Maandagmiddag, na vijven. Buiten is het donker, koud en nat. In de stationsrestauratie van Utrecht CS bestelt Signe Tollefsen tomatensoep. "Ik heb nog niks gegeten vandaag, alleen een croissantje." De 25-jarige heeft er vandaag al wel een tentamen op zitten en is net terug uit Amsterdam, waar ze een opleiding volgt aan de popafdeling van het conservatorium. Later op de avond staat een radiouitzending gepland bij BNN. "Ze willen dat ik drie minuten live muziek van mezelf laat horen maar mijn nummers zijn allemaal langer. Daar moet ik nog wat op verzinnen." De Nederlands-Amerikaanse Signe won afgelopen zaterdag de Kink FM publieksprijs en kreeg van de jury de prijs voor beste muzikant toegewezen. "Ik dacht dat die prijs puur voor begeleidende muzikanten was bedoeld. Van het prijzengeld kan ik nu mooi een nieuwe gitaar kopen." Behalve BNN is het talent van de muzikante ook aan andere media niet onopgemerkt gebleven, getuige de Sp!ts van maandag waar een grote foto van Signe de voorpagina siert. "Signe Tollefsen beste muzikant bij Grote Prijs van Nederland" staat er boven. Trots laat ze de krant zien. "Vrienden hadden me al met sms'jes op de hoogte gesteld, dus ik op zoek naar zo'n krant. Deze lag op de vloer van de bus, er stond iemand bovenop, dat is dan weer minder." Tijdens de finale in de Melkweg, schommelde het niveau nogal. Zo waren de liedjes van Awkward I niet bijzonder genoeg om écht indruk te maken en had Barbara's muziek niet dezelfde charme als in een rokerige kroeg. Sabrina Starke leunde voor een singer/songwriter teveel op haar band (compleet met achtergrondzangers) en zelfs Lucky Fonz III maakte in eerste instantie niet veel indruk door onzuivere zang. Zijn zelfverzekerde en geestige optreden werkten echter in zijn voordeel en hij kreeg het publiek toch op de hand. Ralph de Jongh tenslotte ging compleet op in zijn gitaarspel en leek de liedjes vaak uit het oog te verliezen. Eerder op de avond was de beurt aan Signe Tollefsen. Voor het eerst begeleid door zowel een pianist als bassist, liet ze horen waarom we haar tot de top van de Nederlandse singer/songwriters moeten rekenen. Kippenvel bij uitvoeringen van onder andere 'It Smells of You' en 'King of the Fire'. Hoe ziet de toekomst er uit voor de Utrechtse muzikante na het winnen van de prijzen? Signe vertelt: "Voor dingen als radioprogramma's zou ik graag wat meer tijd vrijmaken, dat krijgt nu echt voorrang. Daarnaast blijven optreden natuurlijk, en hopelijk voor de zomer een nieuwe cd maken. Ondertussen ga ik ook door met mijn opleiding. De docenten zijn gelukkig heel makkelijk wat touren betreft, zolang je maar niet maanden wegblijft en er bent voor belangrijke tentamens. Het zou ook wel raar zijn als je niet kon doen waarvoor je uiteindelijk wordt opgeleid." Met de organisatorische kant van de optredens houdt Signe zich steeds minder bezig. "Dat heb ik gelukkig uit handen gegeven. Mijn management laat weten waar en wanneer ik een optreden heb en ik reis erheen. Zo vind ik het prettig werken. Die rust heb ik nodig in mijn leven om creatief bezig te kunnen zijn." Levert dat nog wel spannende liedjes op, als het goed met je gaat? "Het is waar dat ik tot nu toe veel over relatieproblemen heb geschreven." Signe verwacht op den duur ook met vrolijkere thema's aan de slag te gaan. "Mensen worden het denk ik wel zat als je steeds maar over die mislukte liefdes blijft zingen. Dat melancholische, daar voel ik me goed bij, maar het is zeker niet zo dat mijn leven een groot tranendal is. Ik denk bijvoorbeeld vaak terug aan een feestje waar ik was en toen voelde ik me zo ontzettend gelukkig, mensen zagen het aan me, ik stráálde! Het gevoel dat ik toen had, daar wil ik iets mee doen. Dus die blije liedjes gaan er ook komen. Het belangrijkste aan de muziek is dat ik een gevoel kan overbengen op de luisteraar. "Ook op andere vlakken wil ik me blijven ontwikkelen. Het doel is om uiteindelijk van muziek te kunnen leven, maar ik zie mezelf niet eeuwig met een gitaar op het podium staan. Zo ga ik voor mijn eindtentamen muziek voor een stomme film schrijven. Nederland is niet echt een muziekland, een beetje moeilijke muziek zal niet snel doorbreken hier. Dus de kans bestaat dat ik over een paar jaar voor het buitenland kies." Met een Amerikaanse vader en Nederlandse moeder zat Signe nooit vastgeworteld in Nederland. Op haar vijftiende vertrok ze al naar Engeland voor een opleiding klassieke zang en, toen dat niet beviel, een poging filosofie te studeren. De wens om muziek te blijven maken bleek echter te sterk. Ze keerde terug naar Nederland om haar plek te vinden op het Amsterdamse conservatorium. Daar zit ze inmiddels in haar derde jaar. De contacten in Engeland zijn er nog steeds en zo komt het dat de Utrechtse zangeres daar nog met enige regelmaat te vinden is. "In m'n uppie, met een gitaar reizend van optreden naar optreden. Niks romantisch aan hoor, het is nogal een gedoe." Toch weet ze dat dit is wat ze wil, al sinds ze daags voor haar vertrek naar Nederland (en een aanstaande studie medicijnen) een video van Joni Mitchell keek. "Mijn toenmalige vriend werd het een beetje teveel, haha. "For heaven's sake, make up your mind!" riep hij toen. Maar ik heb mijn roeping nu echt wel gevonden."