Lost Bear al helemaal klaar voor album en EP

‘Wij zijn uitgesproken persoonlijkheden, maar daar bereik je wel meer mee’

Tekst: Mike van Dooyeweert ,

Limshasa gaat hij heten, het debuutalbum van de Utrechtse formatie Lost Bear. De eerste partijen staan inmiddels op band. Maar daarmee houdt het nog niet op: volgens de mannen zelf hebben ze nu al weer materiaal klaar voor een volgende EP. Het zevental is berendruk, dus. 3VOOR12/Utrecht zocht de band op in dB’s, waar het zevental wekelijks bijeen komt in oefenruimte 8.

‘Wij zijn uitgesproken persoonlijkheden, maar daar bereik je wel meer mee’

Lost Bear is vanavond een vijfkoppig in plaats van zevenkoppig gezelschap. Trompettist Noël is er niet bij en Ferdinand, een van de twee drummers van Lost Bear, is op dit moment in Mexico. Het weerhoudt het overgebleven gezelschap, bestaande uit zanger Casper, gitaristen Gino en Stefan, drummer Gibson en bassist Arno, er uiteraard niet van om in de oefenruimte nog even flink los te gaan op nummers van hun aankomende debuut-cd. “Waarschijnlijk is de plaat aankomende zomer klaar”, zegt Stefan. “Dat is niet zo’n heel goede periode om een plaat te promoten, dus dan zal het september worden.” 

Waarschijnlijk, want de band maakt niet gebruik van één vaste opnamestudio. En dus is het altijd weer even afwachten waar ze de volgende partijen kunnen opnemen. “We zoeken nu nog een plek waar we de gitaren kunnen opnemen”, zegt Stefan. Inmiddels staan de bas- en drumpartijen al op band. In december waren de twee slagwerkers als eerste aan de beurt: de drumpartijen werden opgenomen in theater Kikker. “Dat was hard werken voor de drummers”, zegt Gibson. “We hebben daar zes dagen lang van twaalf tot twaalf gezeten.” Maar de zaal heeft één groot voordeel:  “De akoestiek is er goed”, zegt Stefan. “Je hoeft weinig meer aan het geluid te doen.” De heren zijn ook vol lof over hun geluidsman Tammo, die op de MySpace een eervolle vermelding als achtste bandlid krijgt. “Hij is een onvermoeibare jongen, die echt bergen werk verzet heeft en de juiste spullen bij elkaar heeft gekregen.”

In april vorig jaar verschenen er al drie nummers op een 10 inch split-cd met Schotel van de Dag, een band verbonden aan het Beep! Beep! Back Up The Truck label. “Die drie nummers hebben we in drie dagen tijd opgenomen. Dat is nog steeds wel leuk, maar als je als band een debuutalbum gaat uitbrengen, dan wil je er toch iets van maken. Veel van de nieuwe nummers hebben we al eens live gespeeld. Nu moeten ze nog goed worden opgenomen, met de juiste apparatuur.” 

De titel is Limshasa. Stefan geeft een lesje antropologie: “Een Limshasa is een kleitablet dat vaak in een Indiase huiskamer te vinden is. Hierop staan versjes die zijn gebaseerd op dromen en gedachten.” Valt er een link te leggen met het nieuwe album? Is dat ook een collage aan dromen en gedachten? De heren leggen eerder een andere link: “We zijn wel een verzameling uitgesproken persoonlijkheden. We hebben allemaal wel een redelijk grote bek, maar daarmee bereik je wel wat meer. Het is niet altijd even makkelijk, soms vermoeiend. We zijn met zo veel bandleden en iedereen legt zijn ziel bloot”, zegt Gibson. Maar echte ruzies vinden er nooit plaats. “Het zijn meer vriendschappelijke ruzies.” De band benadrukt dat ze ook vooral veel lol hebben. 

En dat is te merken. Niet alleen in de oefenruimte, maar ook na afloop, in het café, gaan de grappen over en weer. Grappen over elkaar, maar ook grappen in de vorm van onzinantwoorden. ”Wat Kyteman met hiphop doet”, zo grapt Casper, “willen wij met indie doen.” Toch even serieus (of niet?): “We hebben het wel gehad over strijkpartijen.” Op het nieuwe album zijn in ieder geval geen samenwerkingen te horen zijn met collega-muzikanten, geen speciale featurings. “Zeven drukke personen in een band is al vermoeiend genoeg.”

Het zevende bandlid, trompettist Noël, zit pas sinds een jaar bij de band. Sindsdien schrijft hij volop mee aan de nummers van de band. “In de nieuwe nummers zitten veel trompetpartijen. En ook wat meer toetsen.” Dat alle bandleden meeschrijven aan de nummers, is iets wat pas sinds kort gebeurt. “Eerst waren het vooral Stefan en Gino die gitaarrifjes bedachten, waarop we verder bouwden”, zegt Gibson. “Tegenwoordig schrijven we echt allemaal mee aan de nummers. Soms gaan we een beetje jammen en dan komt daar iets uit voort. Of niet.” Casper schrijft wel nog steeds de meeste teksten. 

Indiebands als Kismet en We vs. Death hebben momenteel veel succes bij onze oosterburen. Een ook Lost Bear is van plan om in Duitsland te gaan optreden. “We willen daar in de zomer een paar shows doen. Het is een land waar we graag heen willen, omdat de indiemuziek er populair is.” Ook zijn al voorzichtige plannen om op zoek te gaan naar buitenlandse distributielabels.

In de tussentijd zijn daar ook nog de andere muzikale projecten, waar een deel van de band druk mee is. Zo speelt Stefan in The Subhuman en I Am Oak en maakt Gino nog altijd deel uit van We Love People In Bearsuits. Maar het valt allemaal prima te combineren. “Dat komt mede doordat er periodes zijn waarin Lost Bear niet oefent”, zo verklaart Stefan. 

Maar dat betekent nooit dat de band stilligt. Integendeel: het zevental is heel wat van plan. Het debuutalbum is nog in de maak, ondertussen is Lost Bear al weer bezig aan de EP die daarna moet uitkomen. “Er komen vijf nummers op te staan en hij gaat Shingolai heten.” Opnieuw een uitleg van Stefan: “Dat is een muntje dat in China onder een doorzichtige deurdrempel gelegd wordt, het moet geluk brengen.” Gibson voegt daar aan toe: “Theater Kikker heeft ook een Shingolai. Je moet er maar eens op letten, als je er komt.”

Dit is nu al de tweede keer dat er een naam valt van een gebruik uit een andere cultuur. “Het zijn gewoon mooie woorden”, zegt Stefan. “We hebben geen speciale antropologische interesse, ofzo.” Gibson: “Nee, we sturen Ferdinand er altijd op uit om de wereld te ontdekken.”

Te zien: Lost Bear,  vrijdag 12 maart @ Vechtclub