Met vijftig bands, tien voorrondes, twee halve finales en een wildcardronde gaf The Clash of the Titans dit jaar voor de vaste volger een welhaast uitputtende inkijk in alternatief musicerend Utrecht. Voor de minder vaste volger bestaat er gelukkig ook nog een spannende finale in een bomvol en gezellig EKKO. Vorig jaar kwamen de winnaars van de finale (de Stropstrikkers, die die avond ook nog een optreden verzorgen) nog van de straat, dit jaar komen ze zo ongeveer recht uit de schoolbanken. Niet dat ze daarom minder geloofwaardig zijn: Sheriff of Hong Kong verslaat met een gemiddelde leeftijd van zestien jaar de concurrentie met hoekige en springerige indie-punk recht uit het onrustige tienerhart. Het is altijd even wennen, zo’n bandjeswedstijd. Een gemiddeld concert kent meestal de gebruikelijke subculturele voorselectie, bij een finale met ondere andere hiphop, indie-punk en emo-metal ligt dat net iets anders. Het resultaat is er niet minder harverwarmend om. Onverstoorbaar als altijd drinkt de metaldude zijn biertje, rookt de hiphopper zijn blowtje en zeikt men gebroederlijk over de keuze van de jury. Het is nog vroeg als er een trots ‘uitverkocht’ op de deur van EKKO wordt gehangen. Rise A Thousand heeft dan ook pech dat ze als eerste gepland staan. Voor een dan nog halfvolle zaal speelt de band strakke emo-metal. Dit finaleoptreden is tevens het afscheid van zanger Maarten Brinkerink. Het verschil met zijn opvolger David Evers is in veel opzichten groot: Evers beweegt wilder, schreeuwt harder en zingt minder dan zijn voorganger. Het mag er dan agressiever en wellicht zelfs masculiener uitzien, sympathieker, laat staan beter, wordt het er niet van. Euforisch waren ze na het winnen van de wildcard-ronde, de jongens van The Pleasure Principle. Blij zijn ze ook tijdens de finale. In de wetenschap dat de avond nog lang is, komt die prettig gestoorde afleiding als geroepen. Een zanger die vergelijkingen met Art Brut oproept, songs waarvan het plezier afdruipt en een aanstekelijkheid waarmee vast vele studentenavonden prettig gevuld kunnen worden: The Pleasure Principle is leuk, onderhoudend en licht. Jammer alleen dat het geluid zo slecht is. Je hebt het idee dat de zanger allerlei interessante dingen roept. Helaas is er geen woord van te verstaan. Alura pakt het dan wat professioneler aan. Door gewoon naar de geluidsman te lopen, hem te vertellen hoe het moet klinken en daarna ook nog eens gelijk te krijgen, is wel duidelijk dat Alura niet enkel voor de gezelligheid is gekomen. Muzikaal is het misschien allemaal gedateerd (wie riep daar Skunk Anansie?), maar door de sterke zang, strakke band en een van alle hipheid gespeende performance, klopt het allemaal precies. Alura is namelijk niet hip, Alura is echt. Als je vanuit het café de eerste tonen van Sheriff of Hong Kong moet waarnemen, dan word je meteen aangenaam verrast: klinkt dat even origineel! Bij nadere beluistering is dat ook de conclusie over deze terechte en piepjonge winnaars. Waar de andere bands vooral de grotere genrevoorbeelden imiteren of parafraseren, doet Sheriff of Hong Kong er alles aan om kopieergedrag te vermijden. Het resultaat is een explosieve en prima te verteren mix waar ze zelf een etiket voor hebben gevonden: indie-knuffelpunk. Enige verwarring onderling (‘welk liedje nu?’) en wat technische schoonheidsfoutjes resulteren in een rammelend, creatief en vooral opwindend optreden. Eerlijk is eerlijk: EKKO is pas echt te klein bij de energieke nederhopshow van Reflexy. Binnen no time zetten mc’s Andel en Sil de zaal in vuur en vlam. Dat is best knap voor twee gasten die er niet eens half zo gevaarlijk uitzien als de Stropstrikkers. Anders dan bij de winnaars van vorig jaar, gaat het bij Reflexy dan ook niet over de struggle van het harde leven op straat. In ‘Open Brief’ rappen de arme jongens over de veel te lage studiebeurs waar nog niet eens het collegegeld van betaald kan worden. Overleven kent meerdere dimensies en het is ook wat flauw om Reflexy af te rekenen op het studentikoze voorkomen. Hiphop leeft in Utrecht en Reflexy is daar met vette beats en prima rappende mc’s een prima representant van. De keuze voor het degelijke maar enigszins gedateerde Alura als runner-up is te volgen, toch zou diezelfde plek ook prima voor Reflexy kunnen zijn. Wederom bewijst The Clash of the Titans een kwalitatief hoogwaardige bandwedstrijd te zijn. Toch lijkt dit jaar het niveau in de finale iets lager. De nummer twee van vorig jaar (Good Dog Happy Man) won later de Grote Prijs van Nederland. Dat zien we Alura nog niet doen. Aan Sheriff of Hong Kong dus de eer om het ver te schoppen, en laten we eerlijk zijn: dat zal ze ook vast wel gaan lukken. Wat: Finale Clash of the Titans Wanneer: 7 Maart Waar: EKKO