Recentelijk was op deze site al een stuk te lezen over Ceres, de muziekschool annex oefenruimte die gerund wordt door Jan-Jacob Zegel en zijn vrouw Marianne. 3VOOR12/Utrecht nam meteen de gelegenheid te baat om Jan-Jacob, tevens drummer in Ballerina Liberation Front, aan de tand te voelen over 'zijn' band Polarex, ook met het oog op hun optreden op het aanstaande Bevrijdingsfestival. In het voorgaande gesprek had Jan-Jacob het een aantal keer over 'de band' - maar over welke band had hij het nu? "In dat geval had ik het over Ballerina. Dat is een bandformatie waar ik bijgekomen ben, terwijl dat Polarex-gebeuren echt uit mijn koker is ontsproten. Daarvoor heb ik wat mensen gezocht nadat ik uit Nilsson, mijn vorige band, was gestapt. Maar het zou jammer zijn als mensen daardoor zouden denken dat Polarex het hobbybandje van de drummer van Ballerina is. Daarmee doen ze Polarex toch te kort." "Het klopt wél dat het zo begonnen is. In de zomer van 2001 stopten we met Nilsson, en toen had ik al een stuk of vijftien, twintig nummers geschreven. Toen leerde ik Joachim (van Ballerina Liberation Front) kennen, en zijn we in 2002 samen met Arjen, de bassist van Spoiler, gaan opnemen. Zo hebben we hier beneden op een 16-sporenrecorder 'dat ding' in elkaar geknutseld. Daarna is er echter weer een tijd overheen gegaan. Een jaar later, in 2003 inmiddels, hebben we in de studio de nummers ingezongen. Daarna hebben we hier thuis nog een beetje zitten knippen en plakken: koortjes en zo erbij." "Dus in die zin is het hobbymatig begonnen. Maar toen het af was, waren we toch wel erg blij. Je doet gewoon je uiterste best om een leuke plaat te maken, en ik heb wel het gevoel dat dat gelukt is. Dat was ook het moment waarop we dachten: 'hier gaan we een bandje van maken'. Maar ja, toen stopte Arjen er ineens mee vanwege Spoiler. Ik wilde eerst echter zorgen dat die plaat in de winkels kwam. Dat is afgelopen december uiteindelijk pas gelukt, via Rough Trade. En toen is Joram (van Most Unpleasant Men) er ook bijgekomen. Met Job op drums zijn we dus nu een viermansformatie." "Maar dan blijkt het vervolgens toch best lastig om door te stomen. Natuurlijk , het kan natuurlijk allemaal veel beter, maar de band bestaat net, en voor dat stadium zijn we toch eigenlijk best ver. Vooral met Kink FM, die de plaat toch goed gedraaid hebben. Maar ik heb me echt een slag in de rondte gewerkt om optredens te krijgen! Via Kink zijn we dan in Paradiso terecht gekomen. Toch bekruipt je telkens het gevoel dat mensen er blijkbaar niet echt op zitten te wachten. Of er is geen geld. Dat is misschien een beetje snobachtig van mij, maar ik rijd niet voor tweehonderd euro naar Groningen op en neer, dat vind ik gewoon niet reëel. Je moet wel uit de kosten komen. "Natuurlijk vind ik het allemaal hartstikke leuk, maar die plaat heeft al klauwen met geld gekost. Voor tweehonderd euro wil ik best spelen, maar dan is 't wel in de buurt. Ik vind gewoon dat je als bandje jezelf serieus moet nemen. Dat hebben we met Nilsson ook altijd gedaan. Toen we de eerste demo afhadden, zeiden we tegen elkaar: 'jongens, nu is het tijd om meer geld te vragen.' Ik vind dat geen zelfoverschatting, ik vind gewoon dat als je als band bestaat, je elke week repeteert, je je eigen nummers schrijft, en er al je geld en energie in stopt, je niet blij hoort te zijn als iemand van de bierpomp er met het geld vandoor gaat. Dan mag je gewoon tegen jezelf zeggen dat je meer geld moet hebben." "Maar het is gewoon ontzettend moeilijk om optredens te krijgen. Ik heb geluk dat ik af en toe wat dingen doorgespeeld krijg, zoals afgelopen week op Utrecht Speelt Uit, want ik heb echt alle zalen geprobeerd. Er zijn gewoon zoveel bandjes, ze kunnen er zoveel kiezen, en ze hóeven helemaal niet veel te betalen. Het hoeft niet, maar ik probeer het wel, omdat het simpelweg belangrijk is. Voor niets gaat de zon op. En dat proberen we met Ballerina ook. