Only Seven Left: 'Als je niet beroemd wil worden, moet je geen band beginnen.'

Bandleden Jochem en Bart vertellen over de Tinadag, nieuwe liedjes en gevoeligheid

Tekst: Casper Sikkema ,

Twee jaar geleden playbackte Only Seven Left de Tina-dag naar een hoogtepunt. Deze maand stond de jonge band op een waterig Bevrijdingsfestival in Utrecht. In de tussentijd leefden de jongens in een soort jongensboek met een tour in Egypte, het vertrek van zanger Wouter en een interview met het grootste rockmagazine van China en vooral: groei, in veel facetten. De nieuwe single ‘My Side of the Story’ is daarvan het bewijs. Een gesprek over jonge meisjes, artistieke ambities en beeldvorming.

Bandleden Jochem en Bart vertellen over de Tinadag, nieuwe liedjes en gevoeligheid

 

Twee jaar geleden playbackte Only Seven Left de Tina-dag naar een hoogtepunt. Deze maand stond de jonge band op een waterig Bevrijdingsfestival in Utrecht. In de tussentijd leefden de jongens in een soort jongensboek met een tour in Egypte, het vertrek van zanger Wouter en een interview met het grootste rockmagazine van China en vooral: groei, in veel facetten. De nieuwe single ‘My Side of the Story’ is daarvan het bewijs. Een gesprek over jonge meisjes, artistieke ambities en beeldvorming.

 

Het is kermis in Hilversum, als we aanschuiven bij Jochem Winterwerp en Bart van Dalen. Gelukkig praten ze duidelijk en verstaanbaar over de achtbaan die het bestaan van Only Seven Left de laatste tijd kenmerkt.

 

‘Na ons optreden op de Tina-dag kregen we opeens allemaal aanbiedingen om in kinderprogramma’s langs te komen. Die aanbiedingen hebben we allemaal geweigerd. We willen niet zo’n band zijn. Toch was die dag een erg vette ervaring, een echte once in a lifetime experiece, waanzinnig om eens mee te maken. Er waren daar duizenden veertienjarige meisjes, we moesten  playbacken en we hebben er uiteindelijk veel fans aan overgehouden die nog steeds naar onze shows komen. Natuurlijk hoop je dan dat ze niet alleen komen omdat we er cute uitzien, maar ook echt naar de muziek luisteren. Als je ze bij de shows ziet meezingen, onze cd’s kopen is en het gewoon echt cool vinden,zijn we daar erg dankbaar voor. We onderhouden ook veel contact met onze fans bij de optredens en op internet en dat gaat eigenlijk vanzelf. Toch is onze muziek geen typische meisjesmuziek. Het heeft emo-invloeden en naast meisjes vinden vooral gevoelige jongens, zoals wij, dat mooi.‘

 

'Omdat we op de Tina-dag speelden, kregen we wel echt zo’n stempel. Je wordt gezien als een kiddygerichte band. Onterecht. Luister naar de teksten en je zal horen dat het gaat over dingen die je echt niet meemaakt op je twaalfde. Daarnaast: de nieuwe nummers klinken alweer een stuk volwassener. Natuurlijk blijft het popmuziek, gericht op een tienerpubliek, maar we hebben wel allemaal onze eigen artistieke inspiratiebronnen en daar zitten ook bands als Radiohead bij. Wij willen gewoon een breed publiek bereiken met muziek waarvan mensen zullen zeggen: het is ergens een boyband, maar er zit wel een gedachte achter hun muziek, ze schrijven zelf hun liedjes en het is niet allemaal geschreven  door een of andere dikke Amerikaanse songwriter. We maken eerlijke muziek en dat zullen we nooit inleveren, daarom willen we ook altijd zoveel mogelijk alles zelf blijven doen. De DIY-mentaliteit spreekt ons erg aan.’

 

‘Als je niet beroemd wil worden, moet je geen band beginnen. Wij hebben er alles voor over en zijn er dagelijks mee bezig. We studeren muziek, we hebben er alles voor over en zijn erg flexibel. Daarnaast is onze muziek zeker niet alleen geschikt voor jonge meisjes. Nu bands als Krezip en Di-rect zijn gestopt is het onze ambitie om ergens in dat gat te springen. De verbreding van ons publiek is een van onze doelen met de nieuwe single ('My Side of the Story' -red.) en het album waar we nu hard aan werken. Het zou gewoon vet zijn als ook het 3VOOR12publiek ons publiek kan waarderen, en natuurlijk snappen we heel goed dat muziek die jonge tienermeisjes helemaal te gek vinden bij deze doelgroep niet direct juichende reacties oproept. Toch: er zit meer achter de muziek van Only Seven Left dan je op basis van alle vooroordelen denkt. Op de HKU heb ik geleerd hoe je artistiek te werk kan gaan met de songs en dat proberen we ook echt te doen. Op onze nieuwe single zitten leuke muzikale grapjes en ook live zijn we steeds harder, beter en meer rock gaan spelen. In dat opzicht zijn we echt wel in staat het 3VOOR12publiek te verrassen.’

 

‘Belangrijk is dat de neuzen binnen de band allemaal dezelfde kant opstaan. Bij ons is dat zo en ondanks de leeftijdsverschillen zijn we ook een echte vriendengroep. In het begin keken we bijvoorbeeld nog best tegen Bram op om alle dingen die hij al had gedaan en bereikt. Toen hij bij ons in de band kwam als drummer, was dat eigenlijk direct genormaliseerd. Ook de leeftijdsverschillen zijn voor ons geen probleem. Bram is vijfentwintig en Hinne vijftien, toch gaan zij misschien nog wel het meeste met elkaar om. Omdat Hinne nog op school zit, levert dat wel eens lastige situaties op. Gelukkig werkt de school heel goed mee en kon hij na een keurig schriftelijk verzoek gewoon met ons mee naar Egypte. Vaak zit hij als we moeten optreden al op de heenweg in de auto te leren en dat gaat door voor de soundcheck, na de soundcheck en op weg naar huis.’

 

‘Op 6 juni presenteren we op De Parade in Amersfoort onze nieuwe clip waarin ook fans een prominente plek hebben. Dat is echt het moment waarop we het nieuwe geluid van Only Seven Left presenteren. Na het vertrek van Wouter en de komst van Bart zijn we steeds meer opgeschoven van pianopop naar rock en dat willen we de mensen graag laten horen. We laten het van de ontwikkelingen in de muziekindustrie afhangen, hoe we onze nieuwe nummers gaan uitbrengen. Destine brengt bijvoorbeeld een EP in plaats van een heel album uit en ook onze fans zijn geen typische albumkopers. We willen vooral dat zoveel mogelijk mensen onze muziek leren kennen. ’

 

Op 6 juni speelt Only Seven Left op de Parade in Amersfoort.