Headcollision is vooral het project van Luisa LaChouffe (zang, programmering en viool) en Henk Hop (gitaar, programmering) en komt voort uit een multimediale kunstschoolachtergrond. Met gitaristen Eelco Bosman en Jo Meares en bassist Will Reever geven ze op hun tweede EP ‘Circles of Longitude’ blijk van een mentaliteit die zich aan grenzen weinig gelegen laat liggen. In een half uurtje muziek zitten aardig wat referenties aan allerhande stijlen. Meestal zitten die ergens op het randje van pop en avant-garde. De gitaren doen op de betere momenten denken aan shoegazers als My Bloody Valentine, de manier waarop de elektronica in de songs verwerkt is aan de donkerdere kant van new wave, maar ook aan indietronic. Op deze site viel bij de recensie van de vorige EP bijvoorbeeld de naam Lali Puna. De naam ‘Circles of Longitude’ zou best wel eens een knipoog kunnen zijn naar de ‘lines of longitude and lattitude’ uit ‘Map Ref. 41N 93W’ van postpunkhelden Wire. Op het grootste deel van de EP vindt Headcollision net als veel van hun voorbeelden een mooie balans tussen de meer poppy neigingen en het tegendraadse van de freaky elektronica en de noisy gitaren. Gek genoeg valt dat vooral op doordat het een keer aardig de mist in gaat. Afsluiter ‘Josh’s Cloud’ begint spannend met ratelende beats en een stop-start spelletje met de gitaren. Maar als na een minuut of twee de gitaristen voluit gaan valt de balans en daarmee die hele spanning weg. Wat er voor in de plaats komt klinkt een beetje als Ministry op een slechte dag. Dan weet je ineens dat Headcollision het ondanks de noise toch vooral van subtiliteit en spanning moet hebben. En dat ze dat op de rest van de EP gewoon heel erg goed doen. Juist door het geluid behoorlijk open te houden zorgen ze ervoor dat de eerste zes tracks op allerlei manieren te beluisteren zijn. Soms meer als geheel, als song, maar ook als stukken waarin de beats of de manke elektronica en de prikkelende gitaargeluiden fijn door elkaar worden geweven. ‘Circles of Longitude’ blijft juist door dat ongrijpbare telkens opnieuw boeien. Ondanks de vele namen en stromingen die je te binnen schieten weet Headcollision vaak de juiste onverwachte combinatie te vinden en klinkt daardoor zowel vertrouwd als nieuw. Dit draagt bij aan de moeilijk te vatten charme van de EP.