die dit ensemble produceert.
‘No Ark Dead Eel’ is echter een sterke plaat: hij is heftig, intens, je hart gaat er sneller van kloppen. Maar dit is ook meteen een valkuil, want de kracht van deze plaat is tevens zijn zwakte. De muziek is tamelijk ingewikkeld en lastig te beluisteren. Alleen met je volledige aandacht -en met een nuchtere maag- kun je deze cd goed verwerken.
Want bij eerste beluistering zullen je hersens kraken en zal je bloed sneller stromen. Je hart zal enorm tekeer gaan. Bijna krijg je het gevoel dat je uit elkaar ploft en dat is niet bepaald lekker. Het lijkt of er iets niet klopt in de nummers. Veel ritmewisselingen en hier en daar een toon die niet direct goed te plaatsen is. Een tweede, derde of misschien zelfs vierde luisterbeurt geeft echter meer voldoening: hartkloppingen en hersengekraak nemen duidelijk af en de kwaliteit van de cd komt steeds meer aan de oppervlakte. Pas dan wordt duidelijk dat het ensemble alles tot op de laatste noot en het laatste bliepje precies heeft uitgedacht: alles klopt.
De beste omschrijving van de muziek die het Rosa Ensemble maakt, geven ze zelf. Ze noemen het genre waarin zij zich begeven the in between, het tussengebied. Het ensemble opereert tussen klassiek en experimenteel, theater en poëzie, gecomponeerd en geïmproviseerd en tussen akoestisch en elektrisch.
Instrumenten staan bij het Rosa Ensemble voorop. Luisterend naar dit ensemble krijg je op momenten het gevoel in een theaterzaal te zitten, omdat het bombastisch, vol, maar tegelijkertijd ook weer zacht en gevoelig klinkt. Instrumentale songs worden afgewisseld door nummers met zang. De stem van de zanger doet bij vlagen overigens denken aan het zachte, mysterieuze en onheilspellende stemgeluid van P.J. Harvey.
Het Rosa Ensemble wordt gewaardeerd om de aparte invulling van muziek. Uit de toekenning van de Fentener van Vlissingen Cultuurprijs 2010 -goed voor een bedrag van 10.000 euro en een sculptuur- blijkt ook wel dat het geliefd is bij het publiek. De prijs wordt om de drie jaar uitgereikt aan een kunstenaar die een bijzondere bijdrage levert aan het Utrechts cultureel circuit.
Hoewel ‘No Ark Dead Eel’ bijna verdrinkt in gecompliceerdheid is het al met al een sterke plaat. Je moet alleen geduldig zijn met deze cd, hem rustig laten bezinken. Je moet de tijd nemen, niet kwaad worden als hij niet meteen aansluit bij wat je gewend bent, stel je dus open. Verwacht je dat dit voor jou een onmogelijke opgave wordt, luister deze plaat dan niet.
Te zien: Club 3VOOR12/Utrecht, met: Rosa Ensemble, Yesterday's Men en The Benelux, donderdag 25 februari @ dB’s