Sven Schlijper, oud-schrijver van 3VOOR12/Utrecht terug blikt met ons terug op het jaar 2008. Het jaar waarin zijn liefde voor muziek volledig in werk werd omgezet. Als werknemer van Billy Corgan bijvoorbeeld...
Hoe kijk je terug op je eigen muziekjaar 2008?
Een bewogen jaar waarin mijn liefde voor muziek volledig is omgezet in werk; oftewel: hoe je hobby en je passie je werk worden; zie daar: 2008!
Fraaie festivals mogen neerzetten, waaronder drie edities van het Noise Central Festival, waaronder het grote Mitte Bitte! Stadtkulturfestival, waaronder een bijdrage aan het Flachland Festival in Berlijn, waaronder mijn inmiddels gewoontegetrouwe bijdrage aan het Summer Darkness Festival. Kortom: in en vanuit Utrecht stond muziek volop en voluit centraal in 2008… En daarbinnen ligt vooral verbreding én verdieping, met steeds beter weten wat ik wel wil horen, wat ik wel interessant vind en wat niet en in de periferie vaak ontzettend mooie nieuwe geluiden ontdekken; onvermoed, onverwacht, maar des te fraaier…!
En op het Utrechtse muziekjaar 2008?
Door allerlei en vele verschillende werkzaamheden moet ik bekennen dat ik de Utrechtse scene an sich aardig uit het oog verloren ben qua eigen muzikale output. Aan de andere kant zit ik er als docent aan de Nederlandse Pop Academie NPAC bovenop. En met mijn eigen festivals middenin. En ben ik trots op een stad die die festival en bijvoorbeeld Le Guess Who? van vrienden Bob en Johan herbergt. En initiatieven als Eat This en de Vechtclub. En alle huiskamerconcerten. En De Kargadoor als extra nieuwe podium met spannende avonden. En ga zo maar door… Dus wie nu nog zeurt, miept of piept dat underground geluid, nieuwe artiesten, spannende klanken of de periferie geen kans krijgt, die heeft het écht niet begrepen en mag wellicht eerst een bij zichzelf te rade gaan... Kortom: Utrecht laat zich op het livevlak - voor mij toch één van de leukste exponenten van de (pop)muziek - van zijn mooi gevarieerde kant zien over een breed en diep aanbod. Dat stemt niet alleen tevreden, maar ook trots en gelukkig. Nu nog wat minder eilandvorming en wat minder elitair naar ver buiten de stads- en landsgrenzen kijken op sommige momenten en er kunnen in deze stad écht waardevolle kruisbestuivingen gaan plaatsvinden die de hele zaak een nog fraaiere zwengel - om niet te zeggen Schwung - geven. OK - op de valreep dan nog even: dat Plato naar een groter pand gaat, daar muzieklectuur en -literatuur gaat verkopen en ook een instore-podium begint; dát is weer zo'n geweldige toevoeging én uitbreiding aan en van een al blijstemmend geheel. Chapeau dus aan Plato (Jeroen en co!) voor deze nieuwe stap en alle geluk gewenst op de nieuwe plek aan de Voorstraat!
Wat is je persoonlijke muzikale hoogtepunt van 2008?
Het kan niet uitblijven: in dienst treden bij de band waar ik in de nineties fiks fan van was én dat is een understatement: The Smashing Pumpkins. Als je het hebt over een droom die uitkomt, dan mag die wel de boeken in; nog boven successen op het verdere muzikaal-professionele vlak, komt hier intense eigen passie en succes op een ander front wel heel mooi samen. Dus… Billy Corgan als m’n werkgever, wie had dat ooit gedacht? Ikzelf in ieder geval niet...
En je muzikale dieptepunt?
Dat verandering van spijs kan doen eten, mag een staande uitdrukking zijn. Dat een wisseling van de wacht een verandering van de menukaart kan opleveren ook. Dat een podium waar ik ooit vaak genoeg minimaal gemiddeld één keer per week te vinden was, momenteel niets van mijn gading meer programmeert, kán te maken hebben met mijn veranderde en veranderende smaak. En toch is dat het niet alleen. Keuzes worden gemaakt. Fine with me. You win some, you loose some. Aan mij om het jammer te vinden, heel erg jammer. Al wens ik hen allen van ganser harte alle succes en alle goeds. Soms gaan je wegen uiteen muzikaal smakelijk. Dat geeft niet. Dat is een gezonde ontwikkeling ook an sich. Gelukkig gaan de wegen alleen muzikaal uiteen en zijn het toffe gasten die met een eigen, gepassioneerde missie bezig zijn. Daarin ontmoeten we elkaar dan weer. En zo is elk dieptepunt aan de andere kant ook weer een moment van hergeboorte of nieuwe wegen die naar mooie dingen leiden. Andere, maar ook mooie dingen.
