Na de release van ‘Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten’ ging het hard met Roosbeef. De inmiddels vijfkoppige band deed diverse clubpodia en kleinere festivals aan, maar ook een show op Lowlands en een optreden in De Wereld Draait Door stond op de agenda. Er volgde ook een bekendmaking van shows in Zuid-Afrika. Alles bij elkaar reden genoeg om Roos voorafgaand aan de show in de Tivoli te spreken.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, vragen we Roos waarom het ruim twee jaar duurde om van een single en een EP naar een full length album te komen. Ze vindt eigenlijk dat het niet zo heel lang heeft geduurd: “Het begon toen ik vijftien was, toen kon ik drie toetsen indrukken en dat was voor iedereen in de band zo. Je moet ergens in groeien.” En die groei was een heel natuurlijk iets. Het opnameproces voor ‘Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten’ was heel anders dan voor de EP. Deze EP was in een middagje klaar en was qua opname heel rauw .
In het voortraject van de full length werd Roos geholpen door Tjeerd Bomhof van Voicst. Zo heeft hij een aantal kleine dingen in de sound aangepast. Roos is heel tevreden over de plaat: “We hebben er echt de tijd voor genomen. De plaat is een momentopname van waar je mee bezig bent. En natuurlijk als ik hem nu hoor, zou ik beslist dingen anders willen, maar daar gaat het niet om. Op dat moment wil je er het beste uit halen en dat hebben we gedaan. Nu zou dat anders zijn en over vijf jaar weer.”
Dat het gelijknamige nummer ‘Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten’ niet op de plaat staat, heeft volgens Roos een logische reden. “Het is niet echt een nummer, meer een stukje dat ik schreeuw. Hij zou wel op de plaat kunnen staan, maar ik vond de zin eigenlijk wel genoeg. Het is vooral mooi dat het een samenvatting is van de plaat."
Na de tour die vanavond van start gaat, reist de band voor drie grote shows en twee kleine naar Zuid-Afrika. Roos is hier vrij nuchter over. Op de vraag over hoe dit tot stand is gekomen, wil ze niet meer kwijt dan dat ze hiervoor is gevraagd. Als ze na de reis weer terug is, gaat ze met drummer Tim van Oosten een aantal maanden aan andere dingen werken. In maart 2010 begint de theatertour en daarvoor gaan ze met nieuw materiaal bezig.
Roosbeef stond dit jaar op Lowlands en dit was verre van een standaard optreden. “Het is wel heftig omdat het zo groot is, maar uiteindelijk is een optreden een optreden. Het was niet zozeer een droom die uitkwam, maar wel bijzonder omdat ik vroeger bij festivals liever op het podium wilde staan in plaats van ervoor."
Lowlands heeft voor Roos geen meerwaarde op een andere, losse show. “Vroeger leefde ik er erg naartoe, maar nu...” Ook vertelt de zangeres dat Roosbeef minder wordt gezien als ‘de band van Roos’. Ze is wel het gezicht van de band en schrijft de liedjes, maar ze geeft aan dat ze de band echt nodig heeft. Ze hoopt dat de tweede plaat nog meer uitstraalt dat Roosbeef echt een band is.
Het nummer ‘De Boerderij’ wordt veelal gezien als een protestsong, maar het is meer een ode aan waar ze woonde. “Het was zuur, maar nu is dat klaar,” zegt ze nuchter. Voor de bezoekers van 3VOOR12/Utrecht heeft ze een simpele boodschap: kom naar de show!