Vanaf het moment dat je Tivoli binnenloopt is het direct duidelijk: dit wordt een avond zoals je nog nooit hebt meegemaakt. Bij de garderobe is het vergeven van de geraniums, die de bezoekers na afloop mee mogen nemen. Ze zijn getooid met een sleutelhanger “bedankt” om de voorziene onvergetelijkheid te benadrukken. Bezoekers worden met een kop verse munt thee de zaal ingeleid. Nou ja, zaal: de huiskamer. De aankleding met kussens, kleedjes en huiskamerlampen zuigt iedereen direct het decor in. Niemand krijgt de kans om de saaie toeschouwer te zijn; door binnen te lopen ben je zelf onderdeel van het spektakel. Dat is ook precies de doelstelling van Merlijn Twaalfhoven en zijn team: ongeforceerd kunst en uitgaan combineren door het publiek centraal te stellen. Tegelijk met de laatste “Oehs en Ahs” om de aankleding wordt een kleurenpalet van prikkels onder je neus geschoven. Acteurs, dansers en zachte muziek vullen de ruimte. Deze zachte muziek is een inleiding tot een drie uur durend crescendo. Muziekgroepen Tutti Saxi, Samba Caxi, Uboaster en Merlijns vaste muzikanten verplaatsen zich continu in verschillende samenstellingen, telkens komt een andere muziekstijl uit een andere hoek van de zaal. Tussen de muziekstukken door wordt gebruik gemaakt van werkelijk alles waar geluid uit kan komen. Een team scholieren schreeuwt en drumt op muren en trapleuningen om geen enkel moment de spanningsboog los te laten. Indrukwekkend is de samensmelting van de beats van dj 100% Isis met wisselende solisten. Na een zorgvuldige opbouw van volume begint het publiek twijfelachtig te dansen. Als Samba Caxi eenmaal de toon heeft gezet, komen steeds meer voetjes van de vloer. Maar de muziek en de aankleding is nog lang niet alles: zo kun je je haar laten doen, een massage krijgen, even snel een romantische scène naspelen en eten. Het menu bestaat onder andere uit eetbare orchidee, aarbeientagliatelli met chocoladesaus, kip van de strijkbout en bloedmeloen. En ja, dat is inderdaad erg lekker! Merlijn Twaalhoven, componist en regisseur van het geheel, heeft nog tijd genoeg om zelf te genieten van de avond. Het ene moment kom je hem tegen op de dansvloer, vijf minuten later heeft hij zijn altviool opgepakt om even lekker te spelen. Toch zit er een strakke regie achter hele avond, het tijdschema in het draaiboek beslaat enkele pagina’s! La Nuit is meer een concept dan een vast recept. Elke avond is uniek, mede door elke avond gebruik te maken van lokale muzikanten. Wordt de spanning de hele avond vastgehouden? Nee, helaas. Nadat Merlijn en alle andere muzikanten inpakken, eindigt het geheel in een dansavond die je ook op andere dagen en locaties aan had kunnen treffen. Dat wordt bevestigd door bezoekers die blijven vragen wanneer het ontbijt komt, want dat zou ook onderdeel uitmaken van het programma. Ondergetekende heeft geen geranium kunnen bemachtigen, en dat is eigenlijk wel best. De boodschap is duidelijk: na een avond “La Nuit” zal je je bij sommige concerten voelen als een passieve zoutzak achter de geraniums.