SneakerFreak is een van de acht lokale acts die tijdens het Bevrijdingsfestival in Utrecht op het podium staan. Het Utrechtse trio heeft kortgeleden haar debuutalbum 'Go' uitgebracht en de recensies zijn over het algemeen erg positief. Optredens in het voorprogramma van Starsailor en onlangs van The Veils in Tivoli volgden. En vrijdag dus het Bevrijdingsfestival. Wat we kunnen verwachten? "We gaan doen wat we altijd al doen en waar we goed in zijn. Niets speciaals, geen achtergrondzangeressen en andere fratsen. Gewoon mooie liedjes spelen." Arthur van Westerop is zanger en liedjesschrijver van SneakerFreak. Hij schrijft de melodielijnen en de teksten. Waarna hij samen met de twee gitaristen aan de slag gaat om er een echt popliedje van te maken. Waar komen de teksten vandaan? ''Inspiratie haal ik uit dingen waarover ik me verbaas of die ik meemaak. Die veralgemeniseer ik dan zodat het ook voor anderen interessant wordt. Het kan een stemming zijn waarin je je bevindt of iets dat je op tv ziet waarvan je denkt: 'Hoe kan zoiets bestaan?'.'' Is de tekst van 'Good People' daar een voorbeeld van, dat is toch verschrikkelijk moralistisch? ''Ik ga er van uit dat mensen in principe goed zijn en doen wat hun het beste lijkt. Maar dat strookte niet met wat ik zag op tv. De aanslagen op de Twin Towers, de inval in Irak. Het is allebei bizar. De een probeert zo veel mogelijk onschuldige Amerikaanse burgers te vermoorden en de ander voert een buitenlandpolitiek die op geen enkele manier goed te praten is. Maar ik kan me goed voorstellen dat mensen dat niet uit mijn mond hoeven te horen.'' Heb je meer afwijzende reacties gehad op die tekst? ''Ja en ook op 'Smile', dat gaat over hoe mensen naar hun idolen kijken. Die fans hebben een bizarre verhouding met hun idool, kijken er compleet kritiekloos naar en gaan helemaal in hun held op. In 'Smile' heb ik expres verschrikkelijke clichés verwerkt. 'I like you, I love you, I can't stop dreaming of you'. Als je dat hoort denk je: 'Wat verschrikkelijk'. Maar er komt steeds een zinnetje achteraan als 'I like you more than I like me', waaruit moet blijken dat het geen liefdesliedje is.'' Zou je dat op een volgende plaat weer doen? ''Nee zeker niet, de helft van de mensen denkt: 'Dat hebben we al bij een een of ander tienersterretje gehoord'. Veel mensen kennen mijn bedoeling niet en snappen niet dat het niet letterlijk is.'' Dat probleem creëer je toch zelf als je eerst heel letterlijk over vissen schrijft in de song 'Killaloe' en daarna veel minder duidelijk over andere zaken. Dan weet de luisteraar ook niet meer waar hij aan toe is. ''Ja dat zou best kunnen. We zijn bezig met nummers voor het volgende album. En tegenstellingen binnen een tekst zal ik voortaan achterwege laten. In de drie minuten die je hebt moet je gewoon één ding zeggen en hopen dat de mensen het begrijpen. Ik weet nu dat mensen denken: 'Jongens wat een kuttekst'. Ik zal het simpeler houden.'' Je had het net over idolen, heb je die zelf ook? ''Ja, het is leuk om iemand te bewonderen. Ik heb de afgelopen jaren veel te veel naar Rufus Wainwright geluisterd, tot vervelens toe. Ik kan kritiekloos naar die man luisteren. Hoewel het natuurlijk voluit kitsch is wat hij maakt.'' Wat was de inspiratie voor de melodieën? ''Ook Rufus Wainwright en bijvoorbeeld Paul McCartney zal je terughoren, hoewel ik daar pas nadat we de plaat afhadden achter kwam. Maar we zitten duidelijk in de hoek van popmuziek. Het moet lekker klinken.'' Hoe zijn jullie de opnames voor die plaat ingegaan? ''Dit was ons eerste album en we wilden gewoon alles proberen. We hadden nog niet echt een richting en hebben elk nummer gemaakt als een apart project.'' En toch klinkt het album als een eenheid. ''In de songs zit altijd mijn zang en een akoestische gitaar, dus dan is er al snel een verband.'' Hoe gaat de samenwerking binnen de band? ''De andere twee, Lourens van Haaften en Ferry van der Groep, zijn heel goede muzikanten en dat is erg fijn. We voelen elkaar aan. Af en toe barsten ze in luid gelach uit als ik weer eens met een raar akkoordenschema kom. Ik kan helemaal geen gitaarspelen, maar gelukkig weten zij meteen welke akkoorden ik speel en gaan we aan de song werken.'' Ga je toekomstige songs wat dikker aankleden? ''We vonden eigenlijk al dat de aankleding van de liedjes op de cd best wel aanwezig was. Maar de meeste mensen vinden het heel minimaal. Maar goed, dat minimale moet geen doel op zich worden. Hoe heten die gekken nou, die man en die vrouw?'' ...The White Stripes? ''Ja, die spelen vanuit een concept, dat vind ik onzin. Zij maken één nummer en brengen dat steeds opnieuw uit. Het effect is ook dat Meg eigenlijk niet kan drummen maar dat ze het wel goed opnemen. Ik heb geen probleem met minimale drums maar dan moet je het wel goed doen. Ik denk dat het concept van The White Stripes nu ook wel een beetje uitgewerkt is. Maar het werkt wel, ze zijn er erg beroemd mee geworden. Zij zijn in een woord uit te leggen: minimalistisch.'' Zoeken jullie zelf ook een format? ''Een format niet echt, maar we hebben wel serieus nagedacht hoe we in een aantal woorden te vatten zijn, maar het blijkt heel lastig. We zoeken ernaar, ook omdat het je houvast geeft wanneer je in beeld hebt wat je nu eigenlijk doet. The White Stripes hebben zichzelf in ieder geval goed beperkt. En dat is een voordeel, het geeft mensen de kans om duidelijk voor of tegen je muziek te kiezen.'' Duidelijkheid kun je verschaffen door van de volgende cd een consistent geheel te maken. ''Dat gaan we ook doen, over 'Go' hebben we erg lang gedaan. Maar we hebben nu geen tijd meer om driekwart jaar in de studio te zitten en ons steeds weer af te vragen welke instrumenten we nu weer eens zullen gaan gebruiken. Gelukkig staat er ook meer vast nu, we weten wat we willen en werken effectiever. En trouwens, hoe aardig we elkaar ook vinden binnen de band, maanden en maanden achter elkaar in een keldertje... dan word je gek. En ga je elkaar goed naar het leven staan.'' SneakerFreak speelt vrijdag 5 mei van 18.30 tot 19.00 uur op het Utrecht Podium van het Bevrijdingsfestival Utrecht in Park Transwijk.