Rudy Trouvé, Mauro Pawlowski, Craig Ward en Bart Lenaerts: het zijn geen onbekende namen. Driekwart speelde of speelt in dEUS. Trouvé stond aan de wieg van de Antwerpse school, en speelde na zijn vertrek uit dEUS in '95 in bands als Kiss My Jazz, Gore Slut en Dead Man Ray. Hij werd vervangen door Ward, die op zijn beurt twee jaar geleden weer werd opgevolgd door Pawlowski, die tien jaar geleden furore maakte met de krankzinnige Evil Superstars. Het is dan ook opmerkelijk dat deze doorgewinterde muzikanten het kleine dB's hebben uitgekozen voor een van hun weinige Nederlandse shows. Het heeft wel zijn charme: meer Utrechts dan dB's, met zijn voortdurende lucht van zure shag, goedkope deodorant en verzameling van lokale muzikanten, kan het niet. De zaal past ook goed bij het ondergrondse karakter van The Love Substitutes. Bezoekers staan opeengepakt vlak voor het podium en verdringen zich om een glimp van de helden op te vangen. Zo dichtbij zijn ze nog nooit geweest, je kunt ze bijna aanraken. Wie pakkende dEUS-pop verwacht, kan van een koude kermis thuiskomen. Denk eerder aan de meest avant-gardistische nummers uit de Worst Case Scenario-fase van die band, of aan Kiss My Jazz. Stevige gitaarriffs, dreunende bassen en chaotische drums van de hand van Pawlowski (!), voeren de boventoon in nummers waarin de structuur soms ver te zoeken is. De set bestaat dan ook deels uit improvisatie. Hoewel die improvisaties al in grote lijnen vast zijn gelegd in de oefenruimte, zie je de mannen zoeken, vooral Pawlowski doet er even over het juiste ritme te vinden. Het klinkt allemaal reuze spannend, wat echter mist is een absoluut hoogtepunt. De nummers duren wat lang en eindigen onduidelijk. Dit is natuurlijk improvisatie eigen, maar gaat ten koste van de vaart in het optreden. Mede door het lage podium en de intieme sfeer, lijkt het of het publiek is uitgenodigd bij een repetitie van de band. Van enig showmanschap is geen sprake. Trouvé staat in een verwassen trui te spelen en meer dan 'dank u, het volgende nummer heet...' kan er niet vanaf. Het ontbreken van een setlist zorgt zo nu en dan voor lang overleg. Toch is dat juist interessant om te zien: The Love Substitutes zijn volkomen vrijblijvend muziek aan het maken. Geen poespas, leuke grapjes en onderonsjes of nadenken over hoe je overkomt bij de toeschouwers. Het is als kijken naar grootheden in hun natuurlijke omgeving en dat is op zich al een unieke ervaring. The Love Substitutes Gezien: dB's, woensdag 21 juni 2006.