Wat is je favoriete Utrechtse release van 2008?
Volgens mij komt hij pas begin volgend jaar officieel uit, maar de nieuwe EP van The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble heb ik nu al via-via gekregen en het is een juweeltje. En ik schrijf dit in 2008 en het is (mede)Utrechts… Dus: 'Mutatus', de nieuwe EP van dit fabelachtige collectief dus. Gaat dat zien en meemaken; voor iedereen die van Angelo Badalamenti houdt of van Bohren & Der Club of Gore… Bijzonder is een gruwelijk understatement voor dit wonderschone orkest!
Of om dan toch een échte 2008 release te noemen: 'Inspiration' van het ongelofelijk over het hoofd geziene The [Law-Rah] Collective...! Drones en ambient en noise en textuur van de bovenste beste soort. Door Martijn Pieck en mastermind Bauke van der Wal; beide langjarige Utrechters. De stad stroomt door hun muzikale aderen; de cd is de weerklank daarvan. Een prachthoes, die zeer Utrechts is; een soundtrack die nog mooier is en lang na de laatste noot blijft doorijlen… Uitgekomen op het vermaarde Ant-Zen label nog wel! Dat men daar nationaal nou niet wakker van schrikt? Onbegrijpelijk. Voor iedereen die niet zat op te letten: dit is hét moment voor de herkansing: hartverwarmend in koude tijden. En inspirerend bovendien.
Wat is dé Utrechtse act van 2008, en waarom?
Jason – Bong-Ra – Kohnen omdat het niet uitmaakt waar hij het doet, hij het altijd flikt. Wat hét is? De boel op stelten zetten. En ik dans nieteens. Ik ga helemaal op, wordt ontzettend zen en intens kalm van binnen wanneer hij een overdaad aan verknipte beats uitstort. Van het Haagse Paard tot Paradiso op écht earbleeding volume tijdens 5Days Off tot Lowlands… Ja, Lowlands: Bong-Ra op Lowlands in de X-Ray Loods… een prachtig moment dat de Utrechter in mij hogelijk kon waarderen. Alle lof voor het jarenlang volhouden, organiseren, produceren en er komt nog meer en meer en meer… Ga zo voort Jason!
En dé Utrechtse act van 2009?
Met een beetje goede wil, slaat The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble met de nieuwe EP en een aanstaand album daarna in als een bom. Een beetje Utrechts is het orkest wel. Dus… Ik houd mijn vingers gekruist…
Wat is je favoriete concert in Utrecht geweest, het afgelopen jaar?
Er waren er vele, vele, vele… De tel kwijtgeraakt. Na augustus zelfs gestopt het allemaal bij te houden. A Place to Bury Strangers speelde nieteens in Utrecht. Einstürzende Neubauten of Current93 ook niet. Hmmm… en dan is er een litanie: Phelios, Terroritmo, Machinist & Industrial Passage, Flutwacht, Leiche Rustikal, Gyron V, Kakawaka, Ambassador21, Flint Glass, Wouter van Veldhoven, Xabec, The [Law-Rah] Collective, For Greater Good en let op (ook een fraaie tip namelijk!) Fragments of Duration… En toch springt met kop en schouders erbovenuit: Ordo Rosarius Equilibrio op Summer Darkness. Intens in optima en overtreffende forma. Kippenvel, rillingen en tranen met tuiten. Gedeelde smart is de mooiste smart. Met mijn échte vrienden én zelfs ouders die show gedeeld zo intens beleven (en als dj te hebben mogen inleiden samen met mijn maat Marcel) maakt Ordo Rosarius Equilibrio live in Tivoli in augustus tot hét concertmoment van het jaar.
Wat was je favoriete concert van een Utrechtse act in 2008?
Bong-Ra op Lowlands? Of toch de op voorhand al gewonnnen, maar zeer fijne thuiswedstrijd van GEM? Wouter van Veldhoven diep diep diep in de noisenacht? Of toch… Ja en toch: over de fenomenale PA van het SJU – die ook wel eens geroemd mag worden – klonk The [Law-Rah] Collective zo goed als vlekkeloos na een paar strubbelingen aan het begin. En wat kwamen de drones hard aan en gingen ze diep. En wat was het geluid transparant, gelaagd, kristalhelder en zonder ooit hard te staan door merg en been snijdend. Audiofiel en emotioneel diep beroerend. Een prachtuur. Weergaloos. En dat met de thuis-presentatie van het eerder genoemde Inspiration; het kón niet mooier. Mijn avond en nacht, mijn november was op slag compleet geslaagd.