Summer Darkness opent dit jaar met een grootheid. Niemand minder dan Bauhaus, de groep die door velen wordt gezien als grondlegger van de huidige gothicmuziek, bestijgt het podium van Tivoli. Het festival heeft er waarschijnlijk diep voor in de buidel moeten tasten, maar dan heb je ook wat: van heinde en verre zijn de fans naar Utrecht gekomen. Een gemêleerd publiek, want hoewel de meeste bezoekers zich in het zwart hebben gekleed, zijn alle leeftijden vertegenwoordigd. De muziek van Bauhaus laat zich niet zomaar in het hoekje 'gothic' drukken. De nummers van de band dragen invloeden in zich van de vroege punk, 70's glamrock en post-punk en klonken industrieel voordat industrial überhaupt een genre was. De band wordt in 1978 gevormd door David J (Haskins, bass) en Kevin Haskins (drums) en Daniel Ash (gitaar) en heet dan nog Bauhaus 1919. In 1979 vinden de drie een zanger in Peter Murphy. Ze korten hun naam in tot Bauhaus en brengen in hetzelfde jaar hun eerste single uit. 'Bela Lugosi's Dead' deed commercieel gezien weinig, maar bezorgde de band een platencontract en groeide uit tot het lijflied van de gothic-scene. Een jaar na oprichting verschijnt debuut 'In the Flat Field'. Met nummers als 'Stigmata Martyr' en 'Double Dare', bereikt de band al snel een cultstatus. De manier waarop Bauhaus onheilspellende muziek combineerde met energieke, opgejaagde vocalen was iets totaal nieuws. Deze trend werd doorgezet met 'Mask' (1981), 'The Sky's Gone Out' (1982) en 'Burning from the Inside' (1983), hoewel de groep ten tijde van het laatste album eigenlijk al uit elkaar was gevallen. Peter Murphy was door ziekte niet aanwezig bij de opnames en zong zijn zangpartijen later apart in. Na een bestaan van slechts vier jaar, betekent 1983 het einde voor Bauhaus. De verschillende bandleden storten zich op solo-projecten die ondanks goede kritieken nergens het hoge niveau van de oorspronkelijke band halen. In 1985 vormen alle Bauhaus-leden minus Peter Murphy de band Love and Rockets. Murphy brengt, verspreid over meer dan tien jaar, acht solo albums uit met voornamelijk middelmatige poprock. Echt succes blijft uit, hoewel hij in de jaren 90 een hit heeft in Amerika met het nummer 'Cuts You Up'. Nadat ook Love and Rockets een zachte dood is gestorven, wordt in 1998 de eerste reünie van Bauhaus een feit. Met tussenpozen gaat de band de wereld over. In november vorig jaar werd Patronaat in Haarlem aangedaan; een show waar de mensen die erbij waren nog steeds met veel enthousiasme over spreken. Na een tour in de VS met Nine Inch Nails in juni en juli van dit jaar, doet Bauhaus nu Utrecht aan. Bij legendarische bands ontstaat onvermijdelijk een bepaalde verwachting van een liveshow. Mag je als bezoeker juist een fantastisch optreden verwachten van een stelletje veteranen, of moet je überhaupt blij zijn ze nog te mogen aanschouwen en gelukkig zijn met alles wat je toegeworpen krijgt? Helaas voor het publiek in Tivoli is vanavond een voorbeeld van het laatste: het 'blij ze nog gezien te hebben' gevoel overheerst, als reactie op de redelijke show, die afgleed naar matig en ronduit slecht eindigde. De avond begint met een support-act in het genre 'niet slecht, maar veel beter gedaan'. Anders dan de naam doet vermoeden, zien we bij Chants of Maldoror geen fluwelen jurken en rondzwaaiende haren. Deze jonge Italianen hebben kortgeknipte koppies en zijn in strak zwart-wit gekleed. Met gespeelde nonchalance brengen ze liedjes die zeker potentie hebben, maar zoals ze nu zijn vooral aan voorbeelden als Christian Death doen denken. De opkomst van Bauhaus mag gerust theatraal genoemd worden. Daniel Ash is compleet rockstar-fähig in een wit bontjasje en met grote pilotenbril