Michael Northam beet donderdagmiddag het spits af van de dagelijkse Audio Picnics van IMPAKT; experimentele muziek onder het genot van een lunch. Een forse kerel, rossige baard, lang haar in een staart. Supernerveus, hypergeconcentreerd. De man werkte volgens een inmiddels beproefd concept. Met verschillende instrumenten en instrumentjes, zelfgemaakt danwel zelf tot instrument gebombardeerd, creëerde hij eenvoudige klanken. Fluittonen en kraakjes, aangestreken snaren en feedback. Geluiden die samen een heel spectrum aan karakters en kleuren bevatten, rijk waren aan boventonen, en dus uitstekend bruikbaar voor emotionele manipulatie. Dat dit niet automatisch tot een interessant klankentapijt hoeft te leiden, heeft de geschiedenis wel uitgewezen. Northam echter slaagde er heel behoorlijk in om een uur te boeien. Het ontsteeg in ieder geval zeker het 'eerst dit, dan dat'-niveau, een gevaar dat immer op de loer ligt bij dit soort composities. Vrijdagmiddag verzorgde Aaron Spectre de Audio Picnic. Volgens hemzelf was dit optreden het tegenovergestelde van de militante breakcore die hij zaterdag tijdens de Meditating on Bass Weight-avond in Tivoli De Helling zou brengen, onder de naam Drumcorps. Relativeringen zijn hier echter wel op zijn plaats. Gewapend met een laptop vol samples en drie controllers trakteerde Spectre de luisteraars op een elektronica-set die enerzijds erg ambient aandeed, maar anderzijds in de beats wel degelijk liet horen wat hij waarschijnlijk het liefst doet: keiharde en extreem snelle breakcore produceren. Al met al een heel relaxed geheel, goed luisterbaar, aangenaam zo in de vroege middag. Tegelijkertijd bracht Spectre niets nieuws en verrastte hij nauwelijks. Na een last minute afzegging van Gustav op zaterdag, sloot Lucky Dragons, een pseudoniem van Luke Fischbeck, op zondagmiddag de serie af. Voorzien van een laptopje met zelfgeschreven software en vier lange kabels nodigde hij bezoekers uit om deel te nemen aan de performance. Op hetzelfde principe gebaseerd als de kraakdoos van muziekonderzoekscentrum STEIM, resulteerden menselijke aanrakingen van de uiteinden van de kabels in het triggeren van verschillende samples. De basis bestond uit een voorgeprogrammeerde soundscape die zo nu en dan, als in een elektronicaperformance, werd aangepast door de man zelf. Een zeer vermakelijk en interessant geheel, dat wellicht wel wat meer weg had van een klankinstallatie dan van een performance. Al met al waren de drie Audio Picnics allemaal compleet verschillend: van de nieuwe muziekperformance van Northam ging het via de ambient van Aaron Spectre naar de interactieve speeltuin van Lucky Dragons. Het enige grote nadeel was dat de zaal ook dienst deed als lunchruimte voor artiesten en medewerkers die niet speciaal voor de muziek kwamen. Gevolgen: veel onrust en een groot verloop. De ene performance leed daar meer onder dan de ander, storend was het wel. Wellicht dat daar in een volgend jaar wat meer aandacht voor kan zijn. Want het concept Audio Picnics is zonder meer voor herhaling vatbaar.