Kluge Leute en Rosamunde zijn uitersten binnen Beluga Recordings

Knutselpop en duistere wave bevestigen veelzijdigheid van Utrechts label

Ilana van den Berg, ,

Beluga Recordings heeft er weer twee nieuwe kindjes bij. Ditmaal wordt er van het vertrouwde elektronische pad afgeweken, wat voorheen zo kenmerkend was voor dit label. De albums van Rosamunde en Kluge Leute komen uit twee verschillende werelden. Het een is zo donker als de pest, het ander zo luchtig als een pasgebakken cake.

Knutselpop en duistere wave bevestigen veelzijdigheid van Utrechts label

Twee nieuwe aanwinsten in de catalogus Beluga Recordings, de albums van Kluge Leute en Rosamunde. De een frivool en met de nadruk op tekstuele grappen, de ander donker, grauw en sinister. KLUGE LEUTE- KLUGE LEUTE De Utrechtse rockband Kluge Leute zet spitsvondige teksten op muziek en maakt hier een uiterst 'gezellig' plaatje van. Kluge Leute is leuk om samen om te lachen, of om lekker met z'n allen volmondig mee te zingen: "Pas maar op we komen eraan. We gaan bowlen op de bowlingbaan." Een erg vermakelijk nummer, maar in je eentje moet je er maar net zin in hebben. Kluge Leute is een hoop onzin en maffe cabaret-gerelateerde teksten op een schijfje - iets dat ze live bevestigden op Club 3VOOR12/Utrecht in februari van dit jaar. 'Lift Off' is eigenlijk te flauw voor woorden, waarbij een keer luisteren volstaat. 'Hé man' is door de herhaling wel grappig, maar gaat uiteindelijk ook vervelen. De band is desondanks wel in staat tot het maken van pakkende liedjes. Het eerste nummer 'Laat Me Slapen' ligt erg lekker in het gehoor. De knipoog naar de beatmuziek uit de jaren zestig werkt aanstekelijk en elektronische omlijsting en sampletjes maken het geheel zeker interessant, ook al komt dit niet in elk nummer even goed naar voren. De mannen worden nogal eens vergeleken met een 'on speed' versie van Spinvis. Ook op deze nieuwe plaat is de invloed van de knipselpopkoning uit Nieuwegein duidelijk aanwezig. Voornamelijk in nummers waarin zingen vervangen wordt door vertellen, zoals bijvoorbeeld in 'Ahmed'. Ook zijn associaties met Mondo Leone onvermijdelijk. Nog veel duidelijker aanwezig is de invloed van Nederlandse popgroep Doe Maar, zoals in 'D'r Navel', dat niet uit je hoofd te krijgen is. Ook 'Geen Land Ter Wereld' en 'Sing Mijn Song' zijn hele degelijke Nederlandstalige popsongs. Kluge Leute is soms plat, maar tegelijk eigenzinnig en scherp. Het orgel zorgt soms net voor die speciale draai aan de muziek, vooral in 'Over Jou'. De betere liedjes winnen het toch van de flauwigheid van de iets mindere nummers, wat 'Kluge Leute' tot een lekker, voornamelijk vrolijk luisterplaatje maakt. ROSAMUNDE - NEW YORK 1979-1980 Het verhaal rondom Rosamunde klinkt als een duister sprookje. Twee broers uit Utrecht maakten van 1979-1980 opnamen in een kelder in New York, in samenwerking met een lokale drummer en bassist. Beide broers bezweken aan de drugs en de opnamen raakten via de weduwe van een van de broers in het bezit van Beluga. Het label was zo vriendelijk om deze opnamen voor ons op cd uit te brengen. Het klinkt allemaal erg spannend, maar kan evengoed verzonnen zijn. Vooral het deel waarin de namen van de twee broers op verzoek van de familie in de onbekendheid blijven, lijkt niet helemaal zuivere koffie. Laten we voor het gemak toch maar het spelletje mee spelen. De naam Rosamunde klinkt mooi, artistiek. Bijna lieflijk. Als een operette. Als de hoofdrolspeelster uit een liedje van Dennie Christian. Een contrast met de werkelijke inhoud van het album. Hierin weerklinkt ellende, verslagenheid en zeker geen liefde of associaties met een Duitse schone. De beladen sfeer is bijna tastbaar. De continu aanwezige galm maakt het plaatje af. Rosamunde klinkt als Joy Division - dark wave uit de jaren tachtig, toen het leven niet zo'n feest was. Ook de vocalen lijken van zo ver weg te komen, maar dan rustiger. Meer verstild, als Low. De zanger heeft het zwaar, dat is duidelijk te horen. De drums stuwen monotoon voort en de gitaren lijken het niet eens te worden. Er spreekt een bepaalde rust en tegelijkertijd een bepaalde onrust uit dit album. Op 'Central' klinken de gitaren als een gierende stoomlocomotief terwijl nummer 4 (getiteld 'nummer 2') een bepaalde rust ademt. 'W49' is een duister en snel ritmisch stuk terwijl de twaalfde track (getiteld 'nummer 9') weer een prachtig sfeervol stukje muziek is, waarin je zelfs een beetje Lou Reed kan ontdekken. 'New York 1979-1980' is al met al, vooral voor wie ervan houdt, een bijzondere uitgave met een bijzonder verhaal er achter - of het nu waar is of niet. Beide uitgaven zijn gratis te downloaden op de website van Beluga Recordings.