Surferdude-muziek kan een paar kanten uit. De gedachten gaan hierbij immers al gauw uit naar flitsend rappe surfpunk, maar ook naar het zachtmoedige kampvuurgetokkel van Jack Johnson. Zach Rogue kan als Bay Area-mannetje vast ook aardig overweg met het bord en de golven en laat op het Rogue Wave-debuut ‘Out of the Shadow’ een verzameling zoetgevooisde gitaarrock horen. Niet opdringerig, maar eerder een tikkeltje vreemdsoortig kabbelende indie. We horen Neutral Milk Hotel, Elliott Smith, Mates of State en – ja, inderdaad ook – The Beach Boys. Luide stilte dus en uit de vergetelheid gerukt door het legendarische Sub Pop label. Want als je daarop uitkomt, heb je de wind vanzelf mee. En de getijdebewegingen, zie The Shins bijvoorbeeld. Ook een beetje een evenknie. Voordat Rogue en band hun kunsten gaan vertonen, is het podium gereserveerd voor The Jack Stafford Foundation. Een Britse Amsterdammer en begeleidingsgroep die – rara, waar hálen ze het vandaan? – grossieren in Britpop. Engeland wordt dus hoog in het vaandel gevoerd en dat belooft op voorhand een saaie bedoening te worden. Ware het niet dat met zijn debuutconceptalbum ‘Exes’ al werd gepreludeerd op klanken in de richting van Experimental Pop Band. Gaat daar live nog een schepje bovenop? Nee, helaas en integendeel. Liedjes over verloren liefdes en gedumpte dames, of hartenbrekers; daar krijgen we er op den duur best genoeg van. Cocky electrobritpop met dik cockney accent ten spijt, is The Jack Stafford Foundation maar voor even leuk. Een even dat zonder de nodige variatie en mét een zouteloze voordracht van de band, te lang duurt; ondanks de wel geinige zanger zelve. Gelukkig is er het kwartet genaamd Rogue Wave. Vier mannen die doen aan het kleine gebaar. Waar hun album het al niet moest hebben van versterkers op Standje Elf of bruut beukwerk, krijgt EKKO net wat meer, doch heel gedoseerd. Er was eens The Pixies…. Er was eens Guided by Voices… Beide bands hebben totaal niets met Rogue Wave te maken, zo lijkt het. En tegelijk veel. Want die twee bands waren lange tijd ook alleen te omschrijven door zo’n 25 andere bands of stromingen op te sommen. Hetzelfde laken en pak geldt Rogue Wave. Denk gerust aan Death Cab For Cutie, aan Mates of State, aan het hele vroege werk van Weezer, aan Built to Spill, aan Brian Wilson en Co.: het is namelijk allemaal van toepassing. Voor even, of voor meer dan dat. Maar wat doen we Rogue Wave tekort door te denken aan referenties! Zach Rogue en de zijnen vlammen zonder distortion-pedaal, maar maken des te meer indruk. De echte popliedjes zoals ze op de plaat staan, live net in een ander jasje gestoken. Een ruiger pak? Niet per se; een tandje anders, een ander perspectief op een bekend uitzicht, dat zeker. Live voegt Rogue Wave daarmee voor de verandering eens écht wat toe. En krijgt EKKO een masterclass in indiepop. Anders kan ik het niet noemen. Onder bijzonder goed geluid, vol warmte en helderheid, doen de vier van zich spreken. Dagen ze uit, nemen ze mee op reis of palmen ze in. Strak gespeeld, onder aanvoering van een bizar goede drummer (al wisselt de band nog wel eens van instrument) laat Rogue Wave de pakken sneeuw die de Utrechtse straten sieren verdwijnen. Pinback, nog zo’n groep die langskomt in mijn mijmeringen tijdens dit prachtconcert. Hún laatste boreling heet ‘Summer in Abaddon’. Laat die zomerzon maar komen, de indierockende soundtrack voor daarbij heet ‘Out of the Shadow’. De makers daarvan luisteren naar de naam Rogue Wave. En meer hoeft u niet te weten. Indie van absolute topklasse en helemaal niets minder! Rogue Wave & The Jack Stafford Foundation Gezien: woensdag 2 maart 2005, EKKO, Utrecht