Het jaar 2006 betekende een onverwachte en welkome terugkeer van de Blue Grass Boogiemen. Indrukwekkende optredens bij Club 3VOOR12/Utrecht en vooral op Lowlands, waar iedereen in de Lima-tent plat ging voor dit kwartet. En het verhaal van de geslaagde rentree is nog niet ten einde: de Boogiemen staan zondag in Tivoli de Helling tijdens de Nieuwjaarsduik en de zaterdag daarna op het Noorderslagfestival. Boogieman Arnold Lasseur spreekt met 3VOOR12/Utrecht over internationale erkenning, en wat de toekomst zal brengen. Maar bovenal geeft hij een lesje muziekgeschiedenis, want aan het bluegrass genre kleven nog teveel oubollige associaties. "Jammer, maar helaas. Gelukkig hebben we op Lowlands weer even orde op zaken gesteld." Voor een groep muzikanten die als de Hillbilly Boogiemen - de naam Blue Grass Boogiemen is de akoestische uitvoering - al meer dan 15 jaar bezig is, zijn er betrekkelijk weinig albums uitgekomen. Lasseur verklaart: "Allereerst vinden we het opnemen van onze muziek gewoon moeilijk; we zijn vooral een live band." Na een vrij pretentieloze maar goedverkopende demo-tape wilde de band een hele cd opnemen. Wegens muzikale meningsverschillen met de toenmalige gitarist liep dat proces vertraging op en kwam er eerst een live-album: 'Live at the Pumpkin's' (1995). Met de intrede van de huidige gitarist Robert-Jan Kanis staan de neuzen dezelfde kant op. "Toen kwam er een ander 'probleem' bij. Wij leven allen van de muziek, het is dus zaak dat we zo vaak mogelijk spelen. Daardoor is het inplannen van het opnemen van een album niet altijd even makkelijk gebleken." Opvolger 'Rockin' & Cloggin' verschijnt in 1998 en de band krijgt het dan steeds drukker. Het publiek moet vanwege het vele touren opnieuw jaren wachten, tot in 2006 het album 'Who's Afraid of the Boogiemen?' verschijnt, waarbij de band voor de zware klus staat om het live-geluid op plaat te vangen. "Dat is dus één van de problemen waar we telkens tegenaan liepen op het moment dat we de studio ingingen. De muziek moet ook op plaat namelijk veel energie hebben en uitstralen en dat lukt ons niet als we alles apart opnemen." Internationale erkenning "Het was voor ons dus erg spannend hoe het album ontvangen zou worden. Gelukkig hebben we op één recensie na (van het blad Strictly Country uit Vlagtwedde) alleen maar positieve reviews gekregen." De groep kreeg bovendien positieve geluiden uit het buitenland. Zelfs het sceptische bluegrassblad 'Bluegrass Unlimited' uit de VS, de bakermat van het genre, was onder de indruk: "The music featured in 'Who's Afraid Of The Boogiemen' is high-energy bluegrass at its finest and establishes this remarkable band as a truly international phenomenon." Op de vraag wat traditie voor de Boogiemen mandolinist/zanger betekent, stelt Lasseur dat wat er nu onder de noemer Bluegrass wordt verkocht nauwelijks meer te vergelijken is met de oorspronkelijke artiesten en de schepper van het genre, Bill Monroe. Technisch en virtuoos vernuft hebben de overhand gekregen op de oorspronkelijke energie. "Maar goed, alle muziek moet natuurlijk te allen tijde zoveel mogelijk kanten op evolueren, dat is het mooie van muziek." Daarnaast is bluegrass volgens Lasseur ook een beetje een modewoord geworden. "Ook de Bad Livers en meer recentelijk de Hackensaw Boys, Hayseed Dixie, de Pine Box Boys en alles wat een banjo op de cd-hoes heeft staan, noemt men tegenwoordig bluegrass." Vooroordelen Zonder bluegrass geen rock n roll en zonder eerder genoemde Bill Monroe geen Elvis of Chuck Berry. Boogiemen Lasseur komt met een enorme berg aan de meest uiteenlopende relevante namen uit de popgeschiedenis waarvan de invloeden uiteindelijk tot bluegrass te herleiden zijn. De muzikant hekelt de media die wel een klok hebben horen luiden, maar zich niet in het genre verdiepen en er zomaar een etiket opplakken. "Hier in Nederland