Openingsact is Tripoli, niet uit de gelijknamige hoofdstad van Libië, maar uit het Vlaamse Sinaai. Dit vijftal won in november 2006 de EA Bandslam in België en heeft net debuutsingle Rocky Roads uitgebracht. Punk- en noise rockinvloeden zijn duidelijk hoorbaar en de gitaren worden hierbij zeker niet onberoerd gelaten. De tengere zangeres Femke heeft in het begin wat moeite, maar weet zich vervolgens toch bijzonder goed staande te houden tussen al dit gitaargeweld à la Buzzcocks en The Damned. Een strakke ritmesectie en sterke melodieën zorgen voor de nodige omlijsting. Dat Tripoli aardig wat live-ervaring heeft, is te zien. Af en toe een stapje terug en een rustig nummer invoegen zou echter geen kwaad kunnen, afwisseling doet namelijk wonderen. Wat Tripoli aan uitstraling lijkt te missen, maakt The Long Blondes meer dan goed. Er zijn weliswaar nergens lange blonde dames te bekennen vanavond, maar lead-zangeres Kate Jackson is absoluut een vrouw met charisma. "Is she a femme fatale?" Op het eerste gezicht wel, maar Kate blijkt eigenlijk ook gewoon erg lief. Ze heeft het geschopt tot een hoge notering in de 'NME cool list' en is inmiddels uitgegroeid tot een stijlicoon. De performance krijgt met name door Kate een flinke dosis glamour, wat zeker past bij de muziek, die ook wel omschreven word als glamourous punk. De naam van de band verwijst naar blonde filmsterren en iconen van vroeger. Inspiratie voor de muziek wordt tevens uit lang vervlogen tijden gehaald, evenals de tweedehands kleding van de bandleden. De muziek huppelt vrolijk van de jaren zestig naar de jaren tachtig en weer terug. Meisjespop uit de sixties, postpunk en new wave gaan in de mix, wat leidt tot toegankelijke, veelal dansbare nummers. De band was eerder al op London Calling te zien, eind deze maand staan ze er opnieuw. The Long Blondes begon ooit als een groep vrienden uit Sheffield, die hun eigen 'fantasie-popgroep' wilden oprichten, om samen de muziek te maken die zij leuk vonden. Met een platencontract bij Rough Trade en een erg goed ontvangen debuutalbum Someone To Drive You Home, geproduceerd door Pulp-producer Andy Mackay, maken ze nu een tour door Europa, vanavond voor het eerst in Utrecht. Voor The Long Blondes leerden de bandleden in wording allemaal een eigen instrument bespelen. Bij een optreden is dat op sommige momenten te merken, doordat met name gitariste Emma vrij summier haar gitaar bespeelt, terwijl gitarist Dorian het 'echte' werk doet met zijn zelfverzonnen akkoorden. Voor de aanstekelijkheid van het repertoire van The Long Blondes maakt dit echter niks uit. Sommige nummers zijn sterker dan andere, maar dit wordt goed verdeeld over de set. 'Lust In The Movies', 'Once and Never Again', de nieuwe single 'Giddy Stratospheres' zijn allemaal kwalitatief goede songs, waarvan er zo nog meer opgenoemd kunnen worden. Toch lijkt er maar een enkeling in de Helling echt helemaal uit z'n dak te gaan. Gelukkig krijgt de band een herkansing in Paradiso op vrijdag 30 maart. Dus trek je tweedehands kleren uit de kast en gaat dat zien, want met deze non-blondes belooft het zeker weer een leuke London Calling te worden. The Long Blondes & Tripoli Gezien: Tivoli de Helling, donderdag 15 maart 2007