Groningen, midden januari. Voor een paar dagen is de stad het middelpunt van de Nederlandse muziekindustrie. Middelpunt van het Noorderslagcircus. En ook de plaatselijke middenstand laat zich niet onbetuigd. Zo is de Plato-vestiging aan de Oude Ebbingestraat met een beetje fantastie ook onderdeel van het festivalterrein te noemen; met twee middagen lang aan de lopende band instore-optredens van Noorderslag/Eurosonic-acts. Zo ook de jongens van Vladimir, die vroeg op de zaterdag(Noorderslag)middag een fraaie show weggeven. En in het café ernaast meteen na de instore even aanschuiven voor 3VOOR12/Utrecht. Vladimir dus. Een even mysterieuze als intrigerende naam, waarachter een viertal opvallend jonge jongens (de gemiddelde leeftijd bedraagt ongeveer 22 jaar) schuil blijkt te gaan: zanger/gitarist Sander van der Linden, gitarist Mitchel Tan, bassist Robert Swarts en drummer Wubbo Siegers, op trompet waar mogelijk aangevuld met Jan Dekker. Maar hoe jong de mannen goedbeschouwd ook zijn, als band zijn ze toch al een paar jaar bezig. Sinds 1999 speelt de band al in de huidige formatie, met vijf EP’s als officiële bewijsstukken. De laatste, ‘Versus Coda’, kwam afgelopen jaar uit op het inmiddels ter ziele gegane Groninger Silent Minority-label (dat onder anderen ook onderdak bood aan Blues Brother Castro). De EP leverde de band unaniem positieve recensies op (Live-XS riep 'Versus Coda' uit tot 'Demo van de Maand'). een plaatsje in de Popronde, en -als voorlopige bekroning- een optreden op Noorderslag. De positieve respons van de laatste maanden ging bovendien gepaard met een hele andere opvallende stap: sinds kort noemt Vladimir zich namelijk officieel een Utrechtse band. Bassist Robert woonde er al enige tijd, en nu steeds meer leden hun onderkomen in de Domstad beginnen te zoeken (al is zanger Sander nog druk op zoek naar een kamer) is ook de uitvalsbasis deze kant op verhuisd. Sinds een paar maanden repeteert Vladimir in oefenruimte The Green Motel in de Catharijnesteeg, een nieuwe studio waarin ook Met Tuiten oefent en opneemt. "We komen eigenlijk uit Apeldoorn", legt bassist Robert uit. "Maar daar is niets te beleven. We deden daar drie keer per jaar een interview met de regionale krant, maar de laatste jaren werd zelfs dat minder. Want ja, voor hen waren we op gegeven moment niet nieuw meer. Wat een verschil met dit moment! We verhuizen naar Utrecht en hup, we worden ineens door iedereen enthousiast besprongen; muzikanten, media: GUN Magazine, 3VOOR12/Utrecht. We zijn er nog steeds een beetje beduusd van. Hebben echt zo'n 'wauw, wat overkomt ons nu?-gevoel' Er leeft hier écht iets, dat merken we." "Sinds we naar Utrecht verhuisd zijn valt ook het woord 'postrock' ineens veel vaker bij onze muziek", vult zanger/gitarist Sander hem aan. Dat de groep goed thuis is in de Utrechtse postrock, is duidelijk: namen als We vs. Death, Vehicle en Sennen worden moeiteloos opgelepeld. Toch laat de muziek van Vladimir zich niet zomaar in één adem noemen met bovengenoemde namen. Zo gebruikt Vladimir, in tegenstelling tot de meeste postrockbands , bijvoorbeeld vocalen. Sander: “Maar wel zo weinig mogelijk. De ontwikkeling die we in de loop van de jaren doorgemaakt hebben is voor een groot deel terug te brengen tot het begrip 'schrappen'. In het begin schreeuwde ik bijna, de nummers zaten propvol ideeën. Maar langzaam maar zeker merkten we dat de muziek er sterker van werd, wanneer we dingen weglieten'. Het ‘less-is-more’ principe, zogezegd. “Bovendien hebben we allemaal onze technische beperkingen", springt Robert hem bij. "Maar die zie ik absoluut niet