wordt bluegrass in de media vaak afgedaan als één of andere stoffige muzieksoort. Totdat Steve Earle ineens een bluegrass album opneemt. Dan worden mensen als Martin Bril ineens wakker en moeten ze erover schrijven in het Parool." "Feit is wel dat deze muziek dientengevolge het ene moment als super-Amerikaans en dus conservatief en oubollig wordt afgebrand - bluegrass is overigens natuurlijk niets meer of minder Amerikaans dan rap, hiphop, soul, r&b, jazz, blues en rock'n'roll, maar dit terzijde - om vervolgens door hetzelfde volk even later in de armen gesloten te worden nadat de 'juiste' politiek correcte lieden zich er positief over uitlaten." "Toegegeven, bluegrass heeft zo zijn topics, maar dat hebben andere muzieksoorten ook. Maar als iemand 'I love you' zingt is het helemaal aan jezelf wat je je daarbij voorstelt. Een bosje bloemen misschien? Extreme bondage sex? Wat je zelf wilt, dat is juist zo boeiend aan kunst in het algemeen." Gothic Lasseur schrijft regelmatig zelf nummers, maar vindt die zelf meestal niet geschikt voor de Boogiemen. "Er bestaat wel interesse voor mijn schrijfsels; zo speelt Utrechts nieuwste countrytrots The Faraways wat van mijn hand. Ook de Belgische rootsrockers van de Seatsniffers hebben interesse getoond." "Ik heb ondertussen van onze in Zuid-Duitsland woonachtige violist al mogen vernemen dat mijn tot nu toe ingediende nummers veel te morbide zijn," lacht Lasseur. "Nou, dat past dus perfect in de traditie. Bluegrass was in de jaren veertig namelijk al Gothic!" Maar waar je in deze tijd als gothic muzikant makkelijk gelijkgestemden vindt, is dat voor iemand die bluegrass speelt nog niet zo eenvoudig. Boogiemen Lasseur kwam er zelf overigens ook via omwegen - punk, rockabilly, Elvis, Bill Monroe en Hank Williams - terecht en vergolgens speelde hij het op de straten van Utrecht, met onder andere Boogiemen-bassist Aart Schroevers. "Het was inderdaad niet makkelijk om een steelgitarist, een violist, een banjospeler of überhaupt gelijkgestemden te vinden. Ik probeerde het spelen op die instrumenten me dus zelf maar aan te leren. Met Aart en Michel van der Woude begon ik Them Brothers Outlaw, waarvan ook René van Barneveld (Urban Dance Squad, red.) ooit nog deel uitmaakte. Daarna kwamen we banjospeler Bart van Strien tegen en toen zijn we in 1990 de Hillbilly Boogiemen begonnen." De toekomst De erkenning na Lowlands en de plaats op de affiche van Noorderslag hebben de band goed gedaan. "Hopelijk zal deze boost voor ons zelfvertrouwen resulteren in meer albums. We gaan in ieder geval in maart alweer de studio in. Dat is vlot voor ons doen. Ditmaal voor een album in de serie 'Hits of...' van het Starsound label. Zij hebben ons benaderd om een album met hits van Hank Williams op te nemen." Bovendien is de band bezig met een programma over bluegrass voor middelbare scholen. Ook de theatervoorstelling 'Gutsman de Voorstelling', waarvoor de band de soundtrack verzorgde, gaat in 2007 het land in. "Verder staan er weer genoeg tripjes naar het buitenland op de agenda, dus we hebben veel om naar uit te kijken." Lasseur heeft veel zin in de eerstvolgende komende optredens, maar het zal hem benieuwen of 2007 het jaar van de Blue Grass Boogiemen wordt: "Ik hoop eigenlijk van niet, want dat zou mooi betekenen dat we in 2008 alweer passé zijn en dan is mijn hypotheek nog niet afbetaald! Nee, laat ons maar lekker aanmodderen op de manier waarop we dat al 16 jaar doen. Dan zijn we eens in de zoveel tijd weer even hot en gaan we vervolgens weer gewoon verder." Blue Grass Boogiemen spelen zondagmiddag 7 januari op de Nieuwjaarsduik in Tivoli de Helling. Aanvang set: 14.30 uur. Na de Boogiemen spelen achtereenvolgens Durk Attaturk, Good Dog Happy Man, We vs Death en In Julia's Mind-Scene. Entree gratis! Op zaterdag 13 januari spelen de Boogiemen op Noorderslag in Groningen.