Met 'Automatic Writing' maakt Sennen een waardige opvolger van het in 2004 uitgebrachte postrockwonder 'Periphery'. Wederom een plaat met drie nummers, waarbij de luisteraar wordt meegenomen op een muzikale reis. Daar waar 'Periphery' ondanks hevige muzikale en dynamische verschillen gevoelsmatig nog redelijk aan de oppervlakte bleef, neemt 'Automatic Writing' je mee in je eigen gevoelswereld, dat kan dus vrij diep gaan. Waar de heren het vandaan halen is een raadsel. Bij het nummer 'Hearsay' zit je er eigenlijk meteen in. Bass en drum zorgen voor een basis, de zich herhalende partijen van deze instrumenten zijn op zo'n subtiele wijze door elkaar heen gevlochten dat al je zinnen geraakt worden. Wanneer de gitaarpartijen zich na het intro bij de basis voegen is daar opeens het typische Sennen-geluid: het neuriën van de gitaren, want zo klinkt het, bijna als monniken - prachtig! - zoveel troost kan een mens bijna niet verdragen. 'Arcus Glider', dat begint met een soort 'hartslag', maakt dat je eigenlijk een beetje het besef kwijt raakt dat je met muziekinstrumenten te maken hebt. Soms word je meegesleept, soms voortgeduwd, soms word je alleen gelaten, soms vergezeld. De harmonieën zijn zo uitgewerkt, dat je als luisteraar meer lagen hoort dan er werkelijk zijn. Ook in dit nummer lijken de regels van de muziek helemaal losgelaten te zijn en nieuwe oplossingen gezocht en gevonden te zijn om een unieke sfeer neer te zetten. De muziek lijkt ontstaan te zijn uit improvisatie en veel spelen en de titel 'Automatic Writing' - wat in de kunst en literatuur betekent dat je een pen, potlood of kwast gewoon op papier zet om vervolgens te zien wat er 'ontstaat' - is zeer gepast. De muziek komt voort uit het binnenste en doet bij het luisteren ook een beroep op je binnenste. De nummers op 'Automatic Writing' gaan verder dan standaard postrock, het zijn composities zoals we in klassieke muziek tegenkomen of bij een werk als 'Tubular Bells' van Mike Oldfield. De opnames van 'Automatic Writing' zijn strak en zeer goed geproduceerd en dat geeft een gevoel als bij jaren '80/'90 producties van bijvoorbeeld U2 of Massive Attack. Binnen de postrock zijn er bands als Godspeed You Black Emperor!, Mogwai, Tortoise en de wat minder bekende bands als Set Fire To Flames en Do Make Say Think, die allen een soort filmische popmuziek maken en met 'Periphery' paste Sennen heel mooi in dit rijtje. Echter, met 'Automatic Writing' is de band boven het genre uitgestegen. Op een speciale Eurosonic Spin-Off Editie van Zabel Vette Analoge Shit op 13 januari in dB's presenteert Sennen de nieuwe plaat met het Engelse Das Wanderlust (Eurosonic afvaardiging van BBC One), Persil (Amsterdams duo) en het Rotterdamse Mono. De muziek van Sennen 'Automatic Writing' is ook gratis te downloaden op de website van Simuze (onder de creative commons licentie)!