Ook Utrechts talent kreeg een kans op Summer Darkness. Zwarte Poëzie speelde op zaterdagavond 14 augustus op het Domplein. Zanger/gitarist/componist Edwin van der Velde liet zich voorafgaand aan het optreden in de zonovergoten kloostertuin aan de tand voelen over zijn muzikale invloeden, de eerste cd en de stad waar hij zich thuis voelt.
Naar wat voor muziek luisterde jij vroeger en wat zijn je invloeden?
“Ik ben opgegroeid met Nirvana. Door hun muziek wilde ik ook in een band zingen, gitaar spelen en liedjes schrijven. Via The Cure kwam ik in de goth scene terecht. De sfeer en de muziek van de jaren tachtig-wave spraken me aan. Ik hield van duistere bands als Joy Division, Placebo, The Smiths, maar ook van Muse, Portishead, the Yeah Yeah Yeahs en PJ Harvey. Vooral de frontmensen van die bands hebben me beïnvloed: Kurt Cobain, Robert Smith en PJ Harvey zijn altijd een voorbeeld voor me geweest. Ik ben voorstander geworden van een strakke driemansformatie. Maar het komt door Spinvis dat ik vijf en een half jaar geleden Nederlandstalig ben gaan maken. Ik was aan het zoeken naar een eigen stemgeluid. Door het in het Nederlands te doen, werd het uniek. Niemand in Nederland doet new wave gothic rock in het Nederlands. In de jaren tachtig had je er nog wel wat die dat deden, maar die zijn er nu niet meer. En wat dat Nederlandstalige betreft: Ik vind Doe Maar heel interessant, die fantastische liedjes van Henny Vrienten, en Toontje Lager.”
Sinds kort is Sanne Korf terug op bas bij Zwarte Poëzie, tot jouw grote vreugde.
“Hij is iets meer dan een jaar weggeweest. Hij had in die periode minder ambitie dan ik. We hebben toen met andere bassisten gespeeld, maar die bevielen niet zo als Sanne. Hij snapt gewoon hoe het moet klinken en voegt leuke dingen toe. Dat geldt ook voor onze drummer, Hannes Bögels. Het zijn heel efficiënte mensen. Niemand van ons drieën blijft achter qua niveau. We hebben in het begin nog een extra gitarist erbij gehad, maar die wilde zijn eigen ding gaan doen. Hij speelt nu in Retro Pop. Wel gebruiken we synthesizers uit een doosje. Grote bands doen het met muzikanten, maar hoe meer mensen, hoe meer meningen, en de logistiek wordt ingewikkelder.”
Je schrijft vaak over Utrecht in je liedjes. Ben je er geboren en getogen?
“Ik kom oorspronkelijk uit Emmen, ik werk in Amsterdam en vijf jaar geleden ben ik in Utrecht komen wonen. Ik wil niet meer weg uit Utrecht. Ik houd ervan om door de stad te dwalen. Het nummer ‘Leegte’ gaat over de Oudegracht, de Singel en het Ledig Erf en over een ex. Dat je nog herinneringen hebt als je daar loopt, dat je haar overal ziet. We spelen ook een nummer dat ‘Amelisweerd’ heet. Daar zit een hint voor de politiek in naar het milieu: geluidseffecten van vogels en snelwegen, maar het gaat vooral over wandelingen met een andere ex.”
Waarom heb je de cd Liefde genoemd?
“Ik schrijf teksten over de nare kanten van de liefde, over liefdesverdriet. Maar je moet jezelf niet te serieus nemen. Niet alles slaat trouwens op mezelf. Soms steek ik ook een beetje de draak met de gothic scene, bijvoorbeeld in het nummer ‘Codicil’. Dat gaat over een meisje dat sterft en haar lichaam schenkt aan een necrofiel.”
Wat vind je van Summer Darkness?
“Het is een leuk festival. Gister heb ik Brendan Perry gezien. Ik stond helemaal vooraan. Hij is een legende. Ik mag vanavond over dezelfde versterker spelen als hij ook heeft gebruikt! Dat tijdperk van Dead Can Dance, This Mortal Coil, Cocteau Twins was geweldig. Ik snap niet dat sommige mensen zo op Summer Darkness mopperen. We moeten juist heel blij zijn met zo’n groot festival in Utrecht. Wat mij betreft mag er alleen wat meer wave worden geprogrammeerd en wat minder cyber- en industrial-acts. Voor ons is Summer Darkness een mooie opstap. Het geeft ons de kans meer mensen te bereiken. Ik heb er mijn best voor gedaan om hier te mogen staan en ik heb er erg zin in.”
Te zien:
MOL (Muziek op Locatie), met Zwarte Poëzie, Plexant en Koning Schilder en de Leestekencriminelen, 24 september 2010 @ Den Bosch
Zwarte Poezie, 30 oktober 2010 @ De Koornbeurs, Delft
De Utrechtse band Zwarte Poëzie maakt Nederlandstalige new wave. Vorig jaar kwam in eigen beheer de eerste cd uit: Liefde. In een zonovergoten kloostertuin vertelt zanger/gitarist/componist Edwin van der Velde over zijn bewondering voor frontmensen, Utrechts liefdesverdriet en synthesizers uit een doosje.