Morgenavond staat Sheriff of Hong Kong in de finale van de Grote Prijs. Samen met Silver is de band uit Soest de afvaardiging uit de Utrechtse provincie in de categorie pop/rock. Voor de avond daar is voelt 3VOOR12/Utrecht zanger-gitarist Tom Meijer nog even aan de tand. "We worden al onderdrukt door onze ouders, dus willen we niet ook nog eens onderdrukt worden door een platenmaatschappij."
Wat zijn jullie verwachtingen voor de Grote Prijs van Nederland dit weekend?
”We willen gewoon winnen! Ik denk wel dat we een kans hebben, maar er zitten wel bands tussen die commercieel geschikter zijn dan wij. Ik weet niet in hoeverre ze rekening houden met hoe toegankelijk je bent. Het feit dat we in de finale staan betekent natuurlijk wel dat ze meer experimentele bands niet uitsluiten. Onder de vorige winnaars zaten ook genoeg bands met een ‘edge’, dus ik heb er wel goede hoop op.”
In hoeverre verschilt deze wedstrijd met de Clash of the Titans die jullie eerder dit jaar wonnen?
”Vooral het deelnemersveld is anders omdat er bij de Clash geen categorieën waren zoals nu. Er was dus veel diversiteit en dat was wel leuk. De bands die aan die wedstrijd meededen waren toch wel meer underground dan de bands die meedoen aan de Grote prijs.”
Het feit dat jullie de finale gehaald hebben op een grotere popwedstrijd duidt ook wel op een poppotentieel?
”Ja, maar dat verbaast me niet. Ik denk dat je ook genoeg popinvloeden in onze nummers kunt horen omdat we ook naar popbands luisteren.”
Dat staat wel in contrast met wat ik vaak terug las in recensies over SoHK. Er wordt gezegd dat jullie vaak - sommigen zeggen te vaak - experimenteren met jullie muziek. Hoe bewust zijn jullie daar mee bezig?
”Niet zoveel als vroeger in ieder geval. Toen bedachten we echt hoe we dingen konden veranderen, maar dat zit er nu al zo ingebakken dat het vanzelf komt. We willen onze muziek vooral uitdagend maken en dat hoeft dan niet persé experimenteel te zijn. Dat vinden we belangrijker dan catchy te klinken. Als alles 'klopt' dan is het ook niet meer catchy omdat het al zo veel gedaan is. We irriteren ons wel eens aan bands die muziek maken die je al zo vaak hoort. Daarom proberen we iets te maken wat anders klinkt.”
Wat kan het publiek van jullie verwachten? Jullie staan zaterdag voor een zaal vol mensen die jullie waarschijnlijk voor het eerst zien.
”Vooral veel energie. Dat is toch de essentie van live spelen. Het technische aspect is minder belangrijk. We gaan niet express fouten maken of zo, maar we willen niet minder energiek spelen omdat we dan alle noten goed zouden spelen. Op deze manier proberen we ook energie op te wekken bij het publiek. Eerst vonden we het gek wanneer mensen stil bleven staan, maar we hebben wel leren waarderen dat mensen de moeite nemen om goed naar ons te luisteren. In principe spelen we ook wel luistermuziek. Je moet goed luisteren om het te begrijpen. We krijgen ook geregeld te horen dat het te moeilijk en te ver gezocht is.”
Wat vinden jullie van dat verwijt?
”We kunnen er wel om lachen. Het grappige is dat het soms lijkt of de journalisten die dat zeggen zich teveel in de popluisteraar willen verplaatsen en niet vanuit zichzelf kijken. Zelf vinden ze het waarschijnlijk niet moeilijk. Het is ook zo dat een hoop bands die ik goed vind - zoals The Velvet Underground - vroeger ook als moeilijke kut band bestempeld werden en tien jaar later bejubeld werden. De eerste psychedelische single van The Beatles met ‘Strawberry Fields’ en ‘Penny Lane’ werd eerst ook volledig de grond ingeboord en toen kwamen ze met ‘Sergeant Pepper's’ en dat was een grote doorbraak. We luisteren echter wel naar dat commentaar. We kijken of het terecht is.”
Hoe lang zijn jullie in deze bezetting aan het spelen?
”Twee jaar en een maand. We waren veertien toen. Sindsdien zijn we persoonlijk uit elkaar gegroeid, maar als band en als muzikanten zijn we veel hechter geworden.”
Wordt er veel verwezen naar jullie jonge leeftijd?
”Minder dan vroeger. Als je onder de zestien jaar bent, worden er heel de tijd grapjes over gemaakt. Het is lastig als mensen het er de hele avond over blijven hebben. We doen dan maar mee met het grappen maken. Wat vooral vervelend is, is dat mensen ons niet zien als een band, maar als een jonge band. Ze beoordelen niet de muziek, maar de muziek van een jonge band. Voor optredens krijgen we vaak de opmerking "wat zijn jullie jong". Achteraf zeggen ze dan "het was echt goed, zeker gezien jullie leeftijd". Dat komt er dan meestal wel achteraan. Als zij het op zo’n manier zeggen, vinden we het positief. Ze geven daarmee aan dat we potentie hebben.”
Jullie hebben net een nieuwe cd uit in eigen beheer. Was dit uit noodzaak of was het een bewuste keuze?
”Een beetje van beiden. Er waren wel wat kleine labeltjes die interesse hadden, maar de bands op die labels hebben nog minder optredens dan wij, dus het was niet echt een stap vooruit. We worden al onderdrukt door onze ouders, dus willen we niet ook nog eens onderdrukt worden door een platenmaatschappij. Als een label nu interesse toont, is het misschien enkel omdat we zo jong zijn. Binnen een jaar passen we niet meer in dat plaatje. We groeien nu nog heel hard en willen vooral begeleiding bij het vinden van optredens en het doen van promotie. Een album komt later wel. Die begeleiding zit in het prijzenpakket van de Grote Prijs. Een reden temeer om te winnen!”
Grote Prijs finale pop/rock Melkweg, 13 December. Aanvang: 20.00 uur. Entree: € 12,-