C-Mon & Kypski gaat met nieuwe album voor 'werelddominatie'

'Where The Wild Things Are heeft meer diepgang dan voorgangers'

Tekst: Matthijs van der Ven / Fotografie: Martijn Zuidweg, ,

C-Mon & Kypski's derde album 'Where The Wild Things Are' ligt vanaf vandaag in de platenzaken. Een plaat waarvoor de band naar Marokko reed, van label wisselde en naast zijn nieuwste trucjes ook een rij aan gastartiesten uit de kast trok. 3VOOR12/Utrecht sprak uitgebreid met de band over de plaat en het jaar dat er aan vooraf ging.

'Where The Wild Things Are heeft meer diepgang dan voorgangers'

De bandleden komen net uit de Helling, waar ze oefenden voor hun première-optreden in de Melkweg. Met het nieuwe album pakt C-Mon & Kypski stevig uit op het podium met lichtshows en live-uitvoeringen van bijna alle nieuwe liedjes. Vermoeid, zonder avondeten, maar vol enthousiasme vertellen Thomas Elbers (Kypski), Simon Akkermans (C-Mon), Daniël Rose en Jori Collignon hoe 'Where The Wild Things Are' tot stand kwam. Simon vertelt hoe ze op het idee kwamen naar Marokko te gaan. "Na onze laatste show op Utreg Centraal 2, moesten we van onszelf aan de bak. Dan kun je dat gewoon weer thuis doen, met alle afleiding, maar dan ga je al snel slechts een beetje pielen. We hadden voor Noorderslag al eens een camper gehuurd, omdat alle hotels vol zaten. Dat vonden we zo vet, dat we dachten 'we huren gewoon een camper en rijden naar Marokko'." Angst voor een gebrek aan inspiratie kenden ze niet. Wel hadden ze wat andere problemen, lacht Jori. "Soms moesten we de motor starten om de apparatuur op te laden. Zaten we in de diesellucht te spelen. Het was dus nog wel even spannend of we genoeg elektriciteit hadden om wat langere sessies te kunnen doen." "In Marokko hebben we heel veel basisideeën en grooves uitgewerkt", vult Simon aan. "Sommige dingen waren al best ver, zo is het hele couplet van 'Bumpy Road' in Marokko ontstaan." Het is niet vreemd dat juist dat aanstekelijke nummer tot eerste single werd gebombardeerd. "Het is represenatief voor het album. Als je dan toch een track er uit moet pakken, is dit er één waar veel dingen in zitten uit de hele plaat. Zang, maar geen tekst. Het rockt, maar op onze eigen manier. Daar wilden we als eerste mee naar buiten komen." De reis heeft meer invloed gehad op de nummers, dan de bandleden in eerste instantie dachten. "Omdat onze muziek instrumentaal is, kun je je er al snel iets bij voorstellen. Het is sfeervolle muziek. Dus het is heel tof om daar aan een idee te werken, naar buiten te stappen en de zee te zien." Jori merkt op dat de luisteraar het enthousiasme van de band en de zin om dingen te maken, mee krijgt. "De landschappen waar we doorheen reden, werkten heel inspirerend. We hebben ook wel met lokale muzikanten samengespeeld, waarvan we nieuwe dingen leerden." Het liedje dat het duidelijkst invloeden van Marokko bevat, is 'Chocolat'. Geluiden van de boot bij Gibraltar en straatgeluiden nam de band op door een microfoon buiten de bus te hangen. Maar dat is niet het enige Marokkaanse aan het nummer. Simon: "Chocolat is een soort codewoord voor hasj daar. In Marrakesh fluisteren ze 'pss chocolat?'. Dat hebben we dus heel letterlijk overgenomen. De groove is gebaseerd op een cd'tje dat we kregen van een gast die we langs de weg tegenkwamen." Op 'Where The Wild Things Are' staan maar liefst zes nummers waarop gastartiesten actief zijn. Die samenwerkingen kwamen heel natuurlijk tot stand. Sommigen, zoals Pete Philly en Tjeerd Bomhoff van Voicst, kennen de bandleden al langer, anderen zijn ze tegengekomen bij optredens. Jori: "Het zijn mensen met verschillende muziekstijlen, die we allemaal leuk vinden. Het is bijzonder dat we die allemaal op één plaat hebben gekregen. Af en toe speelden we bijvoorbeeld op een jazzfestival naast Michiel Borstlap. Dat zijn toffe uitstapjes, die invloed hebben op onze muziek." Hoewel hiphop niet langer de enige basis voor C-Mon & Kypski-liedjes is, heeft het nog wel nadrukkelijk invloed op de werkwijze van de band. Simon: "Bijna al onze inspiratiebronnen zijn terug te horen in de plaat, maar we maken een nummer niet zoals 'die en die 'm heeft gemaakt'; wel iets in die richting." De groep heeft ervoor gekozen om echte liedjes te maken en die verder uit te diepen, in plaats van een nummer allerlei kanten uit te laten slingeren. "Als je terugkomt, werk je aan al die ideetjes tegelijk verder. Nummers zijn bij ons nooit af, tot aan de allerlaatste dag. Zelfs toen het album gemixt werd, hebben we nog dingen veranderd." Voor Simon en de anderen gaat het vanzelf. "We denken niet 'oh dan moet er nu een tango in'. Je bent bezig met zo'n liedje, je luistert er naar en denkt 'op dit moment wordt het saai, wat gaan we doen?'