Veelzijdige melancholie van Boy Ler

'Lord Palf' beweegt zich tussen nostalgie, doom en luchtigheid

Hans Vrijmoed, ,

Na bijna vier jaar afwezigheid is Boy Ler terug met 'Lord Palf', een fascinerend album met een hoofdrol voor piano, lage vocalen en de meest uiteenlopende associaties. 'Type O Positive', volgens het Hollandse Nieuwe-interview op 3VOOR12. Maar Boy Ler is veel meer dan dat.

'Lord Palf' beweegt zich tussen nostalgie, doom en luchtigheid

De naam Boy Ler is op 3VOOR12/Utrecht tot nu toe vooral voorbijgekomen als één van de bands van het Zabel label. Niet zo verwonderlijk voor een band van wie het vorige album, 'Friendly Fire from the Midnight Flanger', ouder is dan deze website. In de tussenliggende jaren tot het verschijnen van opvolger 'Lord Palf' zagen we een paar afzonderlijke bandleden wel in ander gezelschap opduiken, zoals Wouter Bosker (drums) die met het inmiddels weer opgeheven Excon een van de mooiste Utrechtse platen van 2005 maakte, en saxofonist Martijn Loos die regelmatig wordt ingehuurd door In Julia's Mind-Scene. Voor het nieuwe album verhuisde Boy Ler van Zabel naar Dying Giraffe en vanuit de werfkelders naar een oude boerderij in Friesland, vol met oude wapens en kostuums van de gastheer: een kolonel in het Nederlandse leger. "De titel van de cd is dan ook geïnspireerd op de oude eigenaar van de boerderij: een lord die vele kastelen veroverde en uiteindelijk een tragische dood stierf", aldus de band in een recent interview met Utracks. Toch is 'Lord Palf' geen conceptalbum te noemen. De geslaagde spanningsboog en de postrock-hints van het debuut zijn ingeruild voor negen afzonderlijke en sterk van elkaar verschillende stukken, waarin piano en strijkers de boventoon voeren en waarbij de meest uiteenlopende namen als Tindersticks, Pink Floyd, Black Heart Procession, Smog en Nick Cave in gedachten komen. De voordracht van zanger Daniël Papen schiet heen en weer tussen eerdergenoemde Cave, Stuart Staples (de zanger van Tindersticks) en zelfs Type O Negative's Peter Steele - uitersten die soms zelfs samenkomen, zoals in 'Solaris'. De meest tot de verbeelding sprekende passages zijn de 'Debbie does Dallas' dat met scheurende sax knap verschuift van suspense naar drama, en het donkere 'Miles', waarvan op YouTube een sinistere clip te zien. Maar ook zonder video spreekt Boy Ler genoeg tot de verbeelding, zoals in het lieflijke instrumentale slot, een ode aan het voormalige Zabel label. 'Lord Palf' blijkt na het lange wachten een geslaagd tweede album en mag zich tot een van de betere Utrechtse releases van dit jaar rekenen.