Inzet van politie of verkeersregelaars was afgelopen vrijdagochtend niet nodig op de Oudegracht in Utrecht. Om tien uur hadden zich pas drie mensen verzameld voor de deur van platenzaak Da Capo, hopende in aanmerking te komen voor een exemplaar van de speciale heruitgave van het White Stripes album De Stijl. Naast de normale versie op zwart vinyl zijn er honderd gelimiteerde exemplaren op half rood en half wit vinyl in een hard kartonnen hoes. Die platen werden vandaag exclusief in de Utrechtse winkel verkocht die net als normaal om elf uur open gaat.
De eerste in de rij is Arthur van der Werf, tot voor kort labelmanager bij Excelsior Recordings, maar vooral muziek- en vinylliefhebber. Hij staat sinds kwart voor tien te wachten. Het nieuws over het verschijnen van de gelimiteerde versie had hij al eerder gehoord. “Een vriend uit Nashville mailde me twee weken geleden met het verhaal dat er een speciale versie in Utrecht verkocht zou worden en of ik een exemplaar voor hem zou willen kopen. Hij houdt er van om grappen te maken dus ik nam hem eerst niet serieus, maakte er zelfs grapjes over tegen mijn vriendin. Totdat ik het nieuwsbericht op 3VOOR12 las.” Van der Werf haalt behalve voor de vriend ook een exemplaar voor zichzelf. “Ik ben een liefhebber van vinyl én van The White Stripes.”
Tegen kwart voor elf wordt de rij voor de zaak wat langer. Vinyl verzamelen en The White Stripes blijken dan vooral een mannenhobby te zijn want op dat moment sluit pas het eerste meisje aan in de rij. Er worden verhalen uitgewisseld over het kopen van vinyl en dat je daarbij goed op moet letten of je wel echt een eerste persing te pakken hebt. Aan de rij hebben zich dan ook wat bekende liefhebbers toegevoegd, zoals Maurits Westerik van GEM en Niels Aalberts (EHPO). Vlak voor elf uur komt eigenaar Michel Terstegen naar buiten, voor de gelegenheid ook in rood/wit gekleed. Op dat moment staan er zo’n 25 mensen te wachten. Bijna enthousiaster dan de Stripesfans zelf kan hij het niet nalaten om even een foto te maken. “Dit is uniek in de 25 jaar dat Da Capo bestaat.”
Daarna gaat de deur echt los en schuifelen de fans naar de toonbank. In de rij vraagt iemand met lichte paniek in de stem of je in Da Capo eigenlijk wel kunt pinnen. Bij de Utrechters is bekend dat dat niet kan, maar voor de mensen die ergens anders vandaan komen is het toch even schrikken. Terstegen is de moeilijkste niet en schrijft de naam van de betrokkenen op zodat ze in de gelegenheid zijn om even te pinnen. Ondanks talloze mails en telefoontjes heeft hij geen mailorders gedaan. Maar van vaste klanten, mensen die helemaal uit Frankrijk wilden komen of ’s nachts al voor de deur wilden gaan liggen heeft hij de naam opgeschreven als ze het album later vandaag of zaterdag op zouden halen. “Ik ga er niet één versturen. Hoe dan ook moeten ze zelf langs komen.”
Om zoveel mogelijk mensen een kans te geven verkoopt hij maximaal één exemplaar per klant. Niet iedereen wil het spel meespelen. Wanneer wij vertrekken zien we nog net hoe één van de eerdere kopers een deal heeft gesloten met een Poolse bouwvakker om via hem een extra exemplaar te bemachtigen. De overhandiging vindt plaats alsof het illegale drugs zijn; de handel in de zeer exclusieve exemplaren is ter plekke begonnen. Hiermee geconfronteerd reageert Terstegen een beetje teleurgesteld. “Dat is wel een bummer, hij kwam zo authentiek over. Het enige vlekje op deze ochtend.”
De verwachtingen van Terstegen zijn min of meer uitgekomen. “Ik had een rij van ongeveer vijftien mensen verwacht.” Omdat de opbrengst naar een goed doel gaat waren nieuwe mensen naar de winkel krijgen en publiciteit de belangrijkste doelen. Dat is deels gelukt. “Tussen de kopers zaten veel nieuwe gezichten, ik denk dat wel driekwart van buiten Utrecht kwam. Helaas kocht het merendeel alleen de plaat en ging daarna weer weg. Hoe dan ook is het leuk nieuws over een business die onder druk staat.”
Vlak na de middag waren er nog zeven exemplaren te koop. Terstegen had ook niet verwacht om binnen een uur los te raken. “Niet iedereen betaalt zomaar 50 euro voor een album.” De opbrengt van 3.000 euro gaat naar ’t Snurkhuis, het Leger des Heils en Artsen zonder Grenzen. Die kunnen begin januari elk 1.000 eur tegemoet zien. “Ik moet ze nog wel benaderen” voegt Terstegen toe, “maar ik ga er van uit dat ze geen nee zullen zeggen”.
Het Centraal Museum heeft ook een exemplaar van het album gekocht. Vanaf vandaag is het zien in het museum, waar tot en met 30 januari ook nog de overzichtstentoonstelling Rietvelds Universum te zien is.