De electrohype schijnt voorbij te zijn. Op het vooruitstrevende dancefestival Awakenings dat vorige week werd gehouden, stonden dit jaar geen electro-dj's geprogrammeerd, volgens de organisatie omdat 'electro niet langer vernieuwend is'. Dat is mooi, want electro hoort helemaal niet vernieuwend te zijn. Electro blikt per definitie terug. Nu de hype voorbij is, kunnen we electro misschien dan ook eindelijk gaan zien als wat het is: een genre, een idioom, een kader. Net als garagepunk een stroming is waarbinnen The White Stripes en consorten opereren, een kader dat teruggaat tot The Stooges en de MC5. Electro heeft niks met 'hip' of 'hype' te maken, en het is te hopen dat artiesten die recente producten vanuit hipheidsoverwegingen met een electrosausje overgoten, daar nu gauw mee zullen ophouden. Dat zij zich tot de volgende waan zullen wenden, en het maken van electro overlaten aan acts die daar al jaren mee bezig waren, en hopelijk nog jaren zullen zijn: acts als Vive la Fête of Stereo Total. Datzelfde Stereo Total trad zaterdagavond op tijdens de Berlijn-special van RAUW, de dansavond die dj Joost van Bellen maandelijks in Tivoli organiseert. Wie RAUW zegt, zegt al gauw electro, of, eerder nog: electroclash. Elektronische muziek, gespeeld met een punkmentaliteit, en bepaald niet vies van een gitaar op zijn tijd. En laat nu ook de man die die term ooit bedacht (en niet zozeer het genre) zaterdag in Tivoli van de partij zijn geweest: de New Yorkse dj Larry Tee. Nadat DJ-paar Mr & Mrs Cameron het bal opende, waarbij eerstegenoemde achter de draaitafels de broek bleek aan te hebben, zat de stemming er al goed in; toen tegen enen Stereo Total het podium betrad, was de zaal goed gevuld. Een deel van het publiek was duidelijk bekend met de Franse zangeres Françoise Cactus en de Duitse instrumentalist Brezel Göring, het andere deel keek de kat nog even uit de boom. De dansbeat die tot dan toe de sfeer in Tivoli had bepaald, moest plaatsmaken voor de sympathieke rammelliedjes van het Berlijnse duo. Underground-electrohitjes als Supergirl en Holiday Inn konden rekenen op enthousiaste bijval. Even leek het optreden voortijdig onderbroken te moeten worden, omdat het orgel waaruit de muziekjes kwamen, omviel, maar de techniek liet zich niet kennen, en het optreden kon gelukkig verder gaan. Larry Tee kwam al aangesneld, maar mocht later op het podium nog even meezingen voor hij echt aan de beurt was. Af en toe nam Cactus plaats achter een basaal drumstel, en nam Göring een - vierkante - gitaar ter hand. Op die momenten deed Stereo Total met zijn elementaire deuntjes warempel een beetje aan een electro-White Stripes denken. Aan hun versie van Comme d'Habitude (het Franse origineel van de evergreen My Way) had zelfs Sid Vicious een puntje kunnen zuigen. Als de liedjesgerichte benadering van Stereo Total één kant van de electromedaille is, is de beatgerichtheid van Larry Tee de andere. Zijn set bestond uit meer dansgerichte electro, waarbij hij de monotonie van de technobeat wist te vermijden. Ook dankzij zijn enthousiasme wist hij de volle Tivoli al gauw aan het dansen te krijgen. Zodat opdoemende vragen als 'Wat doet de New Yorker eigenlijk op deze Berlijn-special?', en 'Valt het eigenlijk niet mee met dat hele 'Berlijn'-gehalte? ' al gauw niet meer in je opkwamen. In augustus organiseert RAUW een Summer Darkness-special, waar T.Raumschmiere zal optreden. Dat ook deze Berlijner een volle Tivoli aankan, bewees hij afgelopen voorjaar al op het Nu Heroes-festival. Rauw Berlijn-special, met Mr & Mrs Cameron, Stereo Total, Larry Tee. Gezien: Tivoli Oudegracht, 10 juli 2005