Onlangs verscheen 'It Slowly Fades', het debuutalbum van de Utrechtse band Grapes of Grain. Alexis Vos, zanger en gitarist van de band beantwoordt een aantal vragen van 3VOOR12/Utrecht.

Jullie debuutalbum stond op de Luisterpaal. Leverde dat veel reacties/bestellingen op? 
De website wordt opeens veel meer bezocht. De bestellingen druppelen nu ook binnen. Zelfs van iemand uit Polen, maar die leerde ons via Last.fm kennen.
 
Hoe omschrijf je zelf de muziek van Grapes of Grain? 
Ik vind het gewoon gitaarpop. De ene keer wat meer alt.country, rock of singer-songwriterachtig. De basis blijft een paar akkoorden met een zanglijntje. We proberen het wat interessanter te maken door veel aan de arrangementen te werken en bij de opnames extra muzikanten (op viool, pedal steel, trompet) in te zetten. 

Wat is de belangrijkste ontwikkeling die jullie van de eerste EP (en in andere formatie) naar het debuutalbum heeft gebracht? 
De eerste EP heb ik vooral met In Julia’s Mind-Scene gemaakt. We hebben twee keer geoefend en toen was het al opnemen geblazen. Dat ging allemaal heel snel, misschien wel té snel. Maar ik heb er veel van geleerd. Daarna is de band zoals deze nu is tot stand gekomen. Het klinkt dus veel meer als een eenheid en meer divers ook. Het akoestische geluid is een beetje op de achtergrond geraakt - dat sluipt er in de oefenruimte vanzelf in. Het is moeilijker om zacht dan hard te spelen met vijf man.
 
De liedjes kennen een behoorlijke dosis melancholie. Het zijn bijvoorbeeld geen opgewekte songs waarin de winst op het leven breed wordt uitgemeten. Zijn jullie/ben jij echt zo onzeker of ongelukkig? 
De meeste liedjes op deze plaat gaan over het (niet) maken van keuzes. De welbekende quarterlife crisis wist mij ook te vinden toen de meeste nummers tot stand kwamen. Daar past een A-mineur beter bij dan een A-majeur. Daarnaast is melancholische muziek gewoon de mooiste muziek die er is.

Wat hopen jullie met de band te bereiken?
Met deze plaat willen we zoveel mogelijk optreden en grotere podia aandoen. Hoe het verder allemaal gaat lopen is moeilijk te zeggen. Goede liedjes maken blijft het hoofddoel.

Wat vinden jullie van de lokale Utrechtse scene en welke plek nemen jullie in binnen deze scene?
Ik heb in Rotterdam en Amsterdam gewoond, maar Utrecht heeft duidelijk het beste klimaat voor bands. Goede oefenruimtes, best veel plekken om te spelen, enthousiaste muzikanten en geïnteresseerd publiek. The Fire Harvest vind ik heel erg mooi, maar verder ben ik niet zo in de scene thuis. Dat is meer Stefan (The Subhuman red.) zijn ding. Volgens mij draait die scene inmiddels ook wel zo’n beetje om hem heb ik ‘t idee. Als hij een avond niet in een van zijn bands speelt, is hij wel ergens aan het kijken.

Wat zijn de voornaamste invloeden die terug te vinden zijn op jullie debuutalbum?
R.E.M. is de band die ik als puber jarenlang zo’n beetje elke dag draaide, dat hoor je dus wel terug. Het gitaarspel van Berend heeft weer veel weg van Johnny Marr en Ryan Adams. Voor deze plaat hadden we qua sound 'It’s a Wonderful Life' van Sparklehorse als uitgangspunt genomen. Dat is er niet echt uitgekomen, maar goed. Ook gebruikte Stefan tijdens het mixen M.Ward en Margot and the Nuclear So and So’s als vergelijkingsmateriaal.

Dit is jullie tweede release bij Snowstar. Waarom hebben jullie voor Snowstar gekozen?
Dat is eigenlijk vanzelf gegaan. We hadden 'Balloons from the Blue' gemaakt en die hoorde Cedric bij Stefan thuis. Hij had net het label weer nieuw leven ingeblazen en wilde de EP uitbrengen als internetrelease. Nu zijn er onlangs vier albums uitgebracht en begint het echt te lopen met Snowstar. Iedereen is heel enthousiast en elke band helpt wel ergens aan mee op welk gebied dan ook.

Optreden in het buitenland of succesvolle tour in eigen land?
De optredens die we in Engeland en Frankrijk gedaan hebben zijn tot nu toe de hoogtepunten in het bestaan van de band geweest. Niet alleen vanwege de shows maar ook door alles eromheen. Het ontmoeten van mensen, bands, niet weten of je die avond een slaapplek hebt, het in een busje zitten met elkaar. Hoe pauper een stad als Hull ook mag zijn, we gaan daar liever naartoe dan naar bijvoorbeeld Vlaardingen. Maar het is niet zo dat we daar voor uitverkochte zalen spelen, dus dan liever een succesvolle tour in eigen land. Ik ben bijvoorbeeld nog nooit in Groningen geweest, dus dat zou er dan een keer van kunnen komen.

In recensies duiken geregeld opmerkingen op over de vocalen. Stoort dat je?
Tja, je zou denken dat na Bob Dylan alles geoorloofd is. Het is wat het is. Iedereen moet vooral vinden wat hij vindt. 

Waar kunnen we jullie binnenkort zien?
Er zijn wat semi-akoestische shows op komst. De 23e een show voor Live in Your Living Room in Rotterdam bijvoorbeeld. Voor de rest is het zaak onze site maar goed in de gaten te houden. Er staan een paar coole dingen in de planning. Maar nog niks definitiefs.