. Dan krijg je een idee en bedenk je hoe dat toe te passen is. We sampelen veel minder. We ontleden ze, kijken hoe ze opgebouwd zijn en gaan het vervolgens zelf doen. Daardoor krijg je een authentieker geluid." Die ontwikkeling ligt met name aan hun eigen progressie, legt Thomas uit: "Met sampelen kun je heel veel. Maar als je verder denkt en je wilt net iets anders, dan gaat dat soms niet. Dan kun je het toch beter zelf maken. We zijn meer ervaren geworden in het maken van sounds en hebben betere instrumenten. We zijn niet langer afhankelijk van samples." Een gevolg van de progressie die de muzikanten de afgelopen jaren boekten, is de behoefte aan een meer professionele werkwijze. Bij zichzelf, maar ook bij de mensen met wie ze werken. Dit leidde tot een breuk met het label Supertracks en boeker Eufprods. Voortaan boekt The Alternative hun shows en 'Where The Wild Things Are' wordt op een eigen label uitgebracht. Ook hierin speelde de reis naar Marokko een rol. Onderweg naar Marokko pikte de band in Barcelona Tjeerd Bomhof van Voicst op. Die reed met de band mee naar Malaga en vertelde hoe hij zulke dingen aanpakt. Simon: "We hebben veel gepraat over onze situatie bij Supertracks. Tjeerd heeft een bepaalde visie over hoe je als band dingen moet regelen. Hij is een hardwerkende, zakelijke muzikant." Bomhof heeft de muzikanten niet opgedragen van label te wisselen, maar door hem werd volgens Jori wel duidelijk wat ze allemaal zelf kunnen bereiken. "Hij stapt overal op af. We kregen zin om te kijken welke opties er waren, los van Supertracks. We wilden eigenlijk altijd dat contract verlengen, maar zagen wel de haken en ogen. We kenden de alternatieven ook helemaal niet. Die alternatieven bleken goed uit te pakken. Dingen worden nu anders aangepakt. De clip is op tijd af en er wordt goed promotiewerk verricht. De mensen werken keihard voor ons en zijn voor ons een stok achter de deur. Het voelt veel professioneler aan; we hoeven niet meer te zeuren over ieder shirtje dat gedrukt wordt." Het eigen label 'Penoze' werd opgericht. Het is een onderdeel van 'Jammm Brand Entertainment', dat het motto heeft creatieve talenten te willen ondersteunen. Voor de vier muzikanten voelt het als een frisse start. Simon is vooral blij dat er, dankzij een (klein) budget, eindelijk meer mogelijk was dan alleen thuis opnemen, mixen en masteren. "We hebben de plaat helemaal analoog gemixt, dat was een superleuk proces. In een studio in Amersfoort waar we niet veel, maar wel hele goede spullen hadden. Doordat we het analoog deden, was het nog een hele sport om de goede take er op te krijgen. Zo waren we nog tot het laatste moment helemaal zelf bezig met het maken van de plaat. Dat is een fase die de vorige plaat niet gehad heeft, daardoor klinkt deze een stuk beter." Tegen 3VOOR12/Utrecht zei Simon eerder dit jaar dat hij een stap omhoog wilde zetten. Het lijkt er op dat 'Where The Wild Things Are' hét grote album moet gaan worden. Hoewel hij vrij bescheiden reageert, klinkt er toch een duidelijke ambitie door in Simons woorden. "Als ik zou merken dat wat ik aan het doen was stagneerde, dat zou het moment zijn dat ik het niet meer leuk zou vinden. Dat je zelf niet vooruit gaat en het publiek niet groter wordt. Dat lijkt me echt kut. Het moet groeien, je moet iets hebben om aan te werken, een doel hebben. De tenten waar we spelen, moeten goed zijn. Waar we alles kunnen doen wat we willen. Die optredens moeten dan ook goed gepromoot worden en uitverkopen, of iets in de buurt daarvan. Nu heb ik verder niet hele concrete doelen, maar werelddominatie is er toch wel één van." Over werelddominatie gesproken: nu tourt de band door Nederland, maar wanneer er een adempauze komt, zullen de pijlen weer op het buitenland worden afgevuurd. Thomas vertelt dat ze serieuzer zijn dan ooit. "Bij de vorige plaat zeiden we 'nu willen we naar het buitenland', en het was er ook erg leuk, maar nu gaan we er echt een plaat uitbrengen, een degelijke tour doen met een promotor die er flink werk van maakt. Iets minder losse flarden. Die zijn, zoals gezegd, leuk, maar je schiet er niet veel mee op. Mensen denken vaak dat je dan veel succes hebt, maar uiteindelijk is het niet meer dan een leuke vakantie." Werelddominatie is wellicht nog wat te hoog gegrepen, maar het album zet een stap in de goede richting. Volgens Simon zit alles erin voor een goede plaat: "Veel verrassingen, veel uitstapjes, rustigere stukjes en tracks voor als je heel vrolijk bent en wilt springen. Het heeft veel meer diepgang dan Static Traveller en bevat dingen die je nog nooit eerder gehoord hebt." Thomas bevestigt die omschrijving: "Het vorige album was meer een verzameling van allemaal losse dingen, terwijl hier overal wel een verband zit. Een verhaal over wat wij de afgelopen twee jaar hebben meegemaakt." Wil je C-Mon & Kypski live zien met materiaal van 'Where The Wild Things Are'? Dat kan! Op zondag 29 oktober toert de band namens 3VOOR12/Utrecht door de stad met een speciaal rijdend podium. Ook geeft 3VOOR12/Utrecht twee exemplaren van 'Where The Wild Things Are' weg.Luister naar het album op de Luisterpaal en beantwoord de vraag: wat is je favoriete nummer op het album, en waarom? Stuur je antwoord voor 25 oktober naar prijsvraag@3voor12utrecht.nl 3VOOR12/Utrecht presenteert: C-Mon And Kyp - The City Trip Zondag 29 oktober 2006 Locaties: 13.30 Neude 14.30 Ledig Erf 15.30 Lucasbolwerk 16.30 Vredenburgplein Toegang: GRATIS!