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het meestal niet lukt. Kijk, het gaat er niet om dat het allemaal in onze kontzak belandt, maar we zijn wel ergens op uit: muziek maken, in studio's opnemen. Dat zijn de dingen die betaald moeten worden." "Ik speel met de gedachte om komende zomer weer wat op te gaan nemen. Maar ik zit een beetje met de vraag of het wel zin heeft om nog iets uit te brengen. Ik heb een tijdje terug een rondje gemaakt langs wat radiostations met een promo. Maar het gaat er daar allemaal wel heel klinisch aan toe. Ik gaf dat album aan een van die zendercoördinatoren, en die zei al, zonder te luisteren, dat hij niks voor me kon doen. Er is zoveel aanbod, het is gewoon beremoeilijk om er tussen te komen. De macht ligt bij een paar mensen." "Met de Ballerina's hebben we ook net vijftien nummers opgenomen. Daarover zitten we nu ook weer na te denken. Want heeft het nog wel zin een album uit te brengen? Misschien gaan we per nummer werken. Ik denk dat we alles bij elkaar wel vier weken in de studio hebben gezeten, en dat kost heel veel geld. Je hebt dan wel vijftien liedjes, maar daar gaan mensen niet meer naar luisteren. Sommige mensen zullen nog wel de cd kopen, maar de meesten lopen met downloads op hun i-pod. En ja, wij willen op dit moment liever spelen dan dat we ons bijvoorbeeld gaan bezighouden met het online aanbieden van ons album." "Maar ja, ik mag dan wel graag willen spelen, muziekmaken blijft in Nederland toch een soort hobby. Er zijn maar een paar bands die ervan kunnen leven. In het voetbal heb je bijvoorbeeld nog allemaal klassen: eerste klasse, hoofdklasse en zo; met muziek is het alles of niks. En vluchtig bovendien. Nu schiet zo'n Ali B in één keer door, maar hoe lang kennen we die nou helemaal? Zo zit de muziekwereld in elkaar. Dat is heel moeilijk in te schatten, of je mee kan en mag doen." "Ik denk wel dat het vroeger ook makkelijker was om een plaatje op te nemen. Ook omdat alles toen nieuw was. In de jaren '50 werd de muziek nog live gespeeld in de dancings, toen werden er nog geen plaatjes gedraaid. Dan stonden de Blue Diamonds daar hun liedjes te spelen. De mensen die het tegenwoordig leuk vinden om naar een live-bandje te gaan kijken, zijn toch wat in de minderheid aan het raken. Er komen nog wel mensen op bandjes af, maar die komen vooral voor zichzelf, om bier te drinken, en oh, er speelt ook nog een band. Niet dat ze het niet leuk vinden, maar ze komen niet echt met het idee: Polarex speelt." "Maar het is te leuk om te doen. Ik zal er ook niet mee stoppen. Of het nou drummen bij de Ballerina's is of Polarex. Ik vind het ontzettend leuk om te zingen en de Fender Rhodes te spelen, dat zijn dingen die ik nog nooit gedaan had. Maar het is gewoon moeilijk ervan te leven in Nederland. Dan maar niet. En wat het buitenland betreft: je moet het niet te hoog in je bol hebben. Natuurlijk, je zegt er geen nee tegen als 't langs komt, en je probeert het wel natuurlijk. Zo hebben we in België bijvoorbeeld al wat albums verkocht. Maar je moet realistisch blijven." "Ik denk niet dat dat sixties/seventies-gehalte ooit weg zal gaan bij Polarex, ook niet bij de volgende plaat. Die manier van liedjes schrijven ligt mij simpelweg gewoon. De vorige plaat was nog erg mijn ding, de nieuwe nummers komen meer met de band tot stand. En daar zitten dan toch de sixties weer in, want de anderen houden daar ook allemaal wel van. We schuwen het cliché niet, maar we proberen tegelijk ook om niet vanaf de eerste noten al in het cliché te duiken. Dat is denk ik wel gelukt. En zo zal het met de volgende nummers ook gaan." "Op het Bevrijdingsfestival gaan we zeker een paar nieuwe nummers spelen. Verder gaan we met twee drumsets het podium op. De nummers zijn een beetje uitgekleed, we hebben aandacht aan de overgangen besteed, en er zitten wat instrumentale en improvisatiestukken tussen. De plaat is toch vooral een luisterliedjesplaat; live voeren we het dan ook net iets anders uit, anders blijft het allemaal in hetzelfde lage tempo. En we willen ook weer niet dat het publiek in slaap sukkelt. Want dat gebeurt nu eenmaal als je zes ballads achter elkaar speelt, hoe goed die nummers ook zijn. We spelen op een mooi tijdstip en het is een thuiswedstrijd. Maar het zou mooi zijn als de show de aanzet zou zijn tot iets meer." Polarex speelt donderdag 5 mei op het Bevrijdingsfestival in het Griftpark. Aanvang: 18.45 uur, Utrecht podium.