op zijn neus. Ook David J heeft zijn zonnebril opgehouden. Terwijl Kevin Haskins stilletjes achter het drumstel kruipt, staat Peter Murphy als een standbeeld op de rand van het podium, omgeven door het geflikker van de stroboscoop. Hij draagt een blauw fluwelen pak, rode lippenstift, donkere oogmake-up en heeft netjes wat haar over de kale plek op zijn achterhoofd gekamd. De hit 'Double Dare' is een prima binnenkomer. Murphy loopt over het podium heen en weer, leunt tegen de versterkers, kijkt indringend de zaal in en laat horen perfect bij stem te zijn. De eerste barstjes in de performance worden zichtbaar tijdens 'In the Flat Field', wanneer Ash' gitaar er in de eerste minuut ineens mee ophoudt. Het duurt even voordat de boel weer werkt en Peter Murphy is duidelijk 'not amused'. Demonstratief neemt hij plaats op één van de monitors aan de rechterkant van het podium. Zeven nummers en een rotopmerking naar David J later, zit hij er nog steeds. De fans gaan los op hits als 'She's in Parties' en Daniel Ash speelt tijdens 'In Fear of Fear' een verbluffend staaltje sax, maar de totaal passieve Murphy en het vermoeden dat er iets niet helemaal lekker lijkt te zitten in de band, geven een nare bijsmaak. Via een donker hoekje achter op het podium heeft Murphy zich tijdens 'Hollow Hills' schijnbaar voorgoed op de verhoging van het drumstel genesteld. David J, en vooral Daniel Ash, lijken de rol van frontman te hebben overgenomen. En dan, na 'Hair of the Dog', is Murhpy er ineens niet meer. De rest van de band verdwijnt ook en laat de zaal in verwarring achter. Was dit het al? De DJ begint echter niet met draaien en naarmate de tijd verstrijkt slaat de stemming in de zaal om van opgewonden naar geïrriteerd. Bierglazen gaan richting podium en het boegeroep is niet van de lucht. Een half uur later komt de verklaring: ''Dit feestje is voorbij. Iets in de band of zo... gezeik'', aldus Tivoli-programmeur Sytse Wils. Een nare boodschap om te brengen, zeker aan honderden teleurgestelde Bauhaus-fans. Seconden nadat Wils het podium heeft verlaten, stormt echter tot ieders verbazing Bauhaus weer op. Het flink uitgedunde publiek spoedt zich richting de band en de extase is compleet wanneer 'Bela Lugosi's Dead' wordt ingezet. Peter Murphy staat rechtop en hypnotiseert de zaal met zijn blik en stem. Even is ie er: de magie waar iedereen op heeft gewacht en gehoopt. Na 'Bela' is het echter uit met de pret en komen de onvermijdelijke vragen. Wat was er aan de hand binnen de band? Wat was de reden van Murphy's houding en passiviteit? Een blik op de geprinte setlist leert dat Bauhaus tussen 'Hair of the Dog' en de toegift vier nummers heeft overgeslagen. Is dat fair tegenover de fans? Het antwoord op die vraag is natuurlijk 'nee'. Hoe onaardig de leden van Bauhaus elkaar misschien ook vinden, dit op deze manier laten blijken is onprofessioneel en oneerlijk tegenover de toeschouwers, die dure toegangskaartjes hebben gekocht om hun helden live te zien. Wat rest, is de vraag of er toekomst zit in Bauhaus. De band schijnt te werken aan nieuw materiaal. Of daar ooit nog iets mee gedaan wordt, is gezien de huidige verhoudingen binnen de groep allerminst zeker. De volgende stap voor Bauhaus is eerst de boel lijmen, zodat ze de laatste drie shows van hun huidige tournee af kunnen maken. Na een lange vakantie en wat broodnodige groepstherapie heet Nederland ze graag welkom voor nog een optreden. Een écht optreden. Om het goed te maken. Maar of het daar van komt? Op de verschillende discussiefora zijn berichten over een definitieve breuk steeds ernstiger. Summer Darkness 2006, openingsavond met Bauhaus & Chants of Maldoror Gezien: Tivoli, donderdag 10 augustus 2006