Uit zelfprotectie besloot Will Johnson zijn laatste cd vanuit het perspectief van een kat te schrijven. Dus is kat Carlton op oorlogspad en krijgt hij te kampen met menselijke sores als isolement, liefde, strijd, sterfelijkheid en schuld. Het loopt slecht met hem af. Texaan Johnson vindt zichzelf - en terecht - nog veel te jong om te sterven, getuige zijn ‘I feel too young to die’ van zijn laatste cd met de band South San Gabriel. Met Centro-Matic maakt Johnson stevige indie-rock en onder zijn eigen naam bracht hij in 2004 een zeer persoonlijk getint album uit. Met South San Gabriel schurkt hij aan tegen de ingetogen melancholie van bands als Sparkehorse, Smog en Sufjan Stevens. In een goedgevulde EKKO speelt South San Gabriel een integrale uitvoering van de laatste cd, ‘The Carlton Chronicles: Not Until the Operation’s Through'. “Het zal mij benieuwen of we de spanningsboog aankunnen", zegt Johnson in een interview met de Volkskrant. De bescheidenheid blijkt ongegrond. De eerste gitaarklanken en de samenzang van ‘Charred Resentment the Same’ dompelen EKKO meteen onder in een dromerige en intieme sfeer die de hele avond blijft. Geen plaats voor uitbundigheid vanavond, zacht wiegende hoofden en afwezige blikken bepalen het beeld. South San Gabriel is instrumentaal rijker dan het vrij rudimentaire Centro-Matic, een van die andere projecten van Will Johnson. Het vijftal maakt gebruik van piano, slide-gitaar, pedalsteel, synthesizer en viool. De instrumenten - behalve de drum - worden eerder gestreeld dan bespeeld. Alle arrangementen zijn minutieus uitgewerkt en vormen een weldadig decor voor de breekbare stem van Johnson. Bijna fluisterend doet hij zijn verhaal over de avonturen van de tobbende kat Carlton en de dieren uit zijn omgeving, waaronder Ron de spreeuw en Ramon de ‘rival dog’. ‘Een soort ‘Animal Farm’, maar dan in een Texaanse woonwijk’, zo typeert Johnson zelf zijn cd in de Volkskrant. Kort en krachtig kun je de muziek niet noemen, de meeste liedjes zijn lang uitgesponnen en hebben de impact van een droomsequentie. Heel af en toe lijden de songs aan dezelfde temerigheid als bepaalde nummers van Centro-Matic. De muzikanten, en met name de bassist, staren het hele optreden met gepaste droefenis de zaal in. De drummer slaat als enige van het stel af en toe de plank mis door de subtiliteit van de muziek te ondermijnen met zijn meedogenloze meppen. Een klein minpuntje op een voor de rest geslaagde avond. Na ‘Sicknessing’, het slotnummer van de cd, speelt de band nog wat nummers van de eerste twee albums. Dan is het voorbij. En het was mooi. South San Gabriel Gezien: EKKO, dinsdag 10 mei 2005