Wat doe je als band, als je voorprogramma onverwacht op het laatste moment afhaakt? Het publiek een uurtje langer laten wachten, zoals Within Temptation laatst? Eerder beginnen en langer doorspelen, zoals Tortoise twee weken terug? Welnee, je laat de frontman van de groep gewoon een rare bril opzetten, en laat hem, zichzelf begeleidend op gitaar, een paar van zijn favoriete rocksongs zingen. Maar het moge gezegd: die spontane beproeving gaat Arnim Teutoburg, zanger van de Berlijnse punkrock-formatie The Beatsteaks uitermate prima af. Fans op de eerste rijen zingen fanatiek mee, en met zijn interpretaties van Queens Of The Stone Age- en Metallica-songs weet hij ook bij menig ander bezoeker een glimlach op de lippen te toveren. 'Zugabe' schalt het zelfs al door de zaal, na zijn korte set. En nadat hij backstage nog snel even zijn karakteristieke hoed heeft opgezet, volgt die toegift uiteraard alweer binnen enkele minuten. Getooid in hetzelfde witte t-shirt komt Teutoberg weer de bühne opgerend, de overige Beatsteaks in zijn kielzog meenemend. Om een dik uur lang, naar goed Duits recept, helemaal 'los' te gaan. Of de westerburen in 'Oetrecht' volledig veroverd moeten worden? Misschien. Maar alles lijkt er op te wijzen dat het vooral een feestje moet worden, hier in De Helling. En dat wordt het, binnen de kortste keren. Doen de paar handen vol fietsen voor de deur vooraf nog het ergste vermoeden - het is en blijft maandagavond in Utrecht - eenmaal binnen blijkt De Helling opvallend goed gevuld. Met op de eerste rijen een flink meebrullende fanschare, en om je heen opvallend veel zuidelijke tongvallen, lijkt het publiek van heinde en verre gekomen om The Beatsteaks aan het werk te zien. Zelfs de Turbojugend, collectieve volgelingen van de Noorse ramrockers Turbonegro, is massaal op komen draven. Na afloop zijn de afdelingen Tilburg, Zwolle, Amersfoort en Maastricht naast elkaar, allemaal in eigen clubtenue, op de gang te ontwaren. Alwaar uiteraard ook een verdwaalde Duitser weerklinkt. The Beatsteaks zijn namelijk groot bij onze oosterburen. Om niet te zeggen: mega. De band won vorig jaar een MTV Award voor 'Best German Act' (nog voor Rammstein), hun laatste album 'Smacksmash' stond datzelfde jaar wekenlang in de Top-10, en eigen shows vinden bij voorkeur plaats in grote, overdekte sporthallen van HMH-formaat. Simpelweg om aan de enorme vraag te kunnen voldoen. Komend weekend is de band bovendien een van de grote namen op het al weken uitverkochte Hurricane/Southside-festival, de Duitse tegenhanger van voorheen Torhout/Werchter. Tussen System Of A Down, Oasis, Nine Inch Nails, en - natuurlijk - Rammstein prijken ook de letters 'Beatsteaks' in groot formaat op de affiche. De show in De Helling lijkt voor de bandleden vooral bedoeld als kleinschalige opwarmshow. Wie de band in deze setting aan het werk ziet, zal zich er echter amper over verbazen dat de Berlijners ook voor grote mensenmassa's makkelijk hun mannetje staan. Energiek en enthousiast weten de Beatsteaks het publiek op te zwepen, met rauwe rock 'n' roll en dito meebrulrefreinen, die ervoor zorgen dat het bier binnen de kortste keren door de zaal vliegt. Geen muzikale hoogvliegers, wel precies genoeg om een zaal speedrockers en masse uit zijn dakpan te laten gaan. En vooral: met een enorme entertainmentswaarde. The Beatsteaks lijken op dat laatste punt dan ook naadloos te passen in een traditie die onze oosterburen eerder al op grote schaal deed bezwijken voor bands als Die Ärzte en Die Toten Hosen. Met één groot verschil: de allure van The Beatsteaks is stukken internationaler. Met dank aan de (Engelse) taal natuurlijk. Maar ook aan de rauwe rock 'n' roll-, ska- en hardcore-invloeden waarmee ze hun punkrock hebben doorspekt. En die ervoor zorgen dat The Beatsteaks stukken meer 'van de straat' klinken dan eender welke Green Day, Good Charlotte of Blink 182 Amerika de laatste jaren ook op ons afvuurde. The Beatsteaks lijken dan ook de ideale lijfband voor al die Duitse kids die nog niet de underground van Hamburg of Berlijn in zijn gezogen, maar zich thuis in Wuppertal ook alvast een beetje punk willen voelen. En is voor rock- en punkliefhebbers daarbuiten in de eerste plaats een uiterst aanstekelijke live-band. Met een hoop dynamiek op het podium, lekkere afwisseling tussen de nummers, hier en daar een hitje ('Hello Joe', 'Let Me In' of de Beastie Boys-cover 'Sabotage'), en vooral een enthousiaste podiumpresentatie. Wie zijn ogen dicht doet, hoort lekkere, energieke punkrock, met een aan hardcore refererend rauwdouwersgevoel; gestoken in een zwart-leren rock 'n' roll-jasje. Wie diezelfde ogen daarna echter weer opent, ziet enkele hoofden, die dermate Duits lijken, dat de band, ondanks alle Engelstalige aankondigingen, alsnog zijn eigen identiteit verraadt. Dat een van die hoofden, gitarist Bernd Kurtzke, enkele malen de microfoon pakt voor korte Duitstalige schreeuwpunknummertjes, maakt het beeld uiteraard compleet. Maar zelfs die korte intermezzo's kunnen niet verhullen dat The Beatsteaks ook in Nederland best wel eens voet aan de grond kunnen gaan krijgen. 'This is our first time in Utrecht', vertelt frontman Teutoburg aan het begin van de show. 'But definitely not the last.' En daarin zou hij wel eens gelijk kunnen hebben. Spelen de Berlijners nu op maandagavond al in feestsferen voor een goed gevulde Helling, wanneer ze komende zomer met speels gemak een van de Lowlands-tenten plat hebben gespeeld, zal die zaal volgende keer al gauw een maatje te klein kunnen zijn. The Beatsteaks. Gezien: Tivoli De Helling, maandag 6 juni 2005