als een beperking. Heel veel snufjes zou ik zelfs helemaal niet willen gebruiken, ook niet als ik ze wel beheerste.” Het is een treffende omschrijving van waar het om draait bij Vladimir: ingetogen, sfeervol-melancholieke muziek zonder opsmuk, ergens tussen de platgetreden paden van de indierock en de postrock. De vergelijking met We vs. Death ligt op de loer: ook die band gebruikt immers een trompet. Maar waar We vs. Death de trompet voornamelijk gebruikt voor melodielijnen, is het instrument bij Vladimir alleen aanwezig voor het zetten van accenten, bijvoorbeeld in het prachtige nummer ‘Unison’ (klik op de link om te luisteren). Hoe de band haar muziek zelf ziet? Sander geeft een aanzetje: “Zelf omschrijven we onze muziek het liefst als een lichte variant op postrock. Meer richting indie.” Een belangrijke factor in de werkwijze van Vladimir is ook het hebben van een eigen geluidstudio. Gitarist Mitchel liep stage in de Crystal Park studio in Brummen, wat ook voor de band één groot voordeel met zich meebracht: "We konden buiten kantooruren gebruik maken van de studio. Vooral ’s avonds en ’s nachts. We hadden dus alle tijd om te doen wat we wilden." Dat 'Versus Coda' zo helder en overtuigend klinkt, heeft dus niets te maken met Silent Minority. "Nee, absoluut niet. Sterker nog, het Silent Minority logo is er echt op het laatste moment nog op geplaatst." Volgens Robert is Vladimir erg tevreden over het resultaat: "Dit is wel waar we staan, ja. Wat bovendien wel aardig is: in recensies over vorige EP’s doken vaak termen op als 'jonge honden', die zijn nu verdwenen. We zien dat wel als een soort erkenning. Dat we in ieder geval op de goede weg zitten." En over erkenning gesproken, het plekje op Noorderslag heeft Vladimir ook niet voor niets afgedwongen. Volgens drummer Wubbo is dat te danken aan de goede reacties op de EP, goede contacten in de Groningse muziekwereld (met dank aan Silent Minority) en drie goede optredens in de stad. “Eind oktober wisten we dat we op Noorderslag gingen spelen, toen werd het meteen een mooi ijkpunt. We houden er wel van om ergens naar toe te werken, ook wat betreft het schrijven van nummers. Noorderslag moest een mooie dwarsdoorsnede van onze plaat gaan worden, die we eigenlijk meteen daarna willen opnemen. Half maart willen we hem opgenomen hebben, half april willen we hem uitbrengen, wat ons betreft." Alles goed en wel, maar wie is toch die mysterieuze Vladimir uit de bandnaam? Een obligate vraag natuurlijk, die in dit geval echter een aantal aardige verhalen oplevert. Mitchel: “Vlak voor het uitkomen van onze laatste EP hadden we zó genoeg van de naam, dat we op het punt stonden onze naam te veranderen in Coda. Maar toen bleek dat de domeinnaam codamusic.nl al vergeven was, hebben we een dag van tevoren besloten toch maar gewoon door te gaan met Vladimir. Vandaar dat die EP uiteindelijk [Vladimir] ‘Versus Coda’ is gaan heten.” “Maar eigenlijk is Vladimir de oom van Mitchel”, voegt Wubbo toe. “Hij heeft een vreemde achtergrond, familie in Azië, maar ook een oom in Polen. En die heet Vladimir.” Robert heeft echter het mooiste verhaal: “We zijn vorig jaar met de band in Ierland geweest. Daar hebben we ook opgetreden. Maar die lui daar namen domweg de naam van hun contactpersoon als bandnaam. Die avond heetten we dus ineens The Robert Schwartz Collective. Met een 'z'. Maar ik moet zeggen: dat had ook wel wat.” Nieuwsgierig geworden? Aanstaande donderdag speelt Vladimir voor het eerst officieel in Utrecht. En wel samen met Sneakerfreak en Pondertone, tijdens de allereerste Club 3VOOR12/Utrecht-avond in dB's.