The Stilettos openen zoals dat valt te verwachten van het trio. Hard, snel en even verkwikkend als altijd. De opwinding is dan ook op het juiste kookpunt gebracht voor wat in potentie een soort onvergetelijke avond moet worden.

Oké, The Thermals heeft live niet altijd genoeg variatie om een set lang de euforie uit de ogen te doen spatten, maar het vooruitzicht van nieuwe nummers en immer doorbeukende classics in een uitverkocht EKKO is voor sommigen onder ons een reden om watertandend wat naar voren te schuiven. Pas aan het eind van de set, bij ‘A Pillar of Salt’ krijgen het EKKO-publiek wat het wil: pit. Ja meneer, zelfs een crowdsurfer. Rebellie!

Volgend jaar verschijnt het vierde album van het trio uit Portland. Het vertrouwde label Sub Pop wordt verruild voor het kleinere -ook in Portland gevestigde- Kill Rock Stars. Van een van de no-fi opnames van het (mede dankzij Ben Gibbard van Death Cab bij Sub Pop uitgebrachte) debuut ‘More Parts per Million’, naar ‘Now We Can See’. Het grote verschil is de ademruimte van de liedjes. Naast versnelling één en vier, lijken The Thermals nu ook steeds meer controle over de andere versnellingen te krijgen. Of dat gelijk net zo opwindend en geslaagd is? Mwah, bij vlagen.

Dat komt vooral omdat Hutch Harris zo’n verdomd sympathieke gast is. Ondanks een matig geluid en slechts een paar songs die het verschil maken (‘No Culture Icons’, ‘How We Know’, ‘A Pillar of Salt’, ‘A Stare Like Yours’), blijf je naar hem kijken. Grappig, hard werkend en de teksten komen er nog steeds hartverwarmend venijnig uit. Geen zorgen Hutch, wij haten Bush ook! Het zal maar zo kunnen dat het nieuwe album een prettige verassing gaat worden. Zo’n album dat het op de koptelefoon en met een gezonde dosis pure ontvankelijkheid voortreffelijk doet. Toch moet er live in ieder geval nog een hoop werk verzet worden, willen de songs eenzelfde passie oproepen als de vertrouwde classics.

 Gezien: The Thermals in EKKO, 